غیب کردن ساختمان ها هنگام زلزله
پژوهشگران نشان داده‌اند می‌توان با تولید ردایی نامرئی، ساختمان‌ها را در برابر امواج زلزله نامرئی کرد. امواج زلزله از کنار این ساختمان‌ها که توسط پلاستیک فشرده پوشیده شدند، عبور می کنند.
محبوبه عمیدی: نامرئی شدن که تا همین چند سال پیش تنها بخشی هیجان‌انگیز از داستان‌ها و فیلم‌های علمی‌تخیلی بود به کمک محققان متعدد پا به دنیای علم و فناوری گذاشته و امروزه می‌توان به کمک آن اجسام را در برابر امواج نور و صدا نامرئی کرد؛ اما تازه‌ترین تلاش ریاضی‌دانان دانشگاه منچستر می‌تواند به تولید ردایی نامرئی (شبیه آن‌چه هری پاتر می‌پوشید) منجر شود که برای نامرئی کردن ساختمان‌ها در برابر لرزش زمین و امواج زلزله به کار گرفته خواهد گردید.
به گزارش ساینس دیلی، دکتر ویلیام پارنل و همکارانش در دانشکده ریاضیات دانشگاه منچستر که روی تئوری نامرئی کردن ساختمان‌ها کار می‌کنند، موفق شده‌اند نشان دهند با پوشاندن اجزای ساختمان در پوششی از پلاستیک فشرده می‌توان آن را در برابر امواج قوی ارتعاشی مانند امواج حاصل از زلزله یا دیگر بلایای طبیعی نامرئی کرد و باعث شد این امواج ساختمان را نبینند و به سادگی از اطراف آن عبور کنند. در نتیجه (از لحاظ تئوری) آسیبی که به سازه و اجزای داخلی آن خواهد رسید است، بسیار ناچیز خواهد بود.
فرایند نامرئی کردن می‌تواند از ساختمان‌های حساسی مانند نیروگاه‌های اتمی، مراکز حساس دولتی و حتی دکل‌های فشار قوی در برابر بلایای طبیعی و حملات تروریستی احتمالی حفاظت می کند.
این آخرین دستاورد فناوری پنهان کردن اجسام در برابر امواجی است که می‌توانند نور، صدا یا ارتعاشی باشند. اولین تلاش‌ها برای دستیابی به این فناوری تنها 6 سال پیش آغاز شد، اما علی‌رغم اهمیتی که حفاظت از ساختمان‌ها در برابر بلایای طبیعی دارد، کمتر کسی به سراغ امواجی مانند امواج ارتعاشی زلزله رفته که در محیط‌های جامد تشکیل می‌گردند.
دکتر پارنل می‌گوید: «ابتدا برای نامرئی کردن اجسام در برابر امواج نور و پس از آن امواج صوتی تلاش شد، اما کار روی امواج الاستیک چندان ساده نبود، چون در حالت عادی امکان نداشت بتوان از مواد موجود در طبیعت برای نامرئی شدن در برابر این امواج استفاده کرد.
ما نشان دادیم که از لحاظ نظری می‌توان با استفاده از موادی مانند پلاستیک که تحت فشار تولید شده‌اند، ماده را در برابر بخشی از امواج الاستیک نامرئی کرد و در حال حاضر برای انجام آزمون‌های آزمایشگاهی و جمع‌آوری اطلاعات بیشتر برای اثبات آن تلاش می‌کنیم.
این تحقیق نشان می دهد ما بالقونه توان کنترل مسیر و سرعت امواج الاستیک را داریم. این نتیجه مهم هست چون در بسیاری از موارد مانند فناوری نانو می‌خواهیم اجزای گوناگونی مانند الکترون‌ها را کنترل کنیم.
اگر بتوانیم این نظریه را اثبات کنیم، امکان حفاظت از ساختمان‌های متعدد یا حداقل بخش‌های بسیار حساس هر ساختمان را داریم.
