مجامع مخفی؛«بیلدربرگ»

نخبگان یا همان گروه محارم را تنها در بانک‌های جهانی، بنیادها و شورای روابط خارجی «ایالات متّحده» نمی‌توان شناسایی کرد و پرده از مقصود و نقش‌آفرینی‌های آنها در سیاست خارجی آمریکا، «اروپا» و حتّی «آسیا» و «آمریکای لاتین» برداشت. آنها طیّ سال‌های دراز آموخته‌اند که به صورت شبکه‌ای تو در تو، گسترده و در هم تنیده عمل کنند، رد گم کنند و خود را از تیررس اتّهام دور سازند.


با این نوشتار و نگارنده همراهی کنید تا دریابیم این همه در کجا و چرا به هم پیوند می‌خورند.
به جز CFR یا همان شورای روابط خارجی که سران بانک‌ها و بنیادها را در ایالات متّحده گرد هم آورده و با کنترل دو حزب پر قدرت جمهوری‌خواه و دمکرات، سیاست خارجی آمریکا را هدایت و کنترل می‌نماید، در سطح جهانی، سازمان دیگری نظیر CFR وجود دارد که کمتر کسی از آن اطّلاعاتی دارد و آن بیلدربرگ است.

http://mouood.org/media/k2/items/cac...5ee5e6aa_M.jpg

The Bilderbergers نام عجیب این گروه از نام محلّ برگزاری نخستین اجلاس آن که در ماه مه 1954 م. در «هتل بیلدربرگ»، واقع در شهر «اوستربرکِ1 هلند» برگزار شد، گرفته شده است. بعدها نیز اجلاس‌های این گروه به مدّت 31 سال در همین محل برگزار گردید. والا‌حضرت پرنس برنارد، شوهر ملکه هلند، این گروه را پدید آورده است. شاهزاده برنارد در شرکت «رویال داچ پترولیوم»2 (شرکت نفتی شل) و در «سوسیته ژنرال دوبلژیک»3 که ملغمه عظیمی از کارتل‌های بزرگ با سهام متصرّفی در سراسر جهان است، یکی از مهره‌های مهم به شمار می‌رود.4
گروه بیلدربرگ سالی یک یا دو بار تشکیل جلسه می‌دهد. شرکت‌کنندگان در این جلسات شخصیّت‌های برجسته سیاسی و مالی از ایالات متّحده و اروپای غربی هستند. پرنس برنارد در مکتوم نگه داشتن این واقعیّت که هدف گروه بیلدربرگ تأسیس حکومت جهانی است، هیچ زحمتی به خود نمی‌دهد.
گروه بیلدربرگ در زمانی که نظم نوین جهانی در حال شکل گرفتن بود، تلاش‌های نخبگان دنیای قدرت در اروپا و آمریکا را در جهت آن هماهنگ می‌کرد.
همتای پرنس برنارد، در میان گروه بیلدربرگ، آقای دیوید راکفلر، رئیس هیئت مدیره شورای روابط خارجی است که «بانک چیس مانهاتان» و شرکت «استاندارد اویل» پایگاه‌های اقتصادی وی را تشکیل می‌دهند.
شاید بتوان گفت که بیلدربرگ یک منبع ایدئولوژیک است.
رسانه‌های پر قدرت، بانک‌های جهانی، صندوق بین‌المللی پول، سازمان تجارت جهانی و اهرم‌های پر قدرتی در اختیار بیلدربرگ نهاده شده است که می‌توانند همه ساله، قیمت‌های نفت و طلا را تعیین کنند و به واسطه بازوهای اجتماعی و حقوقی برای همه کشورها قانون وضع کنند.
چنان‌که اشاره شد، بیلدربرگ، در هر سال یک بار در روز تعطیل، در نقطه‌ای دور افتاده یا هتلی پنج ستاره تشکیل جلسه می‌دهد.
همه اقدامات امنیّتی فراهم می‌آید، صحنه از حضور خبرنگاران پاک می‌شود تا سران با هواپیما، هلی‌کوپتر و سایر وسایل شخصی در محلّ مورد نظر تجمّع کنند، درباره موضوعی جهانی یا منطقه‌ای اخذ تصمیم کنند و از هم جدا شوند. همه ساله، در کنار اعضای اصلی، مهمانانی نیز ـ بسته به شرایط و موضوعات قابل طرح ـ برای شرکت در جلسه دعوت می‌شوند.
بر اساس مدارک موجود، پیوند اروپا و آمریکا به وسیله ناتو، ایجاد بازار مشترک اروپا، وقوع «جنگ خلیج فارس» استعفای مارگارت تاچر، تحوّل نهضت اروپا، تحریم «آرژانتین» در جریان «جنگ فالک لند»، تقسیم «آلمان» به دو قسمت شرقی و غربی، همه و همه در جلسات بیلدربرگ تصمیم‌گیری شده‌اند.
اسامی دعوت‌شدگان به اجلاس و محتوای اجلاس، همگی محرمانه می‌مانند و حتّی کشور میزبان برای دعوت‌شدگان ویزا هم صادر نمی‌کند تا نام آنها در جایی ثبت نشود.
اوّلین پیشنهاد دهنده برای تشکیل این اجلاس، جوزف ریتنگر یهودی، مشاور ولیعهد هلند، پرنس برنارد بود. در واقع این یهودی صهیونیست، با تشکیل بیلدربرگ موفّق شد، اروپا و آمریکا را برای پیشبرد اهدافش به گرد یک میز جمع کند.
جوزف ریتنگر تا آخر عمرش (1960 م.) دبیر کلّ بیلدربرگ بود.
شرکت‌کنندگان در این اجلاس، عمدتاً بانک‌داران بزرگ، متخصّصان جنگی، سران رسانه‌های تأثیرگذار و پر مخاطب، وزیران کلیدی سرمایه‌گزاران بین‌المللی و رهبران سیاسی اروپا و آمریکای شمالی هستند.
سران رسانه‌هایی چون «لوفیگارو»، «اکونومیست»، «تایمز»، «هرالد تریبون» و افرادی چون دونالد رامسفلد، وزیر جنگ سابق آمریکا، دیوید راکفلر، میلیاردر و غول نفتی جهان، هنری کیسینجر، پل ولفو وتیز (رئیس مستعفی بانک جهانی)، دیک چنی (معاون بوش)، رؤسای شرکت‌های بزرگ بین‌المللی، مانند نوکیا، کوکاکولا، مایکروسافت، پپسی و ... در زمره شرکت‌کنندگان اجلاس در بیلدربرگ می‌باشند.5
شایان ذکر است که سیاست‌های بیلدربرگ توسط شرکت‌کنندگان در کنفرانس‌ها طرح و تعیین نمی‌گردد، این کار از وظایف یک کمیته برگزاری، مرکّب از 24 تن از نخبگان محارم در اروپا و 15 تن دیگر از آمریکا است.
نکته جالب توجّه این است که کلّیه افراد کمیته که از آمریکا در کنار تصمیم‌گیرندگان اصلی قرار دارند، جملگی از اعضای شورای روابط خارجی (CFR) بوده یا هم اکنون جزو اعضای آن هستند.6
تا سال 1971 م. گروه بیلدربرگ 29 ملاقات سرّی داشته است. هر ملاقات سه روز ادامه می‌یابد که همگی در نقاط دور افتاده، امّا بسیار مجلّل صورت می‌گیرند.
گمان می‌کنم تا اینجا آشکار شده باشد که در تشکیلات محارم و نخبگان، ایالات متّحده آمریکا، تنها به عنوان یک مهره، یک بازو، یک بانک پول و اهرمی عمل کننده و تابع قابل شناسایی است. این نسبت را احزاب دوگانه ایالات متّحده هم در قبال CFR دارند. احزاب دمکرات و جمهوری‌خواه، نمایندگان عامل CFR هستند که به اقتضای شرایط سیاسی و اقتصادی، تاکتیک‌ها را برای اجرای استراتژی معیّن شده به کار می‌گیرند؛ چنان که CFR خود نماینده عمل کننده اوامر سازمان‌های مافوق، همچون بیلدربرگ است که گروه محارم هدایت جملگی را در اختیار گرفته‌اند.

http://mouood.org/images/stories/1246.jpg

نیل ویگلوس، نویسنده می‌گوید:
در واقع بیلدربرگ‌ها یک شورای روابط خارجی غیر رسمی هستند که ابعاد بین المللی پیدا کرده‌اند!
دکتر جان کلمن، نویسنده، مدّعی است که همایش بیلدربرگ‌ها، مخلوق MI6 [بریتانیا] به راهنمایی مؤسّسه سلطنتی امور بین المللی است.7
جیمز تاکر، گزارشگر تجسّسی که سال‌ها موضوع بیلدربرگ‌ها را پی گرفته است، می‌نویسد:
دستور کار بیلدربرگ، به برنامه همتایش، کمیسیون سه جانبه، شباهت دارد ... هر دو گروه از تشکیلات رهبری مشابهی برخوردارند و از جهان، پنداره‌ای واحد دارند. دیوید راکفلر کمیسیون سه جانبه را پایه‌ریزی کرد؛ امّا در قدرت بیلدربرگ با روتچیلدهای بریتانیایی و اروپایی هم سهم است.8
ارتباط مسلّمی میان شورای روابط خارجی، کمیسیون سه جانبه و بیلدربرگ‌ها و خانواده راکفلرها وجود دارد که در این میان، دیوید، جوان‌ترین پسر خانواده‌، نقش مهم‌تری بازی می‌کند.9
گروه بیلدربرگ‌ها، مانند تشکیلات ماسونی، فعّالیت‌های هم شکل و هم مرام با اهداف ماسونی دارند.
اعضای ثابت بیلدربرگ‌ها 200 نفر هستند که حسب ضرورت و برنامه‌های سالانه از اشخاص دیگری برای شرکت در گردهمایی سالانه، دعوت به عمل می‌آید. اسامی برخی از اشخاص و اعضای این گروه عبارتند از:
1. دیوید راکفلر، 2. نلسون راکفلر، 3. هنری کیسینجر،
4. ادوارد هیث، 5. هارولد ویلسون، 6. آلبرتو پیرللی،
7. هلموت اشمیت، 8. مارگارت تاچر، 9. اولاف پالمه.10
برخی از اعضا در سایر کشورهای غیر غربی به سر می‌برند. آنها صاحبان مناصب بلند اقتصادی، رؤسای لژهای ماسونی، اساتید صاحب نام دانشگاهی و مانند آنها هستند.
صاحبان رسانه‌های پر نفوذ، همچون رئیس «واشینگتن پست»، دونالد ای.گراهام سوگندی محرمانه خورده‌اند که هر ساله پوشش خبری نشست بیلدربرگ‌ها را از خروجی رسانه‌های خود حذف کنند.
اسناد فاش شده «بی.بی.سی» توسط یکی از اعضای سابق بیلدربرگ که به دهه پنجاه باز می‌گردد، این حقیقت را افشا می‌کند که ایجاد پول واحد رایج برای اروپا و تصویب آن در اتّحادیه اروپا، زاییده فکر یکی از نشست‌های بیلدربرگ‌ها بود که در «ترکیه» برگزار شد.
سخنان فاش شده جلسه سال 2005 م. گروه در شهر «مونیخ آلمان»، حکایت از این داشتند که بیلدربرگ انتظار دارد، قیمت نفت طیّ 12 ماه بعد افزایش قیمت یک باره داشته باشد که دقیقاً همین امر اتّفاق افتاد. بیلدربرگ در طول تاریخ، ثابت نموده که ظرفیّت انتخاب رؤسای جمهور و مردان سیاست را داراست.
بیل کلینتون و تونی بلر هر دو قبل از انتخاب شدن در جلسه شرکت داشتند. شایعات از حضور هیلاری کلینتون در کنفرانس سال 2006 م. در «اوتاوا» حکایت می‌کند.
بیلدربرگ به امضای توافق‌نامه‌ها، معاملات تجاری یا برکناری رؤسای جمهور خاص نمی‌پردازد. تنها کار آن، ایجاد اجماع نظر برای اعضاست تا آنها را دنبال کنند. این ادّعا، بیلدربرگ را از اتّهام سیاست‌گذاری‌های خاص مبرّا می‌کند؛ امّا فقط افراد ساده‌لوح هستند که چشمان خود را بر روی مسئله می‌بندند و باور می‌کنند که صدها نفر از با نفوذترین شخصیّت‌های جهان جمع شوند؛ ولی گفت‌وگوهایشان در آنچه بعداً مشاهده می‌کنیم، نقش نداشته باشد.
سال 2007 م. سخنگویان، نگرانی خود را درباره برنامه هسته‌ای «ایران» ابراز کردند. با آنکه زبان به کار رفته در لفافه واژگان سیاسی و ارتباطات بین المللی پیچیده شده است؛ امّا حکم‌ها صادر و اجرا می‌شوند.11
عموم تصمیماتی که در بیلدربرگ اخذ می‌شود، به دلیل نفوذ و قدرت تأثیرگذاری شرکت‌کنندگان، ضمانت اجرایی می‌یابد. از این رو، آن‌گونه که خبرگزاری بی.بی.سی اعتراف کرده است:
بیلدربرگ هدایتگر سیاست‌های بین المللی از پشت درهای بسته بوده و تمامی جلسات رسمی و علنی، از جمله اجلاس گروه هشت و تصمیماتی که در آنها اعلام می‌شود، فقط یک نمایش است.12
پی‌نوشت‌ها:
1. Oasterberk.
2. ‌Royal Dutch Petrolium.
3. Societe General De Begique.
4. هیچ کس جرئت نمی‌کند، ص 159.
5. خبرگزاری فارس، سیّد یاسر جبرائیلی.
6. هیچ کس جرئت نمی‌کند، صص 160 ـ 161.
7. توطئه جهانی، صص 55 ـ 58.
8. همان.
9. همان.
10. همان.
11. مبانی فراماسونری، گروه تحقیقات علمی ترکیه، جعفر سعیدی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص 247.
12. رسانه‌های ترسو و هم‌دست، بیلدربرگ را مخفی می‌کنند، سایت موعود، 30 خرداد 1386.
13. گزارش مستند کیهان از هویّت یک سازمان مرموز، سیّد یاسر جبرائیلی، 4 تیر 1386.

اسماعیل شفیعی سروستانی
.

http://mouood.org/component/k2/item/...%B1%DA%AF.html