حافظه هاي SSD كه (مخفف Solid State Drive ) در حقيقت يك وسيله ذخيره سازي اطلاعات و فايل ها و برنامه هاي كامپيوتري درست مانند هارد ديسك ها هستند. اما براي ذخيره سازي اطلاعات از چيپ هاي حافظه فلش استفاده مي كنند. در حاليكه هارد ديسك ها اطلاعات را روي ديسك هاي مغناطيسي ذخيره مي كنند. چون حافظه هاي SSD اطلاعات را به صورت الكتريكي ذخيره مي كنند.در مقايسه با ذخيره سازي اطلاعات در هارد ديسك ها كه به صورت مغناطيسي است به مراتب سريعتر هستند. ما مي توانيم دو دليل براي سرعت بالاتر حافظه هاي SSD ذكر كنيم: اول، احتياج به تبديل اطلاعات از مغناطيسي به الكتريكي و بالعكس براي تبادل اطلاعات با مادربرد وجود ندارد، دوم اينكه هيچ قطعه مكانيكي در حافظه هاي SSD وجود ندارد، بنابراين اطلاعات به سهولت در دسترس هستند. در حاليكه در يك هارد ديسك به اندازه زمانيكه هد به محل ذخيره اطلاعات برسد زمان نياز است. در اين مقاله از مقالات
آموزش سخت افزار ياد بگير دات كام قصد داريم شما را بيشتر با حافظه هاي SSD آشنا كنيم.
با توجه به آنچه گفته شد در SSD ها اطلاعات در چيپ هاي حافظه ذخيره مي شوند نه در ديسك سخت بنابراين استفاده از ديسك SSD كه اين روزها مصطلح شده است صحيح نمي باشد و بهتر است بگوييم حافظه هاي SSD.
حافظه هاي SSD در اندازه هاي متنوعي در بازار يافت مي شوند اما اندازه معمول آنها 4.75 در 6.35 سانتي متر است اين اندازه استاندارد هارد ديسك هايي است كه براي لپ تاپ ها استفاده مي شود و جالب است بدانيد حافظه هاي SSD اولين بازاري را كه هدف گرفتند بازار لپ تاپ ها و وسايل الكترونيكي قابل حمل نقل بود البته در اين بازار مزاياي قابل توجهي براي رقابت با هارد ديسك ها هم دارند. اولين مزيت حافظه هاي SSD مصرف برق كمتر در آنهاست هر چند اين اختلاف براي يك كامپيوتر شخصي كه تغذيه خود را از پريز برق مي گيرد خيلي قابل لمس نيست ولي براي يك لپ تاپ كه تغذيه خود را از باتري مي گيرد قابل توجه است. دوم اينكه حافظه هاي SSD نسبت به هارد ديسك ها نسبت به ضربه و تكان هاي شديد بسيار مقاوم تر هستند و اطلاعات خود را از دست نمي دهند در حاليكه در هارد ديسك در اثر ضربه يا تكان هاي شديد ممكن است به سادگي همه اطلاعات خود را از دست بدهيد.
حافظه هاي SSD با درگاه هاي رابط مختلف براي تبادل اطلاعات يافت مي شوند ولي معمولاً حافظه هاي SSD با درگاه ساتا ( SATA ) ارائه مي شوند.
در داخل حافظه هاي SSD سه قسمت اصلي وجود دارد: حافظه فلش، كنترلر و بافر كه مختصري در مورد هر كدام صحبت مي كنيم.
حافظه هاي فلش
حافظه هاي فلش همان جايي است كه اطلاعات ذخيره مي شوند. اين همان نوع حافظه اي است كه در حافظه هاي USB و كارت هاي حافظه وجود دارد اين نوع حافظه وقتي تغذيه اش قطع مي شود اطلاعات را در خود نگه مي دارد در حاليكه در حافظه هاي الكترونيكي ديگر مانند آنهايي كه در رم كامپيوتر شما وجود دارد اين گونه نيست و با قطع تغذيه اين اطلاعات از بين مي روند. علت گراني يك حافظه SSD هم در اين است كه تعداد زيادي از اين چيپ ها را در خود جاي داده است.
حافظه بافر
يك چيپ حافظه SDRAM با توان مصرفي پايين است كه براي افزايش سرعت تبادل اطلاعات بين كنترلر و درگاه SATA مورد استفاده قرار مي گيرد.
كنترلر
كنترلر در حقيقت مغز SSD است و همان قسمتي از حافظه SSD است كه تعيين كننده سرعت آن مي باشد. تا كنون فقط چند شركت خاص اين نوع چيپ ها را توليد كرده اند كه معروفترين آنها عبارتند از: Indilinx ، اينتل، سامسونگ، JMicron . كنترلر چيپ هاي حافظه فلش را در رديف هايي سازماندهي مي كند كه به آنها « كانال » مي گويند و از نظر تئوري به صورت مستقل قابل دسترسي هستند. بنابراين يك كنترلر با 10 كانال احتمالاً از كنترلري كه 8 كاناله است سريعتر است. گفتم احتمالاً چون كارايي و عملكرد خوب به عوامل ديگري هم بستگي دارد. اين كنترلر ها را با نام SOC ياSystem On a Chip هم مي خوانند.
