صدای شکستن سنگ‌های کلیه در «تیک تاک» گوشی طبی هوشمند
http://media.isna.ir/content/smartstethoscope.JPG/3تیمی از دانشگاه ساوتامپتون به رهبری پروفسور «تیم لایتون» گوشی طبی هوشمندی طراحی کرده‌اند که قادر به پیش‌بینی موفقیت شیوه سنگ‌شکنی در بیماران مبتلا به سنگ کلیه است. به این دلیل که سنگ کلیه با استفاده از تجویز دارو از بین نمی‌رود، گام بعدی همواره فرایندی تحت عنوان سنگ‌شکنی با استفاده از امواج شوک است. این شیوه شامل متمرکز کردن مجموعه‌یی از پالس‌های صوتی با شدت بالاست تا زمانی که قطعات سنگ طوری متلاشی شوند که بتوانند از طریق ادرار از بدن دفع شده و یا توسط دارو از بین بروند. با این حال در تکنیک‌های نظارتی کنونی زمان رسیدن به این نقطه قابل پیش‌بینی نیست.
گوشی طبی «هوشمند» (Smart) امکان پیش‌بینی این امر را به پزشکان از طریق گوش دادن مهیا می‌کند. این ابداع با قرار گرفتن بر روی پوست بیمار و از طریق انعکاس صدای سنگ کلیه بر پالس‌های امواج شوک سنگ‌شکنی نظارت می‌کند. تا زمانی که این سنگ‌ها بدون تماس باشند، انعکاس گوشی مزبور دارای نوعی صدای "تیک" مانند است، اما به محض شکسته شدن این صدا بیشتر به سمت "تاک" حرکت می‌کند.
استفاده از یک سیستم نظارتی مانند گوشی طبی هوشمند نه تنها موجب می‌شود که بیماران شوک‌های دردآور بیشتر از حد لازم را دریافت نکنند، بلکه همچنین به مفهوم آن است که این فرایند به طور ناآگاهانه زودتر از موعد مورد نظر به اتمام نمی‌رسد. در حال حاضر بالغ بر نیمی از بیماران پیش از این که سنگ‌هایشان به اندازه کافی متلاشی شوند، از بیمارستان مرخص می‌شوند. افزون بر این، ابداع جدید می‌تواند در ارزیابی پاسخگویی یا عدم پاسخگویی بیمار به فرایند سنگ‌شکنی به کار رود و بنابراین نیازی به از سر گذراندن این مرحله در صورت لزوم استفاده از یک روش جایگزین نخواهد بود.
هم‌اکنون سنگ‌شکنی با استفاده از یک سیستم اشعه ایکس فلوروسکوپیک یا مافوق صوت صورت می‌گیرد؛ اما علی‌رغم اشعه ایکس، گوشی طراحی شده هیچ‌گونه تشعشع زیانباری را موجب نمی‌شود. این شیوه همچنین ارزان بوده و بنابر گزارشات رسیده بسیار دقیق است. در آزمایشات بالینی انجام شده بر روی بیش از 200 بیمار، ابزار ارائه شده به میزان دقت 94.7 درصد رسید؛ این در حالی است که استفاده از روش سنتی دارای دقت 36.8 است. گوشی هوشمند هم‌اکنون با همکاری شرکت «Precision Acoustics Ltd» در حال تولید تجاری است. جزئیات این تحقیق در مجله «Proceedings of the Royal Society A» انتشار یافت.
