وقتی دیگران را تحقیر می‌کنید، احساس ارزشمند بودن، را از بین می‌برید
یکی از احساسات رایجی که بسیاری از ما تجربه می‌کنیم احساس حقارت است. احساسی که گاهی سال‌ها دست به گریبان ما می‌شود. احساسی که در بسیاری از موارد باعث پیشرفت ما می‌شود، این در حالی است که ما را در تجربه احساس رضایت ناکام می‌گذارد.
احساسات بیمارگونی مانند حسادت یا حقارت احساساتی هستند که در بسیاری از موارد نتیجه نوع برخورد محیط با ما است. پدر و مادری که مدام ما را پسر همسایه یا یکی از فامیل‌ها مقایسه می‌کند، مدام ما را به خاطر ناتوانایی‌هایمان سرزنش و تحقیرمی‌کنند، پدر و مادری که پیشرفت‌ها و توانایی‌های ما را نمی‌بینند فقط به این خاطر که زمینه‌ای که در آن پیشرفت می‌کنیم را دوست ندارند، پدر و مادری که آبروی ما را جلوی جمع می‌برد و به دیگران بیشتر محبت می‌کنند، پدر و مادری که ما را به خاطر خودمان نمی خواهند، والدینی هستند که احساس حقارت پایداری در فرزندان خود ایجاد می کنند.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از برنا ؛ البته احساس حقارت در نتیجه معلولیت‌های واقعی هم اتفاق می‌افقد. کسانی که معلولیت‌های جسمانی دارند از این جمله افراد هستند. اگر پدر و مادر و خانواده و جامعه به این افراد اهمیت بدهد، آن‌ها موفقیت‌های خاص خود را کسب می‌کنند.
چنین افرادی که معلولیت‌های واقعی دارند راحت‌تر خود را کشف می‌کنند و بر احساس حقارت خود غلبه می‌کنند تا کسانی که حقارت را از نوع تربیت والدین خود دریافت کرده‌اند. آن‌هایی که معلولیت واقعی دارند از این لحاظ که دچار مشکلی جسمانی هستند دچار مشکل می‌شوند اما مانند پسر یا دختری نیستند که همواره وجود و حضورشان تحقیر شده است. اینجا زمانی است که ممکن است احساس حقارت یک مرحله پیشرفت کند و به جایی خطرناکتر برسد، جایی که احساس حقارت تبدیل به عقده حقارت می شوند.
وقتی احساس حقارت به عقده حقارت تبدیل شد، امکان هدایت و بهره برداری از آن از بین می‌رود. آدلر می‌گوید: احساس حقارت ممکن است هم اشخاص سالم و هم آن‌هایی که دچار عقده حقارت هستند را وادار به فعالیت کند، برای اشخاص سالم رسیدن به هدف، احساس برتری به‌وجود می‌آورد. ولی کسی که دچار عقده حقارت است، هرگز موفق نمی‌شود و حتی با رسیدن به هدف‌هایش نمی‌تواند بر احساس ناتوانی و بی‌کفایتی خود مسلط شود.
هنگامی که در دیگران احساس حقارت ایجاد می‌شود در واقع توانایی تسلط بر محیط از آن‌ها گرفته می‌شود. این افراد احساس‌ترس و گرایش نسبت به صاحبان قدرتمند پیدا می‌کنند. احساسی که در واقع نسبت به والدین خود دارند. در این مواقع اگر افراد نتوانند احساس وجود کنند ممکن است با پرخاشگری‌های افراطی بخواهند هم به خود و دیگران ثابت کنند که وجود دارند و هم بر ترس خود نسبت والدین خود غلبه کنند.
یادتان باشد وقتی دیگران را تحقیر می‌کنید، احساس ارزشمند، بودن را از بین می‌برید.
