ادامه سرطان پانکراس

سرطان لوزالمعده، سرطان تندرو


سرطان لوزالمعده در تمامی گروه های سنی، از جوان ۱۵ ساله گرفته تا سالمند ۹۰ ساله دیده می شود. اما حداکثر شیوع آن در سنین ۵۵ تا ۸۵ سالگی است. علت واقعی بروز این سرطان هنوز شناخته شده نیست، ولی مشاهده شده که سیگار می تواند احتمال بروز آن را افزایش دهد. مطالعات نشان می دهد که غذاهای پرچرب نیز در ایجاد این سرطان نقش دارند.

بیش از ۹۰ درصد از سرطان های لوزالمعده از سلول های مجاری لوزالمعده که مسئول انتقال آنزیم های گوارشی به دوازدهه(اولین قسمت روده باریک) است، سرچشمه می گیرد، به طوری که دو سوم تومورهای مجرا در سر و یک سوم بقیه در تنه و دم لوزالمعده ایجاد می شوند. این سرطان ها اغلب به وسیله بافت های ملتهب لوزالمعده احاطه می شوند، به طوری که در تشخیص لوزالمعده ایجاد مشکل می کنند. تومورهای لوزالمعده می توانند باعث انسداد مجرای صفراوی شوند و موجب بیماری زردی گردند.

سلول های سرطانی اغلب به بافت های اطراف، غدد لنفاوی لوزالمعده و کبد گسترش می یابند. گاه سلول های جزایر لانگرهانس (مجموعه ای از سلول های متمرکز در لوزالمعده که وظیفه شان تولید هورمون های مختلف است) سرطانی می شوند، ولی بیشتر تومورهای این سلول ها خوش خیم هستند. تومور سلول های این جزایر وقتی ترشح کننده هورمون باشند، تومور فعال نامیده می شوند. در صورتی که تومور ترشح کننده انسولین باشد، موجب ترشح مقادیر زیاد انسولین می شود و علایم هیپوگلیسمی(کاهش قند خون) را ایجاد می کند.

این تومورها نمی توانند مقادیر زیاد انسولین که سبب افت قند خون شود را تولید کنند. این نوع سرطان لوزالمعده گرچه بسیار نادر است، ولی اغلب نسبت به سرطان های مجرا، احتمال بیشتری برای بهبود دارد.

در حال حاضر علت شناخته شده ای برای این سرطان بیان نشده است، اما تحقیقات بیانگر این مطلب است که افراد سیگاری دو برابر افراد غیرسیگاری به سرطان لوزالمعده مبتلا می شوند. رژیم غذایی نیز ممکن است در ایجاد سرطان لوزالمعده دخالت داشته باشد، به طوری که این سرطان در افرادی که کافئین مصرف می کنند و همچنین افرادی که غذاهای پرچرب، به خصوص چربی های حیوانی مصرف می کنند، بیشتر مشاهده می شود.

برای جلوگیری از ابتلا به سرطان لوزالمعده پیشنهاد می شود که رژیم های غذایی متنوع، کم چرب و با فیبرهای غذایی فراوان مصرف گردد و از استعمال دخانیات پرهیز شود.

دیابت نیز با سرطان لوزالمعده ارتباط دارد، به طوری که زنان دیابتی احتمال بالاتری برای ابتلا به سرطان لوزالمعده دارند.

این نکته را نیز اضافه کنم که سرطان لوزالمعده با مواد صنعتی ارتباط دارد. ترکیبات صنعتی خاصی که در صنایع شیمیایی، فلزی و گازی استفاده می شود، می توانند موجب افزایش احتمال ابتلا به سرطان لوزالمعده شوند.

● علایم بیماری

سرطان لوزالمعده به سرعت رشد می کند و گاهی وجود خود را با ایجاد یک درد مبهم در شکم نشان می دهد. بسیاری از بیماران این درد مبهم را در شکم شان با ناراحتی های معده اشتباه می کنند.

برای آشنایی بیشتر، به برخی علایم اشاره می کنیم اما دقت کنید که این علایم دست کم باید دو هفته طول بکشد. درد مبهم در قسمت فوقانی شکم که گاه به پشت انتشار می یابد و یا درد پشت که اغلب دایمی است و هنگام خوردن و دراز کشیدن بدتر می شود و با نشستن و خم شدن به جلو بهتر می شود. همچنین کاهش وزن شدید و سریع که با رژیم غذایی در ارتباط نباشد. همان طور که اشاره کردید، زردی نیز از علایم این سرطان است.

● تشخیص بیماری

سونوگرافی بهترین شیوه تشخیص این بیماری است. این روش بدون درد و غیرتهاجمی بر اساس اصول رادار کار می کند. امواج صوتی به سمت لوزالمعده فرستاده می شود و بازگشت آنها دریافت می شود و به وسیله رایانه، به تصویری از بافت لوزالمعده تبدیل می شود. امواج صوتی هیچ عارضه شناخته شده ای ندارند. این روش به عنوان بهترین وسیله غربالگری سرطان لوزالمعده شناخته شده است. آندوسکوپی نیز در تشخیص موثر است. در این روش، با بی حسی موضعی، لوله بلند قابل ارتجاع و باریکی که به آن آندوسکوپ می گویند، از طریق دهان به داخل معده و دوازدهه فرستاده می شود. آن گاه از طریق آندوسکوپ لوله باریک تری به نام "کانولا" وارد مجاری لوزالمعده می شود. نخست سلول های لوزالمعده که در شیره گوارشی وجود دارند، برای مطالعات بیشتر برداشته می شوند و سپس ماده حاجب داخل مجرا تزریق می گردد تا با گرفتن عکس رادیولوژی مشخص شود که آیا مجرای لوزالمعده تنگی و انسداد دارد، یا خیر.

● روش های درمان

درمان اصلی این سرطان، عمل جراحی است. پیشرفت های جدید در روش های جراحی و مراقبت های پیش و بعد از عمل موجب شده است که این جراحی وسیع با ایمنی انجام شود. میزان برداشت بافت لوزالمعده بستگی به محل قرار گرفتن تومور و اینکه آیا سلول های سرطانی به کبد و یا سایر اعضای مجاور گسترش یافته اند، دارد.

اگر تومور در سر لوزالمعده قرار داشته باشد، سر لوزالمعده، قسمت اول روده باریک، قسمتی از معده و مجرای صفراوی، همگی برداشته می شوند.

با درمان دارویی پس از جراحی، بسیاری از بیماران زندگی نسبتا طبیعی خواهند داشت. بعضی از تومورها آنچنان لوزالمعده را در بر گرفته اند که برداشتن تومور امکان پذیر نیست. در این صورت باید تمام لوزالمعده برداشته شود و پس از آن نیز بیمار از انسولین استفاده کند تا وضعیت قند خون وی طبیعی شود.