افسردگي خفيف (ديس‌تايمي
| شرح بيماري |
| افسردگي خفيف (ديس‌تايمي) عبارت است از افسردگي مزمن همراه با علايمي كه خفيف‌تر اما درازمدت‌تر از علايم دوره‌هاي شديد افسردگي هستند. شروع افسردگي خفيف معمولاً بي سروصدا است و بسياري از افراد متوجه تغيير در زندگي خود نمي‌شوند. علايم ممكن است در دوران كودكي يا نوجواني آغاز شوند و تا سال‌ها يا شايد هم ادامه داشته باشند. |
| علايم شايع |
افسردگي خفيف اين طور تعريف مي‌شود: وجود چندين مورد از علايم زير در اغلب ساعات روز و در اغلب روزها به مدت دو سال يا بيشتر (يك سال در كودكان يا نوجوانان) به طوري كه فرد هيچگاه بيش از دو ماه رها از اين علايم نبوده باشد:
نداشتن اشتها يا برعكس پرخوري
مشكلات خواب (خواب زياد يا كم)
فقدان انرژي؛ احساس خستگي در تمام اوقات
مشغوليت ذهني زياد درباره احتمال شكست در كارها و بي‌كفايتي، و نيز داشتن افكار منفي (نااميدي)
احساس تأسف براي خود؛ منفي بافي
نداشتن بازده كاري مناسب در خانه و محل كار
مشكل در تمركز و تصميم‌گيري
نداشتن علاقه يا لذت نبردن از فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري هاي لذت‌بخش يا فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري هاي اجتماعي
تحريك پذيري
گريه كردن بدون دليل
زياد ايراد گرفتن يا شكايت كردن
شكاك بودن |
| علل |
| احتمالاً در اثر تركيب عوامل ژنتيكي، نحوه بزرگ شدن و تربيت، و نيز عوامل رواني (مثل از دست دادن شغل يا طلاق) به وجود مي‌آيد. |
| عوامل تشديد كننده بيماري |
| سابقه خانوادگي افسردگي |
| پيشگيري |
| راه مشخصي براي پيشگيري از آن وجود ندارد. بهتر است تغييرات عمده احتمالي در زندگي خود را پيش‌بيني كنيد و براي آنها آمادگي داشته باشيد. |
| عواقب مورد انتظار |
| به بيشتر كساني كه دچار افسردگي خفيف هستند مي‌توان با درمان مناسب كمك كرد. امكان دارد چندين ماه طول بكشد تا علايم رو به بهبود بگذارند. گاهي فرد تا زماني كه تحت درمان قرار مي‌گيرد و احساس خوبي پيدا كند متوجه نمي‌شود كه چقدر افسرده بوده است. |
| عوارض احتمالي |
بازگشت افسردگي و مزمن شدن آن؛ بروز دوره شديد افسردگي
سوء مصرف الكل يا وابستگي به آن
ساير عوارض به وجود بيماري زمينه‌اي و نوع آن بستگي دارند. |
| درمان |
|
| اصول كلي |
گرفتن شرح حال و انجام معاينه باليني توسط پزشك.
بهترين نتايج با انجام روان درماني يا مشاوره همراه با دارودرماني حاصل مي‌شوند.
چندين تكنيك روان درماني در درمان افسردگي خفيف مؤثر هستند:
شناخت يا رفتار درماني (هدف آن تغيير افكار منفي به افكار مثبت است)؛
درمان روابط بين فردي (هدف آن بهبود برقراري روابط با ديگران است)؛
تجزيه و تحليل فرهنگي (هدف آن تعيين نقش جامعه در كم شدن عزت نفس و بروز احساس بي‌عرضگي و ناتواني در مقابله با مشكلات، و نيز كمك به رفع اين مشكل است).
مشاوره شغلي براي بعضي از اين افراد با اين هدف كه مشخص شود آيا كارشان مطابق با خصوصيات رواني و رفتاري آنها است يا خير.
پيوستن به گروه‌هاي حمايتي. اين گروه‌ها به بسياري از افراد كمك مي‌كنند كه در جمعي كه همگي مشكلات كمابيش مشابهي دارند، مشكلات خود را مطرح كنند و در اين بين، بذر دوستي‌هاي زيادي نيز ريخته خواهد شد.
از نوشيدن الكل اجتناب كنيد. اگر براي ترك آن نياز به كمك داريد به پزشك خود مراجعه نماييد يا با گروه‌هاي حمايتي مربوطه تماس حاصل كنيد.
استرس عاطفي را در زندگي خود كم كنيد. روش‌هاي مقابله با استرس را ياد بگيريد. |
| داروها |
| پزشك شما ممكن است داروهاي ضد افسردگي تجويز كند. امكان دارد مصرف دارو تا چندين ماه يا گاهي چندين سال ضرورت داشته باشد. توجه داشته باشيد كه اگر يك نوع دارو مؤثر نبود، ممكن است داروهاي ديگري وجود داشته باشند كه تأثير خوبي بگذارند، بنابراين به هيچ عنوان نااميد نشويد. |
| فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري |
| محدوديتي براي آن وجود ندارد. انجام ورزش منظم توصيه مي‌شود. |
| رژيم غذايي |
| يك رژيم غذايي طبيعي و متعادل داشته باشيد تا وضعيت سلامت شما در بهترين حالت حفظ شود. |
| درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟ |
اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان علايم افسردگي خفيف را داريد.
اگر علايم بدتر شوند يا علي‌رغم درمان رو به بهبود نگذارند. |
