كتاب:صلح امام حسن(ع).مترجم:حضرت آيه الله سيد على خامنه اى
باسمه تعالي
..
حضرت آیت الله خامنه ای 44 سال پیش در مقدمه کتاب ‘صلح الحسن’ اظهار امیدواری کردند که جامعه فارسی زبان از مطالعه این کتاب بهره گیرند. چون موضوع صلح امام حسن (ع) با معاویه را به صورت جامع برای محققان تبیین کرده است.
کتاب صلح الحسن به قلم مرحوم شیخ راضی آل یاسین و با مقدمه علامه مرحوم سید عبدالحسین شرف الدین، در سال ۱۳۴۸ به قلم رهبر معظم انقلاب به فارسی ترجمه شد.
ایشان در مقدمه این کتاب نوشتند: پیش از اینکه به ترجمه این کتاب بپردازم، مدت ها در فکر تهیه نوشته ای در تحلیل موضوع صلح امام حسن (ع) بودم و حتی پاره ای یادداشت های لازم را نیز گرد آورده بودم ولی امتیازات فراوان این کتاب ، مرا از فکر نخستین بازداشت و به ترجمه این اثر ارزشمند وادار کرد.
معظم له در ادامه اظهار امیدواری کردند که جامعه فارسی زبان نیز همچون ایشان از مطالعه این کتاب بهره گیرند و برای اولین بار درباره این موضوع با اهمیت، کتابی جامع در معرض افکار جویندگان و محققان قرار گیرد.
رهبر انقلاب در ادامه خاطرنشان کردند: درباره کتاب و مولف آن هر چه بنویسم، به شیوایی نوشته سید شرف الدین عاملی -آن شرف دین و آبروی مسلمین- نخواهد بود که در معرفی این دو، به راستی و درستی و انصاف سخن رانده و بیش از آن، حد من نیست.
در قسمتی از مقدمه این کتاب آمده است: صلح حسن (ع) با معاویه از دشوارترین حوادثی بود که امامان اهل بیت پس از رسول اکرم (ص) از ناحیه این امت بدان دچار شدند. امام حسن (ع) با این صلح آن چنان محنت طاقت فرسایی کشید که هیچ کس جز به کمک خداوند، قادر بر تحمل آن نیست، لیکن او این آزمایش عظیم را با پایداری و متانت تحمل کرد و سربلند و پیروزمند و دست یافته، به هدف خود یعنی مراعات حکم خدا، قرآن، پیامبر و صلاح مسلمانان از آن بیرون آمد و این همان هدفی بود که او برای هر گفتار و عمل به آن نظر داشت و عشق می ورزید.
آنان که او را به راحت طلبی و عافیت اندیشی متهم کرده اند و هم آن دسته از شیعیان که تحت تاثیر شور و احساس، آرزو برده اند که کاش وی نیز در جهاد با معاویه پایداری می کرد و از راه شهادت، زندگی می یافت و به پیروزی از همان راهی که برادرش در روز عاشورا رفت و رسید، می رفت و می رسید، این مساله هر دو گروه را در میزان سنجش فکر و خرد، وزن و مقداری نیست.
شگفت آن که مردم هنوز درباره صلح دچار اشتباه و کج بینی اند و کسی نیست که با بررسی کامل و با استناد و دلایل و شواهد عقلی و نقلی سیمای این صلح را روشن سازد.
من بارها در این صدد بودم و مشیت حکیمانه خدای عزوجل در این قرار گرفت که بدین مهم کسی را که ازهمه سزاوارتر و شایسته تر است برانگیزد و او، فراهم آورنده این کتاب مبتکرانه صلح الحسن است که به حق در موضوع خود، سخن آفرین است و گذارنده قضاوت راستین و نماینده مرز حق وباطل است.
در فصول درخشنده ای چند از آن کتاب که نمایشگر فضل مولف بزرگوار است، واقف آمدم و آن را به راستی در کاوشگری و باریک بینی و میانه روی و هم در قاطعیت بیان و استدلال، ریزه کاری و تتبع و پرهیز و احتیاط در نقل گفتارها و رادمنشی در مجادله و احاطه بر چیزهای مناسب موضوع، درعین روانی اسلوب و انسجام سخن و زیبایی و گیرایی یافتم.
شیخ راضی آل یاسین، فرزند شیخ عبدالحسین بن شیخ باقر از علما و محققان و مورخان نجف بود که به سال ۱۳۱۴ هجری قمری متولد شد و در ۱۵ ذیقعده سال ۱۳۷۲ یعنی درست سال انتشار کتابش صلح الحسن درگذشت.
