حال محمد علی کلی رو به وخامت است - اسطوره به استقبال مرگ می‌رود!
محمد علی کلی مشت زن سنگين‌وزن افسانه‌ای جهان به دلیل مسلمان شدنش محبوبیت زیادی بین مسلمانان جهان دارد؛ آنهایی که سن بیشتری دارند و مسابقات وی را دنبال می‌کردند، با علاقه خاصی رقابت‌های محمد علی را می‌دیدند.
به گزارش «تابناک»، رحمان کلی، برادر محمد علی که به شدت از حاد شدن بیماری برادرش ناراحت است، در مصاحبه‌ای با گریه گفت، ترجیح می‌دهد برادرش همین الان از دنیا برود تا بتواند از این زجری که می‌کشد، رهایی یابد. او گفت: «برادرم نمی‌تواند صحبت کند، او من را هم نمی‌شناسد. شرایط بسیار بدی دارد. او خیلی مریض است. شاید یک ماه دیگر زنده باشد، شاید یک روز. نمی‌دانم که آیا تا تابستان آینده با ما خواهد بود یا نه. حالا دیگر همه چیز دست خداست. امیدواریم او مرگی راحت و با آرامش داشته باشد.
وی پیش از این که حالش اینقدر بد شود، به من گفت که درد زیادی ندارد. او دست مرا گرفت و در گوشم گفت: رحمان، من به هر چیزی که می‌خواستم برسم، رسیدم. برای من گریه نکن، من درد و حسرتی ندارم. در حال حاضر رفتن از این دنیا، بهترین اتفاق برای اوست. هر چه بیشتر در این شرایط زنده بماند، بیشتر زجر و بدبختی خواهد کشید. او به بهشت می‌رود، شکی در این نیست. اگر همین فردا تشییع جنازه‌اش باشد، همه دولتمردان از سراسر دنیا به احترام او بپا می‌خیزند. من بیشتر از هر کس عاشق برادرم هستم. در میان همه آدم‌های مشهور دنیا او بهترین است. همه محمدعلی را می‌شناسند، کوچک و بزرگ او را دوست دارند. گریه می‌کنم چون دیدن این وضعیت او من را آزار می‌دهد و قلبم را می‌شکند. امیدوارم باز هم سر حال ببینمش، اما این تنها یک رؤیاست.
محمد علی (هفدهم ژانویه ۱۹۴۲، لویی ویل، کنتاکی، ایالات متحده) با نام قبلی کَسیوس مارسلوس کلی و نیز مشهور به محمدعلی کلی، یکی از مشهور‌ترین بوکسورهای سنگین وزن جهان است. او پس از گرویدن به اسلام در فعالیت‌های سیاسی نیز نقش داشت و به همین دلیل بیش از دیگر قهرمانان ورزشی در جهان مطرح شد. وی همچنین در قرن بیستم عنوان یکی از بزرگ‌ترین قهرمانان ورزشی را نیز از آن خود کرد.
کلی، چگونه محمد علی شد؟
در بین این دو مسابقه، کاسیوس به دلایل دیگری نیز مطرح و معروف شد. او دین مقدس اسلام را پذیرفت و نام خود را به محمد علی تغییر داد؛ هرچند این مسأله فقط از سوی عده اندکی پذیرفته شد که او را محمد علی کلی بنامند. سال‌های ۱۹۶۶ و ۱۹۶۷ برای وی سال‌های پر مشغله‌ای بودند، چرا که او مجبور شد هفت بار از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کند. هیچیک از قهرمانان سابق دنیا در طول یکسال این کار را در چنین دفعاتی انجام نداده‌اند.
در ماه مارس ۱۹۶۶ در برابر یکی از سرسخت‌ترین حریفانش که یک بوکسور کانادایی به نام گئورگ چاوالو (Georg Chuvalo) بود، در یکی از نفسگیر‌ترین مبارزات به پیروزی رسید. چاوالو پیش از این در رده حرفه‌ای خود هرگز شکست نخورده بود.
پس از این مسابقه او به انگلیس رفت تا با قهرمان‌های انگلیسی، براین لاندن (Brain London) و هنری کوپر (Henry Cooper) که او را در یک بازی دوستانه در سال ۱۹۶۳ شکست داده بودند، دست و پنجه نرم کند. او هر دوی این‌ها را ناک اوت کرد و به آلمان رفت تا برابر کارل میلدنبرگر (Karl Mildenberger) اولین آلمانی که برای عنوان ماکس اشملینگ (Max Schmeling) می‌جنگید، به روی رینگ رود.
این مسابقه به اعتراف خودش بسیار سخت و دشوار بود، اما در راند دوازدهم بالاخره میلدنبرگ را ناک اوت کرد. در نوامبر ۱۹۶۶ او باز به ایالات متحده برگشت تا «ویلیامز» (Williams) را در هوستون شکست دهد! ویلیامز از آن دسته بوکسورهایی بود که ید طولایی در ناک اوت کردن حریف داشت، اما محمد علی به آسانی در راند سوم او را شکست داد.
در سال ۱۹۶۶ بود که وی از حضور در ارتش آمریکا برای جنگ ویتنام سر باز زد و اعلام کرد که هرگز به روی هم‌نوعان ویتنامی خود آتش نمی‌گشاید و همین مسأله مدت‌ها سر زبان‌ها بود و پس از آن حتی از حضور در رقابت‌های بوکس به مدت پنج سال محروم شد و گواهینامه بوکسش نیز به حالت تعلیق درآمد؛ البته مدتی بعد این محکومیت به سه سال کاهش پیدا کرد.
در سال ۱۹۷۰ پس از گذشت دوران محرومیت خود، بار دیگر جواز بوکس خود را دریافت کرد، اما به علت وقفه‌ای چند ساله در ورزش حرفه‌ای، عنوان قهرمانی سال ۱۹۷۱ رادر مبارزه‌ای با جو فریزر (Joe Frazer) در مادیسون اسکوار گاردن (Madison Square Garden) از دست داد.
اعلام بازنشستگی
در ۲۷ ژوئن ۱۹۷۹ محمد علی اعلام بازنشستگی و با دنیای پر هیجان رینگ و بوکس خداحافظی کرد؛ هرچند در دو سال پس از آن مسابقاتی هم انجام داد، ولی در آخرین مسابقه خود برابر ترور بربیک (Trevor Bebick) که دوازده سال از او جوان‌تر بود، شکست خورد و پس از این شکست در سال ۱۹۸۱ با رکورد ۵۶ پیروزی، ۳۷ ناک اوت و پنج شکست به طور کامل از بوکس کناره‌گیری کرد.
محمد عل کلی همیشه فاصله‌اش با حریف نسبت به سایرین بیشتر بود و ضرباتش به سر از هر بوکسور دیگری بیشتر بود. هرچند شاید این مسأله در طول یک مسابقه ریسک بیشتری داشته باشد؛ اما ضربات سنگین به اعضای بدن برای ناک اوت کردن حریف از روی رینگ مؤثر‌تر است و کلی بر این باور بود نمی‌خواهد با فریب دادن دیگران قهرمان شود.
