اتووود کلاسیک ـ ساختمان انجمن مالکین کارخانه های منسوجات احمدآباد ـ لوکوربوزیه

اتووود کلاسیک ـ ساختمان انجمن مالکین کارخانه های منسوجات احمدآباد ـ لوکوربوزیه

http://www.etoood.com/Images/News/Large/Default.jpg ساختمان " انجمن مالکین کارخانه های منسوجات احمد آباد هند " , یک ساختمان یادمانی متعلق به دوران مدرن و یک نشانه شهری مهم در تاریخ معماری این کشور محسوب می شود . این بنا در عین حال , نماد قدرت و نفوذ و اهداف مدرنیستی و همچنین نمونه خالص کار معمار سوییسی – فرانسوی " کارلس ادوارد ژانرت " (1965-1887) است که مردم دنیا او را به اسم " لوکوربوزیه " می شناسند .داستان آمدن لوکوربوزیه به احمد آباد هند و طراحی دو ساختمان عمومی و دو ساختمان اختصاصی در آن , زبانزد نخبگان و به خصوص "مه یر " است که پس از او آمد و با وجود اطلاع کاملی که از میراث قدیمی موجود و همچنین بناهای قرون وسطایی داشت ,تصوراتی غیر سنتی و نامتداول را در مورد ساخت و ساز جدید شهر در سر داشت. ساختمان " ATMA" در بخش غربی شهر و مشرف به رودخانه "Sabarmati " است. دیوارهای متعدد بتنی و باریک آن نقش سازه ای و نیز سایه بان را داشته ,پنجره های بنا در میان آن ها و در عمق قرار گرفته اند , به یک طرف شیب دارند تا نور به درستی و در موقعیت مناسب داخل شود . همچنین سیستم زهکشی در داخل دست اندازبالکن ها قرار گرفته , یک شیبراهه تشریفاتی در حالت باشکوهی به سمت بناحرکت کرده , به یک سالن بزرگ سه طبقه که به عنوان سرسرای ورودی می رسد که از طبقه اول تا بام ارتفاع دارد وبه سوی جریان باد گشوده شده . این ورودی شاخص وبا عظمت , یک پلکان باز بتنی و مجسمه را که خود را از حجم اصلی ساختمان بیرون کشیده و متمایز ساخته , در میان گرفته است . تراز ورودی اصلی در همین طبقه اول قرار گرفته که محل دفاتر اداری و اجرایی , و نیز اتاق هیات مدیره است . طبقه همکف نیز یک سالن کنفرانس , فضای کاری مخصوص کارمندان و یک رستوران جداگانه یک طبقه را در انتها در خود جای می دهد. در طبقه سوم یک آمفی تئاتر مرتفع با نورپردازی سقفی قرار دارد که یک سایبان چتر مانند روی بام آن را پوشانده است.فضای داخلی این سالن اجتماعات که با دیواری منحنی و پوشیده از تخته های چند لایه بزرگ و شیب دار در اطراف خود ساخته شده , تجربه پرشور و شوقی به دست می دهد. سرسرای بیرونی الهام گر و القاکننده یک بحث خودمانی , و مناسب برگزاری جشن هاست. ورودی شیب دارآن یک رویداد پر جلوه و نمایشی است که روی این حس جدید فضایی تاکید می کند . ستون های آزاد و بدون اتصال آن , سقف مرتفع با یک بالکن میان اشکوب , تیغه های عمیق بتنی ( این تیغه ها نقش آفتاب شکن و یا سایبان های کرکره ای ثابت را دارند ) که در سمت غرب مایل و در شرق مستقیم هستند , فضای عمومی اصلی این بنا را تعریف می کنند.در وضعیت کنونی گیاهان که بر روی مهتابی های مکرر بنا کاشته شده اند به بیرون و به پایین شره کرده اند و طبیعت زنده و غنی محیط بیرونی را به داخل احجام سرد و بی روح بتنی آورده اند .علاوه بر این در چند نقطه لکه های رنگ وارد جلوه های خاکستری بتن عریان شده و به آن گرما و شور بخشیده است.نماهای شرقی و غربی بنا به شکل سایبان های مشبک اند , که یکی از اختراعات متعدد شکلی لوکوربوزیه است و ضمن جلوگیری از ورود پرتوهای تند آفتاب , ارتباط بصری و حرکت جریان هوا را حفظ می کند. در کنار این نماهای بتن آشکار, نماهای شمالی و جنوبی , آجرکاری بدون پرداخت و روکش نشده , و دیواری نسبتا صاف و بدون شکستگی دارد. در مجموع می توان گفت معمار در طراحی این بنا جوهره انجمن و ماهیت استفاده کنندگان آن را به خوبی دریافته است. بنای " villa cook " که توسط او در سال 1926 طراحی شده و براساس طرح مایه ای مشابه است , شبیه ترین و نزدیکترین کار پیشین او به این پروژه محسوب می شود . از طرف دیگر بسیاری ز پروژه های بعدی او , از جمله مرکز نجاری برای هنرهای بصری در هاوارد, به میزان زیادی از تجاربی بهره گرفته که در همین پروژه بدست آمده است . در مجموع می توان گفت طبیعت سیال فضاها و ادراک فضایی آن ها , درسی است که پروژه به ما می دهد .