اطلاعات جامع موشک کروز دریاپایه P-120 Malakhit SS-N-9 Siren
موشک کروز دریاپایهP-120 MalakhitSS-N-9 Siren
موشک میانبرد P-120 Malakhit ساخت شوروی پیشین در سال 1972 وارد یگانهای رزمی شد.در مورد ورود به یگان رزم این موشک برخی بن پایه ها 1969 را نیز یاداوری می کنند.
این موشک از گونه کروز میانبرد با بیشینه برد 110km از روی شناور و 70km از زیر اب میباشد که از سوی ناتو با شناسه SS-N-9 / Siren نامگذاری( Siren به چم اژیر میباشد) گشته است. شناسه GRAU (شناسه ارتش سرخ) این موشک برای گونه پایه ان 4K85 میباشد.
هنوز در برخی از یگانهای شناور نیروی دریایی روسیه و شاید اکراین از این موشک ،جسته گریخته بهره برداری میشود که با پایان یافتن عمر کاری شناور های کهنه و قدیمی نیروی دریایی این دو کشور ،این موشک نیز 100% بازنشسته میشود.
این موشک در اغاز بر روی ناوچه های سبک گشتی نیروی دریایی شوروی از رده Nanuchka و SaranchaوTarantul سوار گشت و پس از ان کار سوار نمودن ان بروروی زیردریایی ها اغاز گشت .
نخستین زیردریایی که P-120 /4K85 رویش سوار شد ،6 فروند زیردریایی دسته Skat-M پروژه 670M از خانواده Charlie-II بودند.
اما در شناورها و زیردریایی های نوین روسی که از نیمه دوم دهه 90 ترسایی بکار گرفته شدند ،با موشک نوینتر SS-N-22 Sun burn جایگزین گشته اند.
شناورهای خانواده نانوچکا هر کدام به 6 سیلوی مایل که در دو سوی جزیره ناو هرکدام 3 سیلو قرار دارد و شناورهای خانواده سارانچا تنها از 4 سلول پرتابگر برخوردارند.که دو تا دو تا در دوسوی بدنه جایگزاری شده اند.
یکی از چالش های نیروی دریایی ارتش سرخ در بکار گیری موشکهای زیر دریایی پرتاب P-5 Pyatyorka ِیا SS-N-3A 'Shaddock' در زیر دریایی های خانواده Echo این بود که برای هر شلیک به 30 دقیقه زمان نیاز بود و این تندی واکنش نیروها را از پس از دستور یورش را بسیار کند میکرد و شاید در یک پیکار رزمی همین دیرکرد ، به زیان زیر دریایی و در اندازه بزرگتر ارتش سرخ تمام میشد،بنابراین نیروی دریایی از سازندگان موشک درخواست ساخت سامانه ایی را نمودند که این چالش را از میان ببرند.
از این رو در سال 1963 کار بر روی یک موشک زیر دریایی پرتاب (شلیک سرد) از سوی نیروی دریایی ارتش سرخ اغاز گشت. دستاورد این پویش موشک P-50 Malakhit و زیردریایی های خانواده Charlie بود. پس از ساخت و ازمون وخطاهای فراوران در پایان موشک P-120 ساخته شد که بهترین گزینه دربرابر خواست نیروی دریایی ارتش سرخ بود.
به هر رو تا زمان اماده شدن P-120 و زیر ردیایی های پیشرفته تر Charlie II نیروی دریایی برای یک دوره کوتاه ناچار به بکار گیری کوتاه مدت از موشک P-70 Ametist SS-N-7 'Starbright (که برگرفته و جایگزین موشک SS-N-2C 'Styx/P-15 Termit بود) بر روی زیر دریایی های خانواده Charlie I شد.زیردریایی های خانواده Charlie II از 8 موشک P-120 برخوردار بودند که 2 فروند انها از کلاهک هسته ایی برخوردار بود .همچنین برای یکی کردن زیردریایی های خانواده Papa برای یک راهکار مکمل ارزان و جایگزینی پرشتاب در هرکدام از زیردریایی های این خانواده(Papa ) به 10 موشک P-120 بهینه شد و جایگزین موشکهای پیشین P-5 , P-70 گشت.تمامی این زیردریایی ها همکنون بازنشسته گشته اند.
میشه گفت SS-N-9 Siren گونه پیشرفته تر وبروز شده و کشیده تر موشک SS-N-7 Starbright میباشد. و گمان بر این است که از SS-N-9 Siren نزدیک 500 فروند و SS-N-7 Starbright برابر با 200 فروند ساخته شد که از اغاز دهه 80 ترسایی دیگر ساخته نشدند.
خود موشک P-120 پایه ایی برای ساخت و گسترش موشک SS-N-14 Silex / Metel Anti-Ship Complex شد که در سال 1969 رزمی شد.
رادار و سامانه جستجو گر باند L وسنجش گر بلندای پرواز برای نخستین بار در نیروی دریایی ارتش سرخ و بر روی موشک SS-N-7 Starbright بکار رفت که همین سامانه نیز در SS-N-9 Sirenبکار گرفته شد، تا موشک زودتر برای ورود به یگان اماده شود،اما در همین زمان و پیش از ورود به یگان SS-N-9 Siren ،نیروی دریایی چالش فنی بسیار برای راه اندازی و بکارگیری رزمی پیشرانه های نوین این موشک را داشت. چرا که از فناوری های نوین دران استفاده شده بود و برای رانش تندتر از بوستر های سوخت مایع بهره برداری شده بود.
SS-N-9 Sirenنیز مانند SS-N-7 Starbright وSS-N-3A 'Shaddock به سامانه خط پیوند داده در زمان پرواز مجهز میباشد که البته در
SS-N-9 Siren بسیار بروز تر و پیشرفته تر و ایمن تر میباشد.یکی دیگر از ویژگی های SS-N-9 Siren شلیک موشک از ژرفای 50 متری میباشد که توانایی پنهان شدن بهتر را به زیردریایی کاربر را می دهد.
SS-N-9 Siren هایی که بر روی ناوچه های شناور بکار می رفتند در 28 فروردین 1351 بازنشسته شدند که در برگیرنده ناوچه های خانواده نانوچکا و تارانتول میشد.اما تا ابانماه 1356 بخش بزرگی از زیردریایی ها نیز این سامانه موشکی را بازنشسته نمودند.
اما در سال 2008 در دریای سیاه در گمارش ابخازستان و همچنین در نرد با نیروی دریایی گرجستان گزارشهای در مورد بکارگیری این موشک داده شد که همگی بیانگر کارکرد خوب و ویرانگر ان بودند.شناسنامه:
اندازه ها در گونه P-50 و P-120 تفاوت دارند
خاستگاه: شوروی پیشین
سازنده: OKB-52-TsKBM که امروزه NPO mashinostroyeniya میباشد
طراح : Zvezda
شناسه سامانه: P-120 / P-50
شناسه موشک: 4К85
شناسه: P-50/4K85/P-120/SS-N-9/Siren
شناسه گونه زمین پرتاب: 4K44 Redut / 4K44 Utyos / SS-C-1 Sepal
شناسه (کد): SS-N-3 /SS-C-1
نخستین پرتاب: تیر 1340 خورشیدی
سامانه پایشگر: ناوبری لختی(INS) + رادار پویا(فعال)+ خط انتقال داده
دستیابی به هدف: پایش با فرمان رادیویی+جستجو با رادار پویا
سامانه پرتابگر: پوشش سلولی + CM-156
سامانه واپایشگر(کنترل)اتش: گراز دریایی
شناسه شناورهای دریایی پرتابگر(پروژه): دو خانواده ناوچه های سبک گشتی یاcorvettes بنامNanuchka و Sarancha و Tarantulبا کد های 12341 , 1240 , 1234
شناسه زیردریایی های پرتابگر : 6 فروند Skat-M از خانواده چارلی2-پروژه-671M -پروژه 661
درازا: 9.15m و 8.84m , 9m
دهنه بال: 2.5m , 2.1m
پهنای بدنه: 0.762m
بلندا: na
وزن شلیک: 3800kg تا 3200kg
وزن کلاهک: 840kg (تمامی بدنه کلاهک)
گونه سرجنگی: هسته ایی با توان 200kt یا مجتمع ساده(متعارف)
وزن سرجنگی: 500kg
شناسه پیشران: PDTT-توربو جت-سوخت جامد
توان پیشران: na
شناسه پیشران کمکی: TX-4L85 , TX-4L86 سوخت مایع
بیشینه شتاب: 0.9 ماخ یا 1080km
بیشینه زمان پرواز : 385 ثانیه
برد: 15km تا 110km که در نمونه های بهینه سازی شده تا 120km , 150km رسید
برد (زیردریایی) : 70km
برد (شناور دریایی) : 110km
کمینه بلندای پرواز(کروز): 60m تا 40m
بلندای پرواز نزدیک هدف: na
کاربران:
نیروی دریایی ارتش سرخ
نیروی دریایی روسیه
شاید هم نیروی دریایی اکراین
