بازیابی بینایی ۸ بیمار از طریق ایمپلنت شبکیه
هفته گذشته خبر آرگوس ۲ و تایید آن توسط سازمان غذا و دارو را شنیدیم. ابزاری که می تواند بخشی از بینایی برخی افراد نابینا را به آنها برگرداند. و اکنون نوبت به یک پروتز شبکیه جدید است که وعده داده یک قدم جلوتر از آرگوس باشد.
در حالی که آرگوس ۲ نیازمند عینک، دوربین ویدیویی بیرونی و یک جعبه پردازنده جداگانه بود که به کمرتان آویزان می شد، سیستم Alpha IMS نورهای ورودی به چشم را توسط الکترودهای نصب شده در زیر شبکیه چشم بیمار دریافت می کند و سپس آنها را با میکروچیپ خود پردازش کرده و به صورت سیگنال هایی به مغز می فرستد. سپس مغز داده های دریافتی را همانند سیگنال های ارگانیکی که از یک چشم طبیعی می آیند پردازش می کند و بیمار تصاویر را به صورت سیاه و سفید می ببیند.
تنها لازم است که بیمار یک ابزار کوچک در پشت گوش خود داشته باشد تا میزان روشنایی تصاویر را تنظیم کند و همچنین یک باتری جیبی به همراه وی باشد تا به صورت بیسیم تمام انرژی سیستم تامین گردد.
Alpha IMS که توسط محققان دانشگاه Tübingen آلمان تولید شده، نسبت به آرگوس ۲ مزیت های فراوانی دارد. از جمله اینکه در آلفا آی ام اس از ۱۵۰۰ الکترود استفاده شده در حالی که آرگوس ۲ تنها ۶۰ الکترود دارد. این باعث می شود که رزولوشن و کیفیت تصاویر در این گجت جدید به شکل غیر قابل مقایسه ای بالاتر باشد.
به دلیل نصب این پروتز در پشت شبکیه، بیمار می تواند به شکل طبیعی چشمانش را حرکت داده و اطراف را ببیند. در حالی که هنگام استفاده از آرگوس ۲ لازم است که کاربر برای دیدن اطراف سرش را بچرخاند. علاوه بر این، Alpha IMS توانایی استفاده از قدرت پردازش طبیعی نورون های شبکیه چشم را هم دارد که موجب پردازش حرکات و تباین یا کنتراست هم می شود.
اما متاسفانه این شیوه برای همه بیماران قابل استفاده نیست. تنها بیمارانی که بینایی شان را به دلیل تخریب سلول های تشخیص نور چشم از دست داده اند، ممکن است از این روش بتوانند استفاده کنند. البته اگر بخشی از سیستم عصبی بینایی شان هم آسیب دیده باشد، دیگر این دستگاه کاری برای شان نخواهد کرد.
در اولین مرحله آزمون این پروتز، ۹ بیمار داوطلب انجام این عمل شدند. و هشت نفر از آنها با ایمپلنت قادر به دیدن شدند. بیمار آخر هم به دلیل لمس عصب بینایی هنگام عمل، نتیجه مناسبی نگرفت.
بیماران پس از عمل توانستند از فاصله نزدیک حالات صورت مانند لبخند و اشیائی چون تلفن و کارد یا چنگال را به خوبی تشخیص دهند. آنها همچنین جزئیاتی چون علائم روی درها را هم می توانند ببینند. و در فاصله دور می توانند خط افق، خانه ها، ماشین ها، درخت ها، و یا نور ماشین ها را ببیند. یکی از آنها حتی قدرت تشخیص حرکت ماشین در شب را هم به دست آورد.
البته بدون شک این ابزار هنوز در قدم های اول است و تنها بر روی ۹ بیمار آزمایش شده است. قرار است تست های بعدی در انگلیس، هنگ کنگ و مجارستان انجام شوند. تمرکز این آزمون ها بر روی ماندگاری طولانی مدت این سیستم و میزان سلامت آن است.
محققان همچنین امیدوارند شیوه هایی پیدا کنند که قابلیت تشخیص بینایی بیماران را بهبود بخشند.
