نمایش نسخه قابل چاپ
دلم برای کودکیم تنگ شده….
برای روزهایی که باور ساده ای داشتم
همه آدم ها را دوست داشتم…
مرگ مادر “کوزت” را باور می کردم و از زن “تناردیه” کینه به دل می گرفتم
مادرم که می رفت به این فکر بودم که مثل مادر “هاچ” گم نشود…
دلم می خواست “ممُل” را پیدا کنم
از نجاری ها که می گذشتم گوشه چشمی به دنبال “وروجک” می گشتم
تمام حسرتم از دنیا نوشتن با خودکار بود
دلم برای خدا تنگ شده …
خدایی که شبها بوسه بارانش می کردم…
دلم برای کودکیم تنگ شده …
شاید یک روز در کوچه بازار فریب دست من ول شد و او رفت
از دوران خوب کودکی با گیله مرد گفتم و از بزرگ شدن و دنیای بزرگسالی نالیدم.گیله مرد آهی کشید و گفت : بزرگ شدنی که به بزرگ شدن منجر شده باشه بد نیست .الان که به حرفش فکر میکنم می بینم راست میگفت ... بله قصه ی پرغصه ما از جایی شروع میشه که فقط سن مون بالاتر رفته باشه ولی ما یکجایی همون پایین مونده باشیم ...
کاش در کـــودکی مـــی ماندیــــــم ...
جایی که تنــهــا تلخی زندگیمان , شربت تبمان بود !!!
دلم فقط و فقط برای یکبار زمین خوردن های دوران کودکی ام تنگ شده...
آخییییییییییییییییییییییی ییییییی
واااااااای دوستای خوبم چه خاطراتی رو زنده کردین ... من دقیقا اینجوری بودم!
البته مامان هاچ و ممل و وروجک هنوزم.............[cheshmak][khejalat][nishkhand]
ممنون عالی بود...
کـــــــــاش هیـچـوقــت
آرزو نمی کردم کفش های مــادرم اندازه ام شود !
آدما خیلی عجیبن وقتی بچه ان آرزوی بزرگ شدنو میکنن و وقتی بزرگ میشن حسرت بچگی رو میخورن اینجوری تمام فرصتارو ازدست میدن[negaran][negaran]کاش میشد یه کم به حال فکر کنیم
دلم برای کودکیم تنگ شده….
برای روزهایی که باور ساده ای داشتم