آیا پایانی وجود دارد؟مقدمه ای بر پایان گرایی در بشر...

سلام به عزیزان.پایان کلمه ای است که به طور بدیهی جهت اکتفا به اطلاعات و ذخیره کار هایی که در گذشته انجام دادیم بکار برده می شود.اگر پایان نبود،گذشته مفهومی نداشت و یا شب و روز از دید ما به هم پیوسته می شد.امروز ادامه دیروز و دیشب می شد. نه یک روز جدید و فرصتی برای پیشرفت و فراموشی غم و غصه.از بحث دور نشیم به نظر شما واقعا پایان منطقی در کل هستی وجود داره؟ این بحث اندکی فلسفی هم هست چون منظور من بی اعتقادی به قیامت و عدم وجود دنیای پس از مرگ نیست اتفاقا برعکس اگر مرگ یه پایان نباشه چی؟اگر بعد از مرگ همین احساس،درک،دید و شنوایی که الان در زمان زنده ایم رو داشته باشیم چه؟ فکر می کنین پایان گرایی چه تاثیری بر عقاید ما داشته؟ چه تاثیری بر دنیای امروز داشته؟ مثلا درسته که هیچ چیزی نمونده که اختراع نشده باشه؟آیا این جمله خود یک نوع پایان گرایی نیست؟ بزارید در مورد پایان گرایی بیشتر بگم. متاسفانه دردسری در طول تاریخ گریبان گیر فلاسفه و عالمان بوده. پایان گرایی انقدر بر روی این دو گروه تاثیر گذار بوده که هر یک را به دو شاخه تبدیل و روبروی هم قرار داده. در مورد فلاسفه این دو شاخه شامل معتقدان به وجود خدا و جهان آخرت و بی اعتقادان به خدا رو جهان آخرت است و در مورد عالمان به دو گروه شامل معتقدان به وجود برهان مطلق و پایان پذیر بودن علم و معتقدان به پایان ناپذیر بودن علم و عدم وجود برهان مطلق هست. برای ما که فکر می کنیم و با استدلال جلو میریم انتخاب عاقلانه خیلی مهم تر از سرنوشتی هست که ممکنه به اون دچار بشیم به همین دلیل نمی تونیم خیلی راحت مثل خیلی ها بگیم فلاسفه ای که به خدا و جهان آخرت اعتقاد دارن و عالمانی که به پایان ناپذیر بودن علم اعتقاد دارن به پایان گرا نیستند پس درست میگن و باید از اونا پیروی کنیم. اگر اینکارو بکنیم در حق خودمون خیانت کردیم چون با این کار عملا پایانی بر تفکر خودمون رقم زدیم و از تست کردن یا محک زدن این افراد و عقاید آنها صرف نظر می کنیم. از نظر من نویسنده هر دو گروه فلاسفه و عالمان صرف نظر از نوع اعتقادی که دارن نباید پایانی برای اصلاح و یا دوباره نویسی عقاید خود قائل بشن چون باعث به وجود آمدن تعصب و کور و کر شدن آنها خواهد شد. همیشه باید نسبت به سوالات جدید و عقاید مختلف جواب گو باشند.مثلا اگر دیروز سوالی نبود که فلان عقیده نتواند جواب دهد دلیلی نداره که امروز یا در آینده سوالی به وجود نیاد که از پاسخ دادن به آن عاجز نشود. تا زمانی که به صورت قراردادی پایانی برای عقاید قائل بشیم، باب پیشرفت به سوی داشتن عقیده ای انسانی تر و همه پسند باز نخواهد شد.میخوام اسم این پدیده رو بزارم "اصل عدم پایان گرایی"