ناقوس‌های واتیکان، آرژانتینی نواختند/دود سفید عاقبت نقره‌ای شد
«خورخه ماریو برگوگلیو» ، کاردینالی از سرزمین نقره ( آرژانتین) ، توانست دل 114 کاردینال دیگر را بدست آورده و رهبری یک میلیارد و دویست میلیون کاتولیک جهان را بر عهده بگیرد.
در اولین گام و باز هم در یک غافلگیری محض، «برگوگلیو» دنباله روی از القاب پاپ های پیشین کنار گذاشت و لقبی جدید را برای خود انتخاب کرد؛ حرکتی که می توان از همین حالا آن را به حساب روحیات تجددگرایانه و مدرنیزه دویست و شصت و ششمین پاپ تاریخ کلیسا گذاشت. پاپ فرانسیس اول.
این قدم نخست پاپ جدید است. فرانسیس اول هم زمان با بر عهده گرفتن رهبری یک جامعه بزرگ مسیحی، چند رکورد را هم ثبت کرد. نخستین رکورد، ملیت و حتی قاره ای است که کاردینال «برگوگلیو» به آنجا تعلق دارد. آرژانتین و آمریکای جنوبی هر دو با هم افتخار این را پیدا کردند که برای اولین بار، هویت سرزمینی پاپ را به خود اختصاص دهند. حالا هم وطنان لیونل مسی و مارادونا، خوشحال هستند که پاپ جدید، هم زبان و هم وطن آنها، محسوب می شود.
از سوی دیگر، هنوز یک هفته از درگذشت هوگو چاوز، نگذشته است که دوباره نگاه های جهانی، متوجه قاره امریکای جنوبی شد. این هم شاید برای خود رکوردی باشد که سرزمین بولیوار کمتر از یک هفته در صدر اخبار جهانی قرار بگیرد. رکورد دیگری که «برگوگلیو» به ثبت رسانده، لقب اوست (فرانسیس اول) که برای نخستین بار، استفاده می شود.
فرانسیس اول ، بیشتر شهرت خود را مدیون ساده زیستی اش است؛ دور و بری های او پیوسته از زندگی بی آلایش و بدون زرق و برق برگوگلیو ، تعریف و تمجید می کنند. او در عین حال، یکی از مخالفین تمام عیار همجنسگرایان نیز به حساب می آید و همین مسأله کافی است تا در آینده شاهد مبارزه وی برای پاکسازی کلیساها از وجود اسقف هایی باشیم که دامن مکتب کاتولیک را به موارد غیراخلاقی و رسوایی های جنسی، آلوده کرده اند.
کاردینال «برگوگلیو» که بهتر است دیگر او را با نام پاپ، صدا بزنیم، از مدافعان تولید مثل و مبارزه با سقط جنین هم به شمار می آید و کارهایی اساسی در زمینه کاهش استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری در کارنامه مذهبی اش به ثبت رسانده است.
چهارشنبه و در 23 اسفند (13 مارس 2013) که فرانسیس اول، زیر باران شهر واتیکان ردای پاپ را بر تن کرد، بسیاری از کاتولیک های جهان برای او آرزوی موفقیت کردند و بسیاری از آنها منتظر هستند تا پاپ جدید در آستانه بهار، یک خانه تکانی اساسی را در تاریخ کلیسا به معرض نمایش بگذارد.
