نزدیک‌ترین سیاره‌ی فراخورشیدی را به دام بیاندازید

http://canot.ir/wp-content/uploads/2013/06/proxima.jpgمسیر سبز رنگ موقعیت پروکسیما قنطورس را در سال‌های ۲۰۱۲، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶ نسبت به دو ستاره‌ی A و B‌ منظومه‌ی دوتایی آلفا قنطورس نشان می‌دهد. تصویر پس‌زمینه تصویر هابل از صورت فلکی قنطورس است و موقعیت پروکسیما را در بازه‌ی ۳۸ ساله نشان می‌دهد.
امتیاز تصویر: NASA, ESA, K. SAHU AND J. ANDERSON (STSCI), H. BOND (STSCI AND PENNSYLVANIA STATE UNIVERSITY), M. DOMINIK (UNIVERSITY OF ST. ANDREWS), AND DIGITIZED SKY SURVEY (STSCI/AURA/UKSTU/AAO))

پروکسیما قنطورس ستاره‌ای کوچک و سرد و از نوع طیفی M است. این ستاره می‌تواند در سه سال آینده بر ما آشکار کند که آیا میزبان سیاره‌ای هست یا خیر، علاوه بر این دانشمندان به جزئیات بی‌نظیری از ویژگی‌های این ستاره‌ی کوچک دست خواهند یافت.پروکسیما فقط ۴/۲۲ سال نوری از ما فاصله دارد و با منظومه‌ی دوتایی آلفا قنطورس (این منظومه شامل ستاره‌های A و B قنطورس می‌شود) منظومه‌ای سه‌گانه می‌سازد. فاصله‌ی پروکسیما از این دوستاره تقریباً ۰/۲ سال نوری است و منظومه‌ی دوتایی آلفا قنطورس دومین و سومین ستاره‌ی نزدیک به زمین محسوب می‌شوند (فاصله‌ی آن‌ها نسبت به زمین ۴/۳۵ سال نوری است).دانشمندان تا به حال برای یافتن سیاره‌ی نزدیک‌ترین ستاره به زمین بسیار تلاش کرده‌اند اما هیچ‌وقت نتیجه‌ی قطعی و درستی به دست‌ نیاورده‌اند. با این‌حال این تلاش‌ها چندان هم بی‌اثر و بی‌نتیجه نبوده است، با توجه به این نتایج دانشمندان دریافته‌اند که اگر سیاره‌ای پیرامون این کوتوله‌ی سرخ وجود داشته باشد سه گزینه‌ی زیر درباره‌ی آن صدق نمی‌کند:۱- سیاره‌ای بزرگ‌تر از نپتون در فاصله‌ی یک واحد نجومی۲- سیاره‌ای مشتری‌مانند با دوره‌ی مداری ۱ تا ۱۰۰۰ روز۳- گذر از روبه‌روی ستاره از دید ما بر زمیناما پروکسیما قرار است چه فرصتی در اختیار دانشمندان بگذارد؟ در ماه اکتبر سال ۲۰۱۴/۱۳۹۳ این ستاره گذر خود را از روبه‌روی دو ستاره‌ی دیگر آغاز می‌کند. ابتدا با فاصله‌ی ۲ ثانیه‌ی قوسی از کنار یکی و در فوریه‌ی ۲۰۱۶/۱۳۹۵ از فاصله‌ی ۰٫۵ ثانیه‌ی قوسی از کنار دیگری می‌گذرد. قدر هردو ستاره بین ۱۹ تا ۲۰ است که بسیار کم‌نورتر از پروکسیما با قدر ۱۱ هستند. اما هنگامی که پروکسیما از روبه‌روی آن‌ها می‌‌گذرد، نور آن‌ها دور پروکسیما خم می‌شود تا به ما برسد و اندکی انحراف در مکان ظاهری آن‌ها به نظر ما می‌رسد. این اثر را با نام «ریز عدسی گرانشی» می‌شناسیم و قدرت این اثر به مقدار جرم پروکسیما بستگی دارد. هرچه جابه‌جایی مکان ستاره‌های بیشتر باشد جرم پروکسیما هم بیشتر خواهد بود.این نور خمیده هر سیاره‌ای را پیرامون پروکسیما آشکار می‌کند. اگر سیاره‌ای در فاصله‌ی ۴ واحد نجومی نسبت به پروکسیما قرار گرفته باشد، برای بار دوم نور ستاره‌ها را خم می‌کند و ما این خمیدگی نور را به شکل نواری میله‌مانند می‌بینیم، اثری که تا سه روز پابرجا می‌ماند. مقدار نور این نوار به فاصله‌ی سیاره از پروکسیما بستگی دارد.کایلاش ساهو Kailash Sahu (مدیر پروژه‌ی رصد پروکسیما از مؤسسه‌ی تلسکوپ علمی‌فضایی در بالتیمور) و همکارانش از الان برای رصد این پدیده روی تلسکوپ فضایی هابل حساب کرده‌اند. همراه با هابل، تلسکوپ فضایی گایا و تلسکوپ VLT هم این گذر را ثبت می‌کنند و مقدار جابه‌جایی را اندازه می‌گیرند و اطلاعات این سه تلسکوپ با هم مقایسه خواهد شد. از سوی دیگر ساهو بسیار امیدوار است که منجمان آماتوری که ابزارهای مجهزی دارند به کمک آن‌ها بیایند، آماتورهایی که می‌توانند آسمان جنوبی را تا قدر ۲۰ رصد کنند. ساهو در نظر دارد که وب‌سایتی برای پروکسیما قنطورس به راه بیاندازد و همه‌ی جزئیات گذر این ستاره را در اختیار منجمان آماتور بگذارد.

http://canot.ir0