داستان چگونه ناقد نوشته های خودمان باشیم؟؟؟؟؟؟

معمولا پیش می آید که نوشتن داستانی را با شور و شوق به انتها می رسانیم و راغب هستیم تا آن را برای مخاطبی بخوانیم و نظرش را بدانیم. غرق در شادی و افتخار نوشته را برایش می خوانیم اما با شنیدن نظرات مخاطب دچار سرخوردگی می شویم. آنوقت است که تقصیر را یا به گردن مخاطب می اندازیم و با خودمان می گوییم او متن را درنیافت و یا از نویسندگی ناامید شده و نوشتن را رها می کنیم. اما نکاتی هست که نویسنده مبتدی باید قبل از آنکه به شکار مخاطب بپردازد رعایت کند تا قادر به ارائه ی داستانی قابل قبول باشد. قصد دارم در این متن به بعضی از آن ها اشاره کنم. اگر استقبال خوب بود این بخش را به صورت پیاپی ادامه می دهیم!
این راهکارها بسیار ساده هستند:
ا- حتما نوشته تان را در یک نشست بنویسید. بطور مثال برای نوشتن داستان کوتاه سوژه ای به ذهنتان می رسد و می خواهید آن را بر کاغذ بیاورید باید یک زمان بیست تا نیم ساعتی را به آن اختصاص بدهید. اینکار سبب می شود تا نوشته شما انسجام و یکدستی بیشتری داشته باشد. نیاز به گفتن نیست که این مسله درباره رمان امکان پذیر نیست.
2- بعد از نوشتن، یک بار آن را با صدای بلند بخوانید متوجه بعضی از اشتباهات کارتان خواهید شد در این مرحله آن ها را رفع کنید. بدیهی است نوشته شما هنوز کامل نشده است.
3- بعد از نوشتن ابتدایی کارتان دو روز از آن فاصله بگیرید و فکرتان را مشغول کار دیگری کنید و بعد از دو روز مجدد بخوانیدش. در این مرحله خطاهای بیشتری به چشمتان می آید که خودتان قادر به حلش هستید. توصیف های دقیقتر و واژگان بهتری به ذهنتان خواهد رسید .
4- یکی از راههایی که بهتر می تواند در رفع اشکالات داستانتان به شما کمک کند ضبط کردن داستان در حین خواندن آن با صدای خودتان است. این شیوه واقعا جوابگو است. با شنیدن صدای ضبط شده تان خطاهای کار خودش را نشان می دهد.
5- حال می توانید آن را برای کسی بخوانید و نظرش را جویا شوید. اگرچه این مرحله پایانی کارتان نخواهد بود. شما یک داستان را بارها و بارها می خوانید و نظرات مخاطبان را جویا می شوید و به موازات آن بارها و بارها ویرایشش می کنید. فراموش نکنید حتی نویسندگان بزرگ نیز از این قاعده مستثنا نبودند. آنان ساعتها خود را در اتاقی محبوس می کردند و با وسواس به زیر و رو کردن نوشته هایشان می پرداختند تا قالب مورد نظرشان را بیابند. توصیه می کنم زندگی نامه ی نویسنده بزرگی مثل گوستاو فلوبر را مطالعه کنید تا ببینید چطور در سایه زحمات و تلاش بینظیرش اثر بزرگش مادام بوراری را نگاشت.