رویاهای علمی-تخیلی واقعیت یافته در 2012
اگر شما هم داستان های علمی تخیلی را دنبال می کنید، حتما برای تان جالب است که گه گاهی ببینید که چگونه دیدگاه نویسنده در دنیای مادی تبدیل به واقعیت می گردد. شاید شما هم داستان «دنیای بیسیم» سال ۱۹۴۵ ارتور سی کلارک و پیشگویی یک شبکه ماهواره ای دور زمین برای ارتباطات بهتر را شنیده باشید. چیزی که اکنون یکی از ابزارهای عمومی است و اغلب ما روزانه از آن استفاده می کنیم. یا حتما نوشته هایی از آیزاک آسیموف درباره ربات های انسان نما را خوانده اید؛ چیزی که روز به روز در آزمایشگاه های تحقیقاتی استفاده از آن محبوبیت بیشتری می یابد.
پس اجازه دهید در سال ۲۰۱۲ هم به دنبال تکنولوژی های پیشرویی بگردیم که از خیالات نویسندگان و مولفان این چنینی منشا گرفته و کم کم پیش چشم ما تبدیل به واقعیت شده اند.
عضلات بیونیک
عبارت سایبرگ یا«انسان ماشینی» در سال ۱۹۶۰ توسط Manfred E پایه گذاری شد. بعدها در مقاله کلینز و ناتان اس کلین برای نشریه کیهان نوردی از آن یاد شد. پس از آن عضلات بیونیک به کلمه ای پرتکرار در بسیاری از داستان های تخیلی تبدیل شد: مرد شش میلیون دلاری دهه ۱۹۷۰، Darth Vader و...
در سال ۲۰۱۲ برای اولین بار یک زن فلج از طریق امواج مغزی خود،
قادر به کنترل بازوی رباتیک و احساس آن به صورت مستقم شد. نتایج اولیه ای که از این آزمون به دست آمده، نشان می دهد ایجاد یک اینترفیس یا رابط کاربری مغز-کامپیوتر امکان پذیر بوده و به اندازه کافی موثر است تا بتوان حرکات واقعی را در عضلات مصنوعی شبیه سازی کرد. البته عضلات بیونیک هنوز راه درازی را در پیش دارند تا از نظر طراحی و اجزا همانند همتایان افسانه ای و تخیلی خود شوند. فعلا لازم است این ابزارها از طریق الکترودهای بیرونی به جمجمه کاربر وصل شوند. اما این رویا به نظر می رسد که بسیار بیشتر از آنچه که قبلا تصور می شد به واقعیت نزدیک شده باشد.
اگر چه هنوز امکان ندارد که همانند فیلم Star Trek یک شیئ را به جای دیگر تابانده و منتقل کنیم، اما امسال شواهد و مدارکی مربوط به
امکان انتقال آنی فوتون ها از مکانی به مکانی دیگر ثبت گردید. البته قبل از این تله پورت در ابعاد کوانتومی درون آزمایشگاه ها انجام شده، اما محدود به فاصله ای چند متری بود. ولی در ۲۰۱۲ رکورد تازه ۱۴۳ کیلومتری برای این کار ثبت شد. همچنین علاوه بر تله پورت کردن، دانشمندان اولین اینترنت کوانتومی را هم ساختند. این تنها یک شروع است، اما تله پورت فوتون ها به فاصله چندین کیلومتر، می تواند ارتباطاتی را ممکن سازد که غیر قابل هک یا استراق سمع باشند.
مهندسی ژنتیک برای داشتن انسان هایی بهتر، تم همیشگی داستان های بسیاری است که شروع آن را به رمان «
دنیای قشنگ نو » نوشته آلدوس هوکسلی در ۱۹۳۱ نسبت می دهند. و این زمانی بود که هنوز کسی چیزی درباره وجود DNA نمی دانست. بعدها فیلمی همچون Gattaca و رمان هایی مانندBeggars in Spain سعی در به تصویر کشیدن مفاهیم گسترده تغییرات ژنتیکی نمودند. در سال ۲۰۱۲ شاهد تحقق ایده ای درباره بیماری های میتوکندری بودیم. تقریبا یکی از هر ۲۰۰ نفر با اختلال خاصی در میتوکوندری به دنیا می آید. بد نیست بدانیم میتوکوندری ها، کارخانه های تامین انرژی سلول هستند.
برای اولین با دانشمندان موفق شدند DNA هسته ای یک سلول تخم انسانی را به سلول دیگر منتقل کنند. دو گروه از محققان به صورت جداگانه راهی را پیدا کردند تا پیوند میان هسته سلول های تخم انسانی را امکان پذیر کنند و با این کار DNA میتوکندریایی را که از مادر به فرزند منتقل می شود پشت سر بگذارند.
این یافته ها بدان معنی است که اختلال های میتوکندریایی می توانند قبل از تولد نوزاد درمان شوند. اگر چه با چنین تکنیک هایی نمی توان امراضی چون سندرم داون را درمان کرد. اما این نشان می دهد که برخی دستکاری ها در ژنوم (ترکیب ژنتیکی) انسان نه تنها ممکن است، که اتفاق هم می افتد.
اغلب اوقات هنگامی کاوشگران در داستان های تخیلی با بیگانگان ملاقات می کنند، به نظر می رسد که آنها انگلیسی را به خوبی صحبت می کنند. TARDIS، کشتی فضایی و ماشین زمان دکتر هو، امکانی را فراهم می آورد که مسافران همه چیز را بفهمند و خدمه هیچ نیازی به فرهنگ لغات نداشته باشند. کیم استنلی رابنسون هم در سه گانه Mars چنین ابزاری را به تصور کشیده است. اما وی هیچ گاه فکر نمی کرد که در زمانی زودتر از اواخر قرن ۲۱ چنین چیزی امکان پذیر شود.
اگر چه شما هنوز امکان صحبت با بیگانگان را ندارید، اما طی سال گذشته چندین مترجم مستقیم صحبت به صحبت جهت عرضه به کاربران تجاری ابداع شد. و حتی یکی از آنها امکان عرضه ترجمه با صدای خودتان را هم فراهم می آورد. البته اغلب این اپلیکیشن ها نیازمند اتصال به اینترنت هستند. ولی نمونه هایی چون Jibbigo اطلاعات لازم و فرهنگ لغات شان را به صورت محلی روی ابزار کاربر ذخیره می کنند.
کامپیوترهای پوشیدنی همانند عینک
خوانندگان رمان Accelerando از چارلز استروس در سال ۲۰۰۵ حتما مشتاقانه به پیش گویی درباره عینک گوگل پرداخته اند. گوگل گلاس محصولی است که غول اینترنتی با آن به دنیای واقعیت افزوده حمله برد. در این رمان، Manfred Macx اطلاعاتش را درون حافظه های قرار گرفته روی عینک متصل به اینترنت خود ذخیره می کرد. عینک گوگل هم به کاربر اجازه می دهد تا به اطلاعات و اینترنت دسترسی داشته و با دوربین دیجیتال آن، به ثبت زندگی واقعی بپردازد.
پرواز فضایی خصوصی
در بسیاری از داستان های علمی تخیلی سفرهای فضایی در اختیار شرکت های خصوصی هستند. در پرومتئوس، آخرین فیلم رایدلی اسکات هم صنایع ویلند سرمایه گذاری لازم برای جستجوی بین ستاره ای و یافتن ماه دوردست LV-223 را بر عهده دارد. در زندگی واقعی، شرکت SpaceX الون موسک اولین مجموعه ماموریت های خصوصی سفر به ایستگاه فضایی بین المللی را آغاز کرده است. کپسول دراگون برای تامین منابع ایستگاه فضایی بین المللی طراحی شد. اما موسک که ثروت خود را با پایه گذاری PayPal به دست آورده، نقشه های بسیار بزرگتری در سر دارد: یک کلونی مسکونی روی مریخ.
آیا ۲۰۱۳ سالی خواهد بود که سفرهای فضایی انسان، همانند راه آهن تبدیل به یک شغل و حرفه خصوصی شوند؟ هنوز کسی نمی داند، اما SpaceX سوت شروع این رقابت را زده است.
http://narenji.ir/6408-%D8%A7%DB%8C%...%AF%D8%B1-2012
