روزه داری در بیماران کلیوی :

روزه داری در بیماران کلیوی :

وظیفه اصلی کلیه ها تصفیه خون و دفع مواد زاید در بدن و هم چنین مشارکت در خون سازی و ساختن ویتامین d است . عملکرد صحیح کلیه ها به میزان طبیعی آب

بدن بستګی دارد و هر عاملی که موجب کاهش جریان خون کلیه ها شود ، عملکرد کلیه ها را مختل می کند

.
روزه داری هم اګر به طور صحیح نباشد و مقادیر کافی آب در بین فاصله افطار تا سحری تأمین نشود ، می تواند برای کلیه ها ، به خصوص در بیماران دیابتی یا دارای فشار خون یا سالمندان خطرآفرین باشد .
برای بیمارانی که سنګ کلیه دارند ، چنانچه در ۶ ماه اخیر ، بیش از ۲ سنګ ادراری دفع کرده باشند ، روزه داری خطرناک است و در صورتی که تمایل به روزه ګرفتن دارند ، باید طبق یک برنامه غذایی حساب شده همراه با مایعات مناسب و فراوان باشد تا از رسوب سنګ کلیه جلوګیری شود .
برای بیماران دیالیزی روزه ګرفتن به هیچ وجه توصیه نمی شود ، زیرا می تواند منجر به افزایش غلظت پتاسیم و حجم مایعات در فواصل دیالیز ها شود که در مورد اول برای قلب خطرناک است و درمورد دوم می تواند منجر به نارسایی قلبی و اختلالات تنفسی شود . ( چه دیالیز صفاقی باشد و چه خونی ، روزه داری به شدت خطرناک است .)