تکثیر گیاه برگ قاشقی

http://sjkdl.ir/Pic/Upload/upload_im...1379c83720.jpg

نام علمی: PEPEROMIA MAGNOLIAEFOLIA
خانواده: فلفلی ها - PIPERACEAE
بومی منطقه: آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی و به طور کلی مناطق گرمسیری
نام های دیگر: برگ قاشقی، Peperomia, Green_ripple Plant,Baby Rubber Plant, Pepper Face, American Rubber Plant, Desert Privet


شرایط مناسب رشد:
نور محیط: کم
آبیاری و رطوبت: خشک
دمای ایده آل محیط: 27 درجه سلسیوس
خاک و تغذیه: خاک باغچه، خاک برگ و ماسه


پرومیا قاشقی:
پپرومیا از گیاهان همیشه سبز و از خانواده ی پیپراسه (فلفلی ها) PIPERACEAE می باشد. دارای گونه های مختلف و اغلب دارای برگ گوشتی و نیمه گوشتی و جثه ای کوچک هستند. بیش از چهارصد گونه از این خانواده شناخته شده، منشأ این گیاهان، آمریکای جنوبی (برزیل) و آفریقای جنوبی و آفریقای مرکزی و به طور کلی مناطق گرمسیری است؛ حتی دیده شده که در مناطق گرمسیر روی تنه درختان می روید.

گیههی است هميشه سبز – ارتفاع گياه در حدود 25 سانتيمتر – برگها گوشتي و تخم مرغي شكل بوده و براق و ابلق با رنگهای سفيد – كرمي در متن سبز رنگ و پر از فرورفتگي و برجستگيها ، به رنگ سبز تيره با رگه هاي سبز روشن

سايه آپارتمان ها را به خوبي تحمل مي كند . هم به طور مجزا و هم در كاشت گروهي زيباست.

این گیاه اگرچه رشد سریعی ندارد، ولی در هر شرایطی در آپارتمان پرورش می یابد. معمولاً آنها را در تراریوم و باغ شیشه ای یا مجموعه ی گل های یک سبد پرورش می دهند.

با توجه به شکل ظاهري و نحوه ي رشد، آنها را به سه گروه تقسيم نموده اند: گروه اول: بوته اي که داراي دمبرگ هاي قرمز هستند و بعضي نيز برگ هاي گوشتي و قلبي شکل دارند . گروه دوم: داراي ساقه هاي بلند و قرمز رنگ هستند و بعضي ساقه هاي گوشتي و برگ هاي گوشتي دارند و لبه ي برگ ها ارغواني است و گاه سطح برگ با موهاي بسيار ظريفي پوشيده شده است . گروه سوم: گروه بالا رونده که به داربست يا قيم بسته مي شوند و بالا مي روند، يا اين که از اطراف گلدان آويزان مي شوند و داراي ساقه هاي قرمز و برگ هاي ظريف نقره اي و بعضي داراي برگ هاي سبز آبدار هستند و بخصوص براي گلدان هاي آويز بسيار مناسبند.

گياه پپرونيا يك ساقه گل دهنده با شاتون هاي سبز رنگ توليد مي كند كه ارزش زينتي ندارد. زماني كه اين گياه به گل مي رود كيفيت برگ ها و زيبايي گل هاي آن كمتر مي شود. با حذف ساقه هاي گل دهنده مي توان گياه را به طور مرتب به حالت رويشي و نونهالي مشاهده كرد.

حرارت : اين گياه به سرماي زياد مقاومت ندارد و حداکثر مي تواند در زمستان 15 درجه سانتيگراد را تحمل نمايد و در فصل رشد دماي 24 – 30 درجه براي آن بسيار مناسب است.

نور: مناطق پرنور يا نيمه سايه اطاق که دور از تابش مستقيم خورشيد باشد، مناسب است. اين گياه در زير اشعه ي چراغ فلورسنت پژمرده مي شود.

آبياري : اين گياه نياز چنداني به آب ندارد. هميشه مقدار زيادي آب در برگ هاي آن وجود دارد و سطح خاک گلدان بين دو آبياري بايد کاملاً خشک شود، ولي نبايد آبياري آنقدر به تعويق بيفتد که برگ ها پژمرده شوند. در زمستان به آب ولرم نياز دارد و مقدار آبياري بايد خيلي کمتر باشد.

ريشه آن سطحي است و گسترش چنداني ندارد و در هواي آلوده، زرد و خشک مي شود. در صورت آب دادن زياد اطراف يقه ساقه، موجب پوسيدگي آن مي گردد.

رطوبت هوا : ميزان رطوبت لازم حدود 50 درصد است. چنانچه رطوبت و حرارت و سرما از حد خود تجاوز نمايد، لکه هايي بر روي سطح برگ ظاهر مي گردد و برگ را بي حس مي کند و برگ مي افتد.

هر دو ماه يک مرتبه سطح خاک گلدان را خراش دهيد تا هوا به داخل آن نفوذ کند و در فصل بهار گلدان را در فضاي آزاد در محلي سايه قرار دهيد تا حالت طبيعي خود را به دست آورد.

خاک : هر اندازه قابليت نفوذ خاک بيشتر باشد، ريشه و ساقه از پوسيدگي محفوظ خواهد بود. براي تهيه خاک، يک قسمت پيت، يک قسمت ماسه و يک قسمت خاک باغچه استفاده کنيد و کف گلدان مقداري ماسه و سنگريزه بريزيد.

زمان مناسب براي تغيير گلدان، فصل بهار است و خاک مناسب براي آن مخلوطي از خاک چوب و تورب و ماسه است. گلدان را بايد در محل کاملاً روشن و دور از اشعه ي مستقيم آفتاب قرار داد. در اين صورت سنبله گل سفيد يا کرم رنگي توليد مي کند.

تکثير : پپرونياي ابلق يا سفيد با قلمه هاي بذر و ساقه تكثير مي¬ شود؛ پپرونياي سبز با قلمه¬ هاي برگ و ساقه تكثير مي شود. پپرونياي معمولي که گياهي است با برگ هاي چروكيده، كاملاً متفاوت با گياهان ديگر اين خانواده است و آن را به كمك برگ هاي كاملش تكثير مي كنند.

دستور کلي براي تکثير: در بهار و تابستان از قلمه ي يک ساله گياه استفاده نماييد. قلمه را به ميزان 4- 5 سانتيمتر در ماسه ي شسته فرو کنيد و در محلي که دماي آن 18 درجه باشد، در تاريکي قرار دهيد. در مورد انواع گوشتي آن، برگ را روي سطح ماسه بخوابانيد و روي آن ماسه شسته بريزيد؛ پس از مدتي از انتهاي رگبرگ ها ريشه ظاهر مي گردد.