زیارتی به رسم ادب و وفاداری
ما ایرانی‌ها براساس یك سنت دیرینه، پنجشنبه آخر سال را به زیارت اهل قبور، اموات، درگذشتگان و شهدا می‌رویم و در آخرین پنجشنبه سال به یاد خوبی‌های آنان، فاتحه می‌خوانیم، برای آمرزش و غفران آنان از درگاه خداوند مهربان دست به دعا برمی‌داریم و با تلاوت آیات نورانی الهی هم برای ازدست‌رفتگان طلب رحمت می‌كنیم، هم برای خود آمرزش می‌طلبیم.
هر چند زیارت اهل قبور به ما سفارش شده است و در سیره بعضی معصومین علیهم السلام به آن توصیه شده و مومنین همواره به آن تقید دارند و ما در روزهای پایانی هفته شاهد حضور گسترده مردم در آرامستان‌ها هستیم، اما این حضور و زیارت در روز پنجشنبه آخر سال كه در فرهنگ ما ایرانی‌ها به سنتی نیكو تبدیل شده است ویژگی خاص خود را دارد، این اقدام خداپسندانه كه برای اموات موجب رحمت و بركت است، برای ما هم ثمربخش است.
این كه ما در حین استقبال از فرا رسیدن سال نو، بهار طبیعت و در حال خانه‌تكانی و آماده شدن برای عید و دید و بازدید، به یاد مرگ و قیامت و روز معاد هستیم، از ارزش و جایگاه ویژه‌ای برخوردار است كه همواره یاد مرگ، راه و رسم زندگی را برای ما ترسیم می‌كند تا به همنوعان خود كمك كنیم، در برخوردهای فردی و اجتماعی و رفتارهای خود به اصول و ارزش‌ها پایبند باشیم، در زندگی، انسان‌هایی وارسته و پرهیزگار باشیم و خانه ابدی را همین آرامستان‌ها بدانیم.
یادمان باشد حیات و زندگی ما مرهون مجاهدت غیورمردان این سرزمین است، آنان كه با شهادت و از جان‌گذشتگی راه و رسم جوانمردی را به ما آموختند و با ایثار جان خود به دفاع از كیان این سرزمین برخاستند، امروز به رسم ادب و وفاداری به آرمان بلند آنان، زائر قبور مطهر شهیدان باشیم.
