آیا خدای در تصور ما نيز ، به همین زیبایی است ؟
آیا خدای در تصور ما نيز ، به همین زیبایی است ؟
اما بیاییم و وصف خودش را از زبان خودش بشنویم ؛ که جایی ، زیباتر از این کلمات نخواهیم یافت .
از ابوذر ، از پيامبر (ص) از آنچه از پروردگارش نقل می کند ، مروی است که خداوند تعالی فرمود : 1
ای بندگان من : من ظلم و ستم را بر خويش حرام کردم ، و آنرا نيز در ميان شما حرام ساختم، پس به يکديگر ظلم و ستم نکنيد.
ای بندگان من: همهء شما گمراهيد ، جز آنکه را که من هدايت کرده ام ، پس از من هدايت طلبيد تا شما را هدايت کنم!
ای بندگان من: همهء شما گرسنه ايد ، مگر آنکه را که من طعام دهم ، پس از من بخواهيد تا شما را طعام دهم!
ای بندگان من: همهء شما برهنگانيد ، مگر کسی را که من بپوشانم ، پس از من بخواهيد تا شما را بپوشانم!
ای بندگان من: شما شب و روز خطا می کنيد و من آنم که همهء آن گناهان را می آمرزم و نگران هم نیستم ، پس از من آمرزش طلبيد تا شما را بيامرزم!
ای بندگان من: شما به من قدرت ضرر رساندن نداريد تا به من ضرر برسانيد و هم شما قدرت نفع رساندن به من را نداريد تا به من نفع رسانيد!
ای بندگان من: اگر اول و آخر و انس و جن شما بر پرهيزگارترين قلب يک مرد شما باشد، اين امر به ملک من چيزی نمی افزايد! و اگر اول و آخر و انس و جن شما بر عاصی ترين قلب يک مرد شما باشد، اين امر به ملک من چيزی نقصان نمی آورد!
ای بندگان من: اگر اول و آخر و انس و جن شما بر يک جای بايستند و از من درخواست کنند به هر فرد خواسته اش را بدهم از آنچه در نزد من است ، بجز اندازه ای که يک سوزن اگر در دريا فرو شود، کم نمايد، کم نمی کند!
ای بندگان من: همانا اين اعمال شما است که آنرا بر می شمارم و شما را به نتائج آن می رسانم ، پس کسی که خيری يافت بايد حمد و ثنای حق تعالی را گويد و اگر کسی غير از اين را يافت، بايد جز خويش کسی را ملامت نکند!
زیر نویسها :1- عن سعيدِ بنِ عبدِ العزيزِ، عن رَبيعةَ بنِ يزيدَ، عن أَبِي إدريس الخَوْلاَنيِّ، عن أَبِي ذَرٍّ جُنْدُبِ بنِ جُنَادَةَ، رضي اللَّهُ عنه، عن النَّبِيِّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم فيما يَرْوِى عَنِ اللَّهِ تباركَ وتعالى أنه قال: يا عِبَادِي إِنِّي حَرَّمْتُ الظُّلْمَ عَلَى نَفْسِي وَ جَعَلْتُهُ بَيْنَكُمْ مُحَرَّماً فَلاَ تَظالمُوا،يَا عِبَادِي كُلُّكُم ضَالٌّ إِلاَّ مَنْ هَدَيْتُهُ، فَاسْتَهْدُوني أهْدكُمْ، يَا عِبَادي كُلُّكُمْ جائعٌ إِلاَّ منْ أطعمتُه، فاسْتطْعموني أطعمْكم، يا عبادي كلكم عَارٍ إلاَّ مِنْ كَسَوْتُهُ فَاسْتَكْسُوني أكْسُكُمْ، يَا عِبَادِي إنَّكُمْ تُخْطِئُونَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَ أَنَا الذی أغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً و لا ابالی ، فَاسْتَغْفِرُوني أغْفِرْ لَكُمْ، يَا عِبَادِي إِنَّكُمْ لَنْ تَبْلُغُوا ضُرِّي فَتَضُرُّوني، وَلَنْ تَبْلُغُوا نَفْعِي فَتَنْفَعُوني، يَا عِبَادِي لَوْ أَنَّ أوَّلَكُمْ وآخِركُمْ، وَإنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ كَانُوا عَلَى أتقَى قلبِ رجلٍ واحدٍ منكم ما زادَ ذلكَ فِي مُلكي شيئاً، يا عِبَادِي لو أَنَّ أوَّلكم وآخرَكُم وإنسَكُم وجنكُمْ كَانوا عَلَى أفْجَرِ قَلْبِ رَجُلٍ وَاحِدٍ مِنْكُمْ مَا نَقَصَ ذَلِكَ مِنْ مُلْكِي شَيْئاً، يَا عِبَادِي لَوْ أَنَّ أَوَّلَكُمْ وَآخِركُمْ وَإنْسَكُمْ وَجِنَّكُمْ، قَامُوا فِي صَعيدٍ وَاحدٍ، فَسألُوني فَأعْطَيْتُ كُلَّ إنْسانٍ مَسْألَتَهُ، مَا نَقَصَ ذَلِكَ مِمَّا عِنْدِي إِلاَّ كَمَا َيَنْقُصُ المِخْيَطُ إِذَا أُدْخِلَ البَحْرَ، يَا عِبَادِي إنَّما هِيَ أعْمَالُكُمْ أُحْصِيهَا لَكُمْ، ثُمَّ أوَفِّيكُمْ إيَّاهَا، فَمَنْ وَجَدَ خَيْراً فَلْيَحْمِدِ اللَّه، وَمَنْ وَجَدَ غَيْرَ ذَلِكَ فَلاَ يَلُومَنَّ إلاَّ نَفْسَهُ».قَالَ سعيدٌ: كان أبو إدريس إذا حدَّثَ بهذا الحديث جَثَا عَلَى رُكبتيه. رواه مسلم. وروينا عن الإمام أحمد بن حنبل رحمه اللَّه قال: ليس لأهل الشام حديث أشرف من هذا الحديث.
منبع : کتاب اسدالغابه ج1ص 302 ، صحيح مسلم ج2 باب 15 ح 2577
