تاییدیه - دوتارم، داروی حاجب جدید

به تازگي داروي جديد گادوترات مگلومين (gadoterate meglumine) با نام تجاري دوتارم (Dotarem) براي استفاده در تصويربرداري MRI مغز، ستون فقرات و بافت‌هاي مرتبط در بيماران بالاي 2 سال مورد تاييد سازمان غذا و دارو قرار گرفته است. دوتارم،يک داروي حاجب با پايه گادولينيوم است که به راديولوژيست در بهتر ديدن ضايعات دستگاه عصبي مرکزي کمک مي‌کند. به گفته دکتر «داووين ريوز»، سرپرست بخش محصولات مرتبط با تصويربرداري پزشکي در FDA، مطالعات انجام شده روي دوتارم در بيماران بزرگ‌تر از 2 سال اثربخش و بي‌خطر بوده است. تاييد اين دارو گزينه بهتري براي ارزيابي ناهنجاري‌هاي ساختاري دستگاه عصبي مرکزي در اختيار متخصصان قرار مي‌دهد.

در يک مطالعه با شرکت 245 بزرگسال و 38 کودک بزرگ‌تر از 2 سال مشکوک به ناهنجاري‌هاي دستگاه عصبي مرکزي اثربخشي و ايمني اين دارو ارزيابي شد. ابتدا براي هر بيمار يک MRI پايه بدون استفاده از دوتارم انجام شد. پس از تجويز دوتارم MRI مجددا تکرار شد. نتايج نشان دادند تصاوير به دست آمده از MRI با استفاده از دوتارم در مقايسه با تصاوير MRI پايه، در تشخيص ضايعات دستگاه عصبي به راديولوژيست‌ها کمک بيشتري مي‌کند. همين مطالعه بين بيماران دچار ناهنجاري دستگاه عصبي مرکزي نيز انجام شد.

دوتارم هفتمين داروي حاجب با پايه گادولينيوم است که از سوي FDA براي استفاده در بيماران نيازمند تصويربرداري MRI دستگاه عصبي مرکزي مورد تاييد قرار گرفته است. ساير داروي‌هاي حاجب با پايه گادولينيوم مورد تاييد FDA که براي تصويربرداري MRI از دستگاه عصبي مرکزي مورد تاييد قرار گرفته‌اند عبارتند از: مگنويست، 1988؛ پروهنس، 1992؛ امنيسکن، 1993؛ اپتيمارک، 999؛ مولتي‌هنس، 2004
و گاداويست، 2011.

کمي قبل از تاييد دوتارم، داروي ديگري با نام تجاري لنفوسيک (Lymphoseek) براي مشاهده گره‌هاي لنفاوي در بيماران سرطاني مورد تاييد FDA قرار گرفت. ماده حاجب لنفوسيک (technetium Tc 99m tilmanocept)، به‌خصوص در مبتلايان به بدخيمي پستان يا ملانوما که قبلا براي برداشتن غدد لنفاوي مرتبط با تومور تحت جراحي قرار گرفته اند کاربرد دارد. لنفوسيک اولين داروي جديدي است که براي تعيين محل غدد لنفاوي طي 30 سال اخير مورد تاييد FDA قرار گرفته است. ساير داروهاي مورد تاييد FDA که براي تعيين محل غدد لنفاوي تجويز مي‌شوند عبارتند از سولفور کلوييد، 1974 و ايزوسولفان آبي رنگ ،1981.

منبع: نشریه سپید شماره ۳۴۸