آیا مصـر شاهـد انقـلابی دیـگر اسـت ؟
مردم مصر برای دومین بار از سال 2011 تاکنون با تجمع میلیونی در قاهره و دیگر شهرها، خواستار کناره گیری رئیس جمهور شدند. ارتش مصر هم مانند فوریه 2011، با صدور بیانیه ای از اعتراضات و مطالبات مردم در مقابل دولت، اعلام حمایت کرد و جانب مردم را گرفت.
محمد مرسی کشور را در حالی از حسنی مبارک تحویل گرفت که فساد در آن فراگیر بود و در وضعیت اقتصادی بسیار وخیمی قرار داشت. او یک سال پیش و موقع به قدرت رسیدنش قول داد که ظرف تنها ۱۰۰ روز تا حدی به اوضاع سر و سامان بدهد. حالا بعد از گذشت یک سال او با نارضایتی گسترده روبروست و بخش بزرگی از کشور در آتش خشم و سرخوردگی می‌سوزد. این نارضایتی‌ها بیش از هر چیز در برداشت عموم از ناکامی رئیس جمهوری در رسیدگی به مشکلات اقتصادی و اجتماعی کشور ریشه دارد.
در حالی که رقبای سیاسی در مورد موضوعاتی مثل "اخوان‌المسلمینی شدن" و "سکولاریزه شدن" کشور سرشاخ شده اند، نظرسنجی‌ها از گسترش نارضایی عمومی خبر می‌دهند. آخرین نظرسنجی مرکز تحقیقات افکار عمومی مصر (بصیره) نشان می‌دهد که میزان محبوبیت رئیس جمهوری که در پایان ۱۰۰ روز اول زمامداری‌اش حدود ۷۸ درصد بود، با افتی شدید به ۳۲ درصد رسیده است. یکی از دلایل تشدید خشم عمومی افزایش قطعی برق، قطع آب در برخی مناطق و افت استانداردهای زندگی است.
ذخایر ارزی کشور مصر به نصف میزان آن در دوران حکومت مبارک رسیده و در یک سال گذشته ارزش پوند مصر (واحد پول کشور) در مقابل دلار آمریکا ۱۰ درصد کاهش داشته است. علاوه بر این، مصر با افزایش چشمگیر جرم و جنایت روبروست و امنیت از خیابان‌های این کشور رخت بربسته است. پلیس بسیاری از وظایفش را رها کرده، و خدمات عمومی که در دوران حکومت مبارک هم وضع نامناسبی داشت باز هم بدتر شده است. اعتصاب تقریبا هرروزه کارمندان ادارات دولتی و کارگران کارخانه‌ها که خواهان شرایط کاری و رفاهی بهتر هستند به یکی از اجزاء زندگی مردم تبدیل شده است. وزیر جدید و اسلامگرای فرهنگ، که از اعضای حزب تندروی التوحید العربی است به‌دلیل یکی از همین اعتصاب‌ها بیش از دو هفته است که نتوانسته وارد دفتر کارش شود.
مصری ها در انتخابات ریاست جمهوری، مشارکت اندکی داشتند و تنها 50 درصد واجدان شرایط پای صندوق های رأی رفتند. این حضور کم فروغ، به نفع اخوان‌المسلمینی ها تمام شد و آنها توانستند کاندیدای خود را به کاخ ریاست جمهوری بفرستند. اگر منتقدین وضع موجود مصر، آن روز کار ساده رأی دادن را انجام می دادند، امروز ناگزیر به تحمل این همه مشقت و دادن کشته و مجروح برای اصلاح اوضاع نبودند.
