عجله دولت برای ازدواج ممنوع!
چندی پیش وزارت ورزش و جوانان اقدام به ارائه بسته ای پیشنهادی در خصوص ازدواج جوانان به دولت نمود . این بسته پیشنهادی، هرچند گامهای مناسب و مثبتی را در این راستا برداشته اما ابعاد مختلف فرهنگی، روانی، اجتماعی در آن لحاظ نشده است.
http://img.tebyan.net/big/1391/08/40...3822177225.jpg
از آنجا که ازدواج یکی از مراحل اصلی زندگی هر پسر و دختر بوده و تلاشهای فردی در راستای داشتن یک زندگی شیرین، شادکام و موفق است و با عنایت به کاهش آمار ازدواج و افزایش طلاق در دهه حاضر و اشارات مقام معظم رهبری در سفر اخیر خراسان شمالی به بررسی علل طلاق در بعضی از شهرها، صاحبنظران و فرهیختگان و مدیران فرهنگی و اجرایی در هفته های گذشته هر کس در حوزه فعالیت خود به ارائه پیشنهادات، راهکارها و نظریات مختلف اقدام کرده تا ازدواج به عنوان پیوند عاطفی آمار تصاعدی پیدا کند.
از آنجا که لازمه اقدام به ازدواج از سوی جوانان دارای مقدمات و پیش نیازهای مختلفی است، از نگاه رفتارشناسی بلوغ فکری، اجتماعی و فرهنگی در کنار بلوغ جسمی گامهای اولیه برای حرکت به سوی این پیوند آسمانی است؛ اما در سالهای اخیر به دلایل مختلف از قبیل مشکلات اشتغال و بیکاری، گرانی و کمبود مسکن تمایل جوانان به ازدواج کمتر شده و نوعی از ازدواج گریزی و یا ترس از ازدواج در بین آنها شایع شده است.
ازدواج های ناموفق و شکستهای عاطفی که منجر به افزایش آمار طلاق شده، یکی از علل ترس جوانان از ازدواج است چراکه واهمه گرفتار شدن در سرنوشت زوجین ناکام، امنیت فکری لازم را از آنان گرفته است.
در مرحله دیگر گرانی ازدواج مثل مهریه های غیرمتعارف از یک خرمن گل تا دو قوی سفید و یا تعداد سکه به سال های تولد و حتی به ارتفاع کوه دماوند و هزینه های آزاردهنده برگزاری ازدواج از سالن تا لباس عروس و اقلام مربوطه نیز از عوامل ترس آفرین در جوانان است.
در مرحله چهارم ضعف مهارتهای همسرگزینی باعث شده مراکز همسریابی اعم از موسسات حقوقی و یا سایتهای مجازی از آشفتگی بازار همسریابی سوء استفاده کرده و دست به اقدامات خلاف قانون و انسانیت بزنند که خود در مقوله دیگری ضرورت بررسی دارد.
عدم تفاهم فرزندان با والدین و ضعف قبول سلیقه های متقابل به کمرنگ شدن تعامل بین آنها منجر شده و همسرگزینی خودسرانه نیز یکی از مشکلات این حرکت عاطفی شده است.
در این میان حرکتهای فکری و فرهنگی از سوی کارشناسان، سازمانها و نهادهای متولی آغاز شده و در بعضی از موارد شتاب غیرمنطقی در این حرکتها باعث نگرانی صاحب نظران و کارشناسان شده چراکه ازدواج دیگر مقوله ای نیست که بتوان در آن آزمون و خطا را صادق دانست و یا حرکتی عجولانه در جهت تحقق این پیوند و افزایش آن انجام داد.
بسته پیشنهادی ازدواج که اخیرا مطرح شده است، هرچند گامهای مناسب و مثبتی را در این راستا برداشته اما ابعاد مختلف فرهنگی، روانی، اجتماعی در آن لحاظ نشده است. در بررسی این بسته پیشنهادی به نکاتی برخورد میکنیم مثل تقدم استخدام در سازمانها برای افراد متاهل؛ در شرایطی که با تورم نیروی انسانی در بسیاری از سازمانهای دولتی و خصوصی رو به رو هستیم و مشاغل کاذب مثل رانندگی یا دلالی و ام
ثال آنها تنها راه های اشتغال پیش پای جوانان است، افزایش آمار فارغ التحصیلان بیکار و نگرانی های خانواده ها در این زمینه تحقق این اصل را غیرمقدور میسازد مگر آن که کارآفرینی و اشتغالزایی مقدم بر این بند باشد.
http://img.tebyan.net/big/1391/08/41...2312296613.jpg
در محوری دیگر مساله وام ازدواج یا ارائه مسکن ارزان قیمت یا رایگان به جوانان برای سه تا پنج سال مطرح میشود. سقف وام پیشنهادی با توجه به تورم روزافزون چندان کارساز نبوده و شاید فقط بتوان اقلامی از جهیزیه یا ضرورتهای دیگر را پوشش دهد.
آنچه که در این بسته مورد ملاحظه و اقدام قرار نگرفته، ابعاد عاطفی، روانی و راهبردهای قبل از ازدواج همینطور سیاستهای تحکیم مبانی خانواده است چراکه بر فرض اجرای مواد پیشنهادی این بسته آیا دیگر شاهد طلاق نخواهیم بود؟ در یک بررسی اجمالی میان زوجین در حال طلاق، با مشکلات اقتصادی مواجه میشویم اما بسیارند زنان و شوهرانی که دارای شغل و مسکن بوده و وضعیت مالی آنها نیز چندان نامناسب نیست اما اصرار آنها بر طلاق باعث تاسف است.
عدم لحاظ کردن ضرورت مهارتهای زندگی اعم از انتخاب و همسرگزینی یا برقراری تفاهم حتی در حد و اندازه پیش بینی در این بسته، این تصور را ایجاد میکند که یک مسکن ارزان میتواند جوانان را به ازدواج تشویق کند. بله، کمبود مسکن و گرانی آن جایگاه قابل توجهی در کاهش ازدواج دارد اما تا چه اندازه؟
بعد از گذشت سی سال از تجربه میدانی و نظری اینجانب پیشنهاد مشخص بنده به دست اندر کاران تهیه و تنظیم این بسته و اقلام مشابه آن این است که ضمن عرض خسته نباشید به این عزیزان استدعا دارم برای حل یک مساله یا مشکل صورت آن را پاک نکنند بلکه با تدوین و ارائه راهبردهای اصولی و منطقی و دعوت از صاحبنظران و کارشناسان و پژوهشگران اقدام به تکمیل یا اصلاح این بسته نمایند.
در خاتمه باید عرض کنم تمام لوایح و قوانین در بدو تصویب و ارائه بسیار کامل و مطلوب به نظر میرسند اما در اجرا در دالانهای دیوان سالاری توقف کرده یا کند میشوند. مجریان این بسته یا بسته های دیگر به طور مشخص باید دلسوزانه در این راه حرکت کنند. مبادا که برای رفع تکلیف به روزمره زدگی در این زمینه دچار شویم و فقط برای ارائه عدد و ارقام ظاهری دست به کاری بزنیم که نماد بارز درست کردن ابرو و کور کردن چشم باشد.
