ماجرای پردازنده‌های مختلف گوشی Galaxy S4
ماجرای پردازنده‌های مختلف گوشی Galaxy S4
http://www.iritn.com/archive/uploads/2013/07/222.jpg
همان‌طور که می‌دانید CPU یا پردازنده، اصلی‌ترین قطعۀ وسایل الکترونیکی از جمله کامپیوتر‌ها، گوشی‌های موبایل، تبلت هاو … است. تمام پردازش و کنترل وظایف یک سیستم بر عهده پردازنده است.
به گزارش سافت‌گذر به نقل از فن آوری اطلاعات ایران، می‌توان گفت پردازنده مغز متفکر و عامل بسیار مهم در سرعت پردازش فرمان‌های سیستم‌عامل و کاربر است. در گوشی‌های موبایل هم از پردازنده‌های متفاوتی استفاده می‌شود. تا حدود سال ۲۰۱۱، اکثر گوشی‌های موبایل از پردازنده‌های تک هسته‌ای استفاده می‌کردند. اما با گذر زمان و افزایش کارایی گوشی‌های موبایل، نیاز به سرعت بالا در پردازش به شدت احساس شد.
اجرای بازی‌های گرافیکی سنگین، پخش ویدیوهای حجیم، اجرای وظایف گوناگون در یک زمان، ورود پردازنده‌های چند هسته‌ای را سبب شد. در اوایل سال ۲۰۱۱ پردازنده‌های دو هسته‌ای برای اولین بار به کمک گوشی‌های هوشمند آمدند و این نوع گوشی‌ها را به سطحی فراتر از نیاز روزانه بردند.
در ماه مه سال ۲۰۱۲، سامسونگ، اولین پردازنده چهار هسته‌ای (Quad-Core) گوشی‌های هوشمند را در Galaxy SIII به کار برد و یک سال بعد Galaxy S4 با پردازنده هشت هسته‌ای (Octa-Core) معرفی شد. Galaxy S4 I9500، نسخه‌ای از Galaxy S4، که در ایران موجود است، از دو پردازنده چهار هسته‌ای Quad-Core 1.6 GHz Cortex-A15 و Quad-Core 1.2 GHz Cortex-A7 استفاده می‌کند. طریقه کارکرد این دو پردازنده در کارایی گوشی حائز اهمیت است.
پس از رونمایی این محصول چندین سؤال در مورد این پردازنده‌ها مطرح شد. مثلاً آیا این دو پردازنده همیشه و همزمان کار می‌کنند؟ در چه شرایطی هر دو پردازنده به کار می‌افتد؟ کدام پردازنده همیشه فعّال است؟ کدام یک حالت کمکی دارد؟
واقعیّت امر این است که هر دو پردازنده همیشه فعّال هستند، ولی هر کدام مسئولیّت پردازش بخشی خاص و مجزّا را بر عهده دارند.
پردازنده اوّل، AP (سرنام Application Process) است که پردازش برنامه‌های کاربردی انجام می‌دهد و پردازنده Quad-Core 1.6 GHz Cortex-A15 این وظیفه را بر عهده دارد. پردازندۀ دوم، CP (سرنام Modem Processor, Connection Processor ) یا MP نام دارد و وظیفه پردازش تمام امور ارتباطی گوشی را بر عهده دارد.
پردازشگر‌های قبلی، پردازش هر دو قسمت را به طور همزمان برعهده داشتند و قدرت پردازش را بین دو بخش تقسیم می‌کردند و این امر باعث افت سرعت پردازش هر بخش می‌شد.
تخصیص یک پردازشگر چهار هسته‌ای قوی برای هر بخش، باعث پردازش سریع‌تر اطلاعّات مربوط به هر بخش می‌شود و دیگر نیاز به تقسیم پردازش بین بخش ارتباطی و برنامه‌های کاربردی نیست و این امر منجر به سرعت پردازش کلی بسیار بالایی می‌شود.
