گران ترین قهوه دنیا به قیمت شکنجه حیوان

گران ترین قهوه دنیا به قیمت شکنجه حیوان

http://www.1doost.com/Files/Posts/Thumbs/77/12902.jpg گران ترین قهوه دنیا به کاپی لواک موسوم است و از مدفوع نوعی گربه اندونزیایی به نام لواک به دست می آید. اما علاقمندان به این قهوه اگر در جریان جزئیات فرایند تهیه آن قرار گیرند٬ احتمالا دیگر تمایلی به نوشیدن این قهوه لوکس نخواهند داشت.

مدافعان حقوق حیوانات به شواهدی دست یافته اند که نشان می دهد این گربه ها در شرایطی سخت٬ به خوردن و دفع میوه درخت قهوه وادار می شوند.
این نوع قهوه عمدتاً در اندونزی تهیه می شود و از مدفوع حیوانی شبیه به گربه که در آسیای جنوب شرقی زندگی می کند به دست می آید. به طور طبیعی این حیوان در مزارع قهوه می چرخد و از بهترین میوه های درخت قهوه تغذیه می کند. می گویند در معده گربه آنزیم هایی ترشح می شود و فعل و انفعالی بر روی دانه قهوه صورت می گیرد که طعمی خاص و استثنایی به قهوه می بخشد. بعد که حیوان اجابت مزاج کرد٬ کارگران مدفوعات را از مزرعه جمع آوری کرده و باقی مراحل شست و شو و خشک کردن آن را انجام می دهند.
محبوبیت جهانی کاپی لواک به سال 2007 بازمی گردد؛ زمانی که در سکانسی از فیلم The Bucket List با بازی جک نیکلسون و مورگان فری من٬ به فرایند تهیه این قهوه اشاره ای مستقیم می شود. در آن سال قیمت هر پوند کاپی لواک در بازارهای جهانی به 230 دلار می رسد. در سال های بعد این قیمت به 600 دلار هم می رسد.
http://1doost.com/Files/Pictures/139...1369312831.jpg
به گزارش آیکافی طولی نمی کشد که قهوه به دست آمده از مدفوع این حیوان نازنین مرزهای اندونزی را درمی نوردد و سر از کافه ها و کافی شاپ های آمریکا و اروپا در می آورد. سال گذشته کافی شاپی در لندن هر فنجان کاپی لواک را با قیمت 70 پوند به مشتریان عرضه می کرد. در مالزی برای یک فنجان از این قهوه چیزی حدود 16 دلار باید پرداخت کنید.
اما تقاضای جهانی برای این قهوه و قیمت نهایی بالای آن در کنار منحصر به فرد بودنش٬ باعث شده که فرایند تولید آن از شیوه ای اصیل و طبیعی به روشی غیرانسانی بدل شود. قهوه کاران اندونزیایی به سودای سود بیشتر و زحمت کمتر٬ حیوان زبان بسته را به انواع شکنجه ها گرفتار می کنند.
قضیه بسیار ساده است؛ طبیعتا جمع آوری مدفوع حیوان از قفس بسیار ساده تر است تا از میان مزارع و درختان قهوه. پس مزرعه داران این حیوانات را در قفس های جدا نگه می دارند و روزانه جیره میوه درخت قهوه شان را در قفس در اختیارشان قرار می دهند و عصر به عصر مدفوعات را جمع می کنند. روزنامه گاردین به تازگی از یکی از این مزارع در شهر مدان استان سوماترای اندونزی بازدید کرده است؛ جایی که گربه ای ماده در قفسی تنگ در انتهای مزرعه محبوس بوده و دو توله اش هرکدام در قفس هایی دیگر دور از مادرشان نگه داری می شده اند. گاردین در این مزرعه 20 قفس پنهان شده دیگر پیدا می کند.
گروه های مدافع حقوق حیوانات می گویند گربه های اندونزی برای تولید کاپی لواک تحت شکنجه قرار می گیرند.
اما پیش از آن که اولیور میلمان ستون نویس گاردین هفته پیش این مقاله را از مدان اندونزی مخابره کند٬ من در سفری که سال گذشته درست به همین شهر داشتم٬ به عینه با چنین قفس هایی در یکی دو مزرعه قهوه مواجه شدم.
همان وقت در سفرنامه قهوه در اندونزی نوشتم:
در چند سفری که به مزارع کاپی لواک-خیز آسیای جنوب شرقی داشته ام، گربه های بینوای در بند قفس را دیده ام که گوشه قفس کز کرده اند و نای حرکت ندارند. این هم برای خودش روشی ست: گربه ها را در قفس محبوس می کنند و برگ های درخت قهوه را جلوی حیوان می اندازند. آگاهان می گویند کاپی لواکی که به طریقه طبیعی و با گردش آزاد حیوان در مزرعه به دست نیامده باشد، از درجه اعتبار ساقط است.
کارگران قهوه پیش از این در پاسخ به پرسش من درباره علت حبس حیوان در قفس می گفتند که اینها تنها برای نمونه است صرفا جهت حض بصری توریست ها؛ کاپی لواک های ما اوریجینال است. اما خانم متصدی یک کارگاه کوچک فرآوری قهوه در همین سفر مدان آب پاکی را روی دستم ریخت و گفت اصلا همین طوری بهتر است؛ به خاطر این که حیوان که نمی فهمد، حیوان است، ممکن است از دانه های قهوه ی فاسد شده تغذیه کند. به همین خاطر ما خوب هایش را برایش سوا می کنیم و در اختیارش قرار می دهیم.
حالا سر و صدای انجمن های دفاع از حقوق حیوانات درآمده که تعداد چنین مزارعی در کشورهای قهوه خیز و معمولا فقیر آسیای جنوب شرقی رو به فزونی ست. هزاران هزارن گربه زبان بسته دور از محل طبیعی زندگی خود در قفس هایی کوچک حبس می شوند تا کیلومترها آن طرف تر فنجانی قهوه پر و خالی شود. نگرانی دیگر این فعالان٬ استفاده از گونه های دیگری از همین خانواده گربه زباد است که در معرض انقراض قرار دارند. گاردین گزارش می دهد که برای تهیه کاپی لواک گاه از حیوانی با نام binturong استفاده می شود که بنا بر طبقه بندی اتحادیه بین المللی حفاظت از محیط زیست٬ جزو گونه های در خطر به حساب می آید.
می گویند آنزیم های اسید معده این گونه های حیوانی موجب به دست دادن دانه های قهوه ای می شود که بعد از شسته شدن و بو دادن٬ طعمی ملایم و کاراملی به خود می گیرد.
کریس شپرد مدیر یک سازمان غیردولتی مدافع حقوق حیوانات در جنوب شرق آسیا می گوید:

این حیوانات در شرایط بسیار ناگواری به سر می برند. نرخ مرگ و میر در میان گونه هایی از گربه زباد در حال افزایش است و بعضی در معرض خطر انقراض قرار دارند. شرایط دارد از کنترل خارج می شود٬ در حالی که آگاهی عمومی کافی نسبت به این مساله وجود ندارد. مردم باید بدانند که این قهوه چطور تهیه می شود. باید بدانند ده ها هزار گربه محبوس در قفس نگه داری می شوند تا این قهوه درست شود. آن ها مسلما اگر این را بدانند٬ دیگر تمایلی به نوشیدن آن قهوه نخواهند داشت.

سوای از این ها٬ طعم این قهوه آن طورها هم که می گویند٬ چندان آش دهن سوزی نیست. در همان سفرنامه آورده بودم:
به نظر می رسد دلیل اصلی گران بودن این نوع قهوه بیش از آن که به طعم و کیفیت آن ربط داشته باشد، به شیوه خاص و منحصربه فرد تهیه اش برمی گردد. سوای از این، مسائل تبلیغاتی را هم نباید فراموش کرد؛ به هر حال آدم هایی که بوگاتی سوار می شوند قهوه ای که می نوشند باید یک فرقی با قهوه بقیه داشته باشد؛ وگرنه که ما که بارها امتحان کرده ایم، چندان تفاوتی با دیگر قهوه های تک-گونه (Single Origin) احساس نکرده ایم.
منبع : دیده بان حقوق حیوانات