هیجان خاموش در اطاق کناری
یک مشکل بزرگ و تقریبا فراگیر برای مادران امروز، وابستگی و علاقه زیاد کودکان به بازیهای رایانه ای است.
http://img.tebyan.net/big/1391/09/23...8521938199.jpg
بسیاری از والدین از اینکه فرزندانشان، فرصت زیادی را صرف بازیهای یارانه ای می کنند، گلایه دارند. شدت علاقه و وابستگی بچه ها به این بازیها، ممکن است تا جایی پیش رود که وقتی والدین به انها معترض می شوند و خواستار توقف انها می شوند، بچه ها عصبانی می شوند و زیر بار این حرف نمی روند.
این سوال اغلب والدین است که در چنین شرایطی چه باید کرد؟ نوشتار زیر به طور مختصر به ارائه پاسخی در این زمینه می پردازد.
وظیفه والدین
اگر به عنوان یک پدر و یا مادر به این مطلب توجه کرده اید، مدتی با خود بیندیشید که مهمترین وظیفه شما در قبال فرزندتان چیست؟ اینکه هر اقدامی انجام دهید برای اینکه او را خوشحال و راضی نگه دارید یا اینکه به این موضوع فکر کنید که باید انسانی مسئول، معتدل، توانا و منطقی تربیت کنید؟
به این ترتیب با توجه به اینکه اغلب افراد به تربیت انسانی مطلوب و درست، می اندیشند، لازم است در مسیر تربیت فرزندشان، تصمیمات خویش را صرفا با علائق فرزند خود هماهنگ نسازند.بلکه با شیوه هایی دقیق و زیرکانه، انها را به سمت تصمیم گیریهای خودشان، هدایت کنند. مثلا در رابطه با علاقه زیاد بچه ها به بازیهای رایانه ای.
اما برای دستیابی به روشی صحیح برای نحوه ارتباط فرزندان با بازیهای رایانه ای، می توان اقداماتی انجام داد.
** لازم است که والدین برای مدت زمانی که فرزندان می توانند از بازیهای رایانه ای استفاده کنند، زمان مشخصی را تعیین کنند. فرزندان هم باید بدانند که از این قانون تبعیت کنند. به این ترتیب والدین برای سایر اوقات بیکاری فرزندان، فهرستی از فعالیت های جایگزین را تهیه می کنند.
البته باید توجه داشته باشند که این فعالیت های جایگزین برای بچه ها جذابیت داشته باشند تا برای انتخاب آنها ترغیب شوند. نکته مهم دیگر، این است که فرزندان از گفته والدین تبعیت کنند و این موضوع به نحوه برخورد والدین مربوط می شود و این والدین هستند که با داشتن برخوردی مثبت و درست، می توانند فرزندان را به انجام کاری دعوت کنند.
در این شرایط باید امادگی رویارویی با عصبانیت و ناراحتی فرزندان را داشته باشید و بتوانید در این شرایط نسبت به تصمیم خود، استوار و محکم باشید. مطمئن باشید که این روش می تواند تا حدودی مشکل را حل کند. اما برای نتیجه گیری، گذر زمان هم لازم است.
**برخی از بچه ها علاقه دارند تا در زمانهایی خاص به بازیهای یارانه ای مشغول شوند که در این صورت می توان برای آن لحظات، برنامه ای برای او ایجاد کرد که نیازی به این نداشته باشد که به بازی رایانه ای مشغول شود. برخی از بچه ها هم با مشاهده گوشی تلفن همراه پدر و مادر، ممکن است به انجام یک بازی ترغیب شوند که در این صورت، والدین باید توجه داشته باشند که آن وسیله را در معرض دید کودک قرار ندهند.
** روش دیگری هم وجود دارد به نام" وقتی/بعدا"...یعنی ایجاد شروط برای انجام بازی. مثلا وقتی تکالیفت تمام شد می توانی بازی کنی...بعدا فرصت داری تا بازی کنی و این نحوه برخورد می تواند به طور تدریجی به برنامه ای منظم و استاندارد تبدیل شود. 1
**می توان از علاقه مندی بچه ها به یارانه بهره برد و در حین انجام فعالیت های مورد علاقه آنها، نکات اموزشی خاصی را به انها منتقل کرد. به گونه ای که بدانند این فرصت وجود دارد که از رایانه، استفاده های دیگری هم بکنند. مثلا فیلم آموزشی ببینند یا به اشعار کودکانه گوش دهند.
به طور کلی به دلیل شرایط خاصی که در زندگی روزمره عموم مردم وجود دارد، کودکان و نوجوانان این موقعیت را ندارند که در محیط هایی باز و گسترده به انجام فعالیت هایی آزادانه بپردازند و سیستم زندگی آپارتمان نشینی این موقعیت را ایجاد می کند تا فرزندان دوست داشته باشند، اوقات خود را به انجام بازیهای رایانه ای بپردازند. البته ایجاد موقعیتهایی که بچه ها بتوانند انرا جایگزین انجام بازی کنند، تا حدودی سخت است ولی غیرممکن نیست.
می توان در محیط محدود آپارتمان هم فرصت بازی با بچه ها را ایجاد کرد. می توان به گونه ای برنامه ریزی کرد که مثلا دو روز در هفته، بچه ها را به پارک برد تا محیطی برای دویدن و بازی کردن، داشته باشند. انچه مهم است اینکه بدانیم وابستگی بچه ها به بازی های یارانه ای، پدیده مناسبی نیست و تبعات و عواقب بسیاری را به دنبال دارد که بر روح و جسم بچه ها اثرگذار خواهد بود.
تبیان
