یادی از ذبیح بهروز در سالگرد تولدش
چهارشنبه، 26 تیرماه، زادروز ذبیح بهروز (۱۲۶۹-۱۳۵۰ ه‍جری شمسی)، نویسنده، شاعر و پژوهشگر فرهنگ ایرانی، است.
ذبیح بهروز در گستره دانش ریاضی، گاه‌شماری ایرانی، واژه‌سازی و واژه‌گزینی در زبان فارسی، ادبیات، تاریخ، تقویم و خط، آموزش الفبا، صداشناسی و ریاضی و آموزش کودکان ناشنوا پژوهش‌هایی انجام داده است.
مطالعات او برای تدارک یک روش تدریس نوین و آسان به نوآموزان به ابداع خطی به نام کودک دبیره انجامید. از جمله آثارش نیز می‌توان به «خط فرهنگ»، «تقویم و تاریخ»، «تقویم شهریاری» و چندین جزوه به نام «کودک دبیره» اشاره کرد.
ذبیح‌الله بهروز فرزند میرزا ابوالفضل ساوجی سال ۱۲۶۹ در نیشابور زاده شد و پدرش از پزشکان و خوشنویسان نامدار دوران ناصرالدین شاه بود. او تحصیلات خود را در مدرسه‌های قدیمه آغاز کرد، سپس برای ادامه تحصیل به آمریکا رفت و بعدها برای تکمیل علوم ادبی و عربی راهی قاهره شد و مدت 10 سال در آن‌جا ماند. به انگلستان نیز سفر کرد و در آن‌جا همکار ادوارد براون و رینولد نیکلسون شد و به مدت پنج سال در دانشگاه کمبریج تدریس کرد.
ذبیح‌الله بهروز پس از سفر به چند کشور اروپایی دیگر به ایران برگشت و از سال ۱۳۰۲ تا زمان بازنشستگی در دارالفنون، دانشکده افسری و مدرسه عالی بازرگانی تدریس کرد.
بهروز به بررسی زبان‌ها به‌طور اعم از نظر آموزشی و استعداد گسترش جهانی آن‌ها پرداخت. او معتقد بود: «اروپای نوخاسته با آن‌همه پیشرفت‌های مادی هنوز زبانش در بند مذکر و مؤنث و... و نقص خط است و کتاب‌های لغت از روی کمال احتیاج انباشته از کلمات زبان‌هایی است که به اصطلاح خودشان آن‌ها را مرده نامیده‌اند…»
ذبیح بهروز در سن 82سالگی در روز ۲۲ آذر ۱۳۵۰ درگذشت.
منبع : ایسنا
