سریالی که به نوه نماینده مجلس بازی نداد
تهران - قرار بود نوه یکی از نمایندگان مردم تهران در مجلس در یکی از مجموعه های تلویزیونی بازگو کننده مصائب و مشکلات شغل پدربزرگش باشد که با مخالفت کارگردان، این بخش از فیلمنامه کنار گذاشته شد.
http://media5.irna.ir/1391/13911104/...78-3660750.jpg به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، همه بچه ها نسبت به شغلی که پدر و مادرشان دارند، حساس هستند، این حساسیت زمانی آشکارتر می شود که قرار باشد سر کلاس درس در میان جمع شغل والدینشان را علنی کنند.
حال اگر پدر و مادر شغلی از سطوح بالای اجتماعی داشته باشند، کودک با افتخار بلند به همکلاسی ها و دیگران اعلام می کند که پدرش پزشک، معلم، خلبان و یا هر شغل پر طمطراق دیگری است. اما اگر پدر یا مادر از طبقات پایین اجتماع باشند، دنیا بر سر کودک خراب می شود و دنبال هزاران راهی می گردد که حقیقت را از دیگران پنهان کند.
حالا همین نگاه کودکانه به دنیای مشاغل بزرگترها دستمایه تولید یک مجموعه مستند داستانی شده است؛ مستندی که دست اندرکاران شبکه دو تلاش می کنند آن را به نوروز 92برسانند اما ˈبیژن شکرریزˈ تهیه کننده و کارگردان، نوروز را زمانی مناسب برای این کار نمی داند.
گروه تولید از اوایل دی ماه کار را آغاز کردند و تاکنون 17 قسمت از این مجموعه 52 قسمتی آماده پخش شده است؛ گروه این روزها در یکی از مدارس منقطه 18 تهران مشغول ضبط پلان های مربوط به پسربچه ای به نام ˈعلیˈ است که مادرش مستخدم مدرسه است و او با نگاه حسرت آمیز، از روی پله های مدرسه، تلاش و کوشش مادرش را برای کسب روزی حلال تماشا می کند.
قرار است مادر مشغول جمع آوری زباله هایی باشد که دانش آموزان روی زمین ریخته اند اما وزش باد پاییزی، برنامه ریزی گروه تولید را به هم می ریزد و حالا همه به دنبال آشغال ها در حیاط مدرسه به این سو و آن سو می دوند.
** نگاه کودکان را به مشاغل دنبال می کنیم
در حدفاصل آماده سازی صحنه برای ضبط پلان های مدرسه، ˈبیژن شکرریزˈ کارگردان و تهیه کننده مجموعه ˈمن و بابام، من و مامانمˈ درباره روند تولید این مجموعه توضیح داد: داستان مجموعه از طرف شبکه دو پیشنهاد و چون قصه جذابی داشت و قرار بود کرامت انسان ها را فارغ از جایگاه اجتماعی آنان بررسی شود، ساخت آن را پذیرفتم.
وی می گوید: همه انسان ها در ذات مشترک بوده و این مشاغلی که در جامعه به عهده می گیرند، در حقیقت تلاشی برای کسب روزی حلال است.
شکرریز تاکید دارد که در این مجموعه باید نگاه کودکان به شغل والدین به تصویر درآید و به همین خاطر باید در خلال داستان آن یاد بگیرند که پدر و مادرشان هر شغلی که دارند، عزیز و دوست داشتنی بوده و برای خانواده زحمت می کشند.
وی با تاکید بر اینکه از تجارب فیلمسازی خود درباره مشاغل خاص نیز در این سریال استفاده کرده است،گفت:شاید بچه هایی که پدر و مادرشان پزشک و یا جراح و معلم باشند، با افتخار آن را به همکلاسی هایشان اعلام کنند اما اگر کارمند بهشت زهرا باشد، به طور حتم سکوت می کنند.
این کارگردان تلویزیونی تاکید کرد: بسیاری از کودکان به دلیل نوع شرایط اجتماعی اگر والدینشان شغل پیش پا افتاده ای داشته باشند،از بیان آن خودداری کرده که من این تجربه را در ساخت فیلم ˈآوای زندگانˈ داشتم.
وی بر این باور است که بچه های این داستان بهانه ای هستند که به جامعه بگوییم اینگونه نباید باشد و اصل کرامت انسانی است.
** از گورکن و مرده شور تا حذف مشاغل سیاسی
از کارگردان درباره مشاغلی که قرار است در این مجموعه به تصویر کشیده شود، سوال شد که وی گفت: برخی از مشاغل به متن اضافه شد؛ مشاغلی چون مرده شور، راننده آمبولانس بهشت زهرا و یا گورکن.
شکرریز افزود: شاید مشاغلی چون آتش نشان برای کودکان جذاب باشند اما وقتی با داستان خانواده ها همراه می شویم، می بینیم که چه خطراتی با آن همراه است.
وی درباره اینکه آیا مشاغل سیاسی مانند نمایندگی مجلس نیز در این مجموعه بیان می شوند، گفت: مواردی از این دست در فیلمنامه وجود داشت مثلا قرار بود نوه یکی از نمایندگان مجلس روایت خود را از شغل پدر بزرگش بیان کند اما با این موضوع ها مخالفت کردم.
شکر ریز توضیح داد: نمی خواهم به مباحث سیاسی وارد شوم و دلم می خواهد با آدم هایی باشم که هر روز از کنار آنها رد می شویم.
** پدر و مادرهای واقعی و فرار از سریال های آپارتمانی
حضور والدین و فرزندان در کنار یکدیگر را می توان یکی از نقاط قوت این کار دانست کارگردان سعی کرده است بدون استفاده از بازیگران حرفه ای و با تکیه بر نابازیگر یک روایت ساده از زندگی عامه مردم را بیان کند تا قالب مستند آن حفظ شود.
شکر ریز ادامه داد: دنبال ساخت سریال شیک نیستم و حسرت کارهای آپارتمانی به دلم مانده است.
وی می گوید: استفاده از نابازیگر کار را سخت کرده اما این رویه سبب می شود تا کار مستندگونه تر باشد.
** مصائب یافتن مکان، همه پول می خواهند
تهیه کننده ˈمن و بابام، من و مامانمˈ یافتن مکان (لوکیشن) را یکی از سختی های این کار می داند و می گوید: این مجموعه 52 قسمتی 70 لوکیشن دارد و در حالی که سازمان ها باید از معرفی مشاغل در تلویزیون استقبال کنند، بابت همکاری پول می خواهند.
**شغل والدین دغدغه ذهنی کودکان
ˈفاطمه یاسینیˈ نویسنده این مجموعه است که درباره ایده آن چنین می گوید: این حقیقت که چرا برخی از بچه ها دوست ندارند شغل پدر و مادرشان را به دیگران بگویند و در مقابل برخی با افتخار آن را بیان می کردند، یکی از دغدغه های ذهنی من بود.
وی می افزاید: مجموعه ˈمن و بابام ، من و مامانمˈ سعی دارد منزلت مشاغل و خدمتی که هر شغل به جامعه ارایه می کند، به بچه ها یاد بدهد و آنان بیاموزند که باید به والدینشان افتخار کنند.
یاسینی ادامه می دهد: این مجموعه طیف وسیعی از مشاغل را در برگرفته است از مشاغل سطح پایین جامعه تا شغل هایی که بسیاری آرزویش را دارند.
به گفته وی،ایده برخی از مشاغل نیز در حین تولید تهیه شد مانند کارگر معدن ماسه.
وی درباره اینکه چرا مشاغل سیاسی از فیلمنامه کنارگذاشته شد، توضیح می دهد: در ابتدای کار یکی دو مورد درباره مشاغل سیاسی نوشتم اما در گفت و گو با کارگردان به این نتیجه رسیدیم این اتفاق نیافتد زیرا ممکن است کار سفارشی به نظر برسد.
** حالا بیشتر مادرم را دوست دارم
ˈعلی کاوشˈ پسربچه 12 ساله ای است که در این قسمت قرار است روایتگر شغل مادرش باشد؛ مادرش خدمتکار یک مدرسه دخترانه است و او به مرور زمان نگاه خود را به تلاش ها و شغل مادر دقیق می کند.
علی که قصد دارد در آینده به یک پلیس شجاع تبدیل شود، به خبرنگار ایرنا می گوید: قبل از اینکه در فیلم بازی کنم، فکر می کردم که کار مادرم، کار راحتی اما الان فهمیدم که چقدر سخت است. من به مادرم افتخار می کنم و او را دوست دارم.
