آلفا آیاماس، بازیابی بینایی
در حالی كه آرگوس۲ نیازمند عینك، دوربین ویدیویی بیرونی و یك جعبه پردازنده جداگانه بود كه به كمرتان آویزان می‌شد، سیستم آلفا آیاماس نورهای ورودی به چشم را به كمك الكترودهای نصب شده در زیر شبكیه چشم بیمار دریافت می‌كند و سپس آنها را با میكروچیپ خود پردازش كرده و به صورت سیگنال‌هایی به مغز می‌فرستد. سپس مغز داده‌های دریافتی را همانند سیگنال‌های ارگانیكی كه از یك چشم طبیعی دریافت می‌شود، پردازش می‌كند و بیمار تصاویر را به صورت سیاه و سفید می‌بیند. تنها لازم است كه بیمار یك ابزار كوچك در پشت گوش خود داشته باشد تا میزان روشنایی تصاویر را تنظیم كرده و یك باتری جیبی همراه وی باشد تا به صورت بی‌سیم تمام انرژی سیستم تامین شود. آلفا آیاماس كه به همت محققان دانشگاه توبینژن آلمان تولید شده، نسبت به آرگوس۲ مزیت‌های فراوانی دارد. از جمله این‌كه در آلفا آیاماس از ۱۵۰۰ الكترود استفاده شده در حالی كه آرگوس۲ تنها ۶۰ الكترود دارد. این باعث می‌شود كه رزولوشن و كیفیت تصاویر در این گجت جدید به شكل قابل توجهی افزایش یابد. به دلیل نصب این پروتز در پشت شبكیه، بیمار می‌تواند به شكل طبیعی چشمانش را حركت داده و اطراف را ببیند در حالی كه هنگام استفاده از آرگوس۲ لازم است كه كاربر برای دیدن اطراف، سرش را بچرخاند. علاوه بر این، آلفا آیاماس توانایی استفاده از قدرت پردازش طبیعی نورون‌های شبكیه چشم را هم دارد كه موجب پردازش حركات و تباین یا كنتراست هم می‌شود. لازم به ذكر است كه تاكنون هشت بیمار به وسیله این ایمپلنت، بینایی خود را به دست آورده‌اند.
منبع: نشریه سیب شماره ۲۷۳
رونوشت
