شایع ترین اختلال شخصیتی، اختلال مرزی است/ این اختلال قبل از ازدواج قابل تشخیص است

http://media5.irna.ir/1391/13910827/...74-3478612.jpgˈ



شمس الدین کهانیˈ روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا افزود: در بروز نزاع های خیابانی، درگیری و پرخاشگری فیزیکی و کلامی عوامل مختلف ژنتیک، وراثت، عوامل محیطی و تربیتی تاثیرگذار است.


وی با بیان اینکه عوامل ژنتیکی سبب می شود تا سرنوشت و تربیت افراد تغییر کند، افزود: شایع ترین اختلال شخصیتی که منجر به درگیری و نزاع های خیابانی می شود، اختلال شخصیتی مرزی و ضد اجتماعی است و از علایم آن عدم تحمل در برابر ناکامی است.


کهانی ادامه داد: بروز رفتارهای پرخاشگرانه منجر به نزاع در جامعه و در خانواده و برخورد با همسر می شود، به گونه ای که فرد در اثر کوچک ترین مشکلات و ناملایمات ، شروع به فحاشی و پرخاشگری کرده و اشیا اطراف خود را پرتاپ می کند، این گونه افراد تا حدی پیش می روند که سر خود را به دیوار کوبیده، ظروف شیشه ای خانه را شکسته و گاه به خود نیز آسیب می رسانند.


این روانشناس بالینی با بیان اینکه بروز این گونه رفتارها در زنان بیش از مردان گزارش شده است، گفت: این گونه رفتارها در مردان نیز دیده می شود اما از آن جایی که بروز این گونه رفتارها در مردان به نظر عوام عادی به نظر می رسد، مورد توجه قرار نمی گیرد در حالی که باید این گونه رفتارها در مردان نیز جدی گرفته شود چرا که نشان از یک نوع اختلال روانی است.


کهانی اضافه کرد: در زنان علایم اختلال شخصیتی مرزی به صورت خودزنی ، بریدن بازو، زانو و پاها با اشیای تیز و برنده دیده می شود.

وی ادامه داد: برخی از افراد نیز سیگار خود را با کف دست خود خاموش می کنند که همه این علایم نشانده بروز بیماری اختلال شخصیتی مرزی است.

این روانشناس بالینی در مورد نحوه تشخیص این بیماری از سوی دختران و پسران در قبل از ازدواج، گفت: بهترین افراد برای تشخیص این بیماری روانشناسان و مشاوران بالینی هستند که از طریق آزمون های شخصیتی تا حدودی این بیماری را تشخیص می دهند.

کهانی گفت: در این آزمون نمره افراد مبتلا در برخی از شاخص ها بالا یا پایین می شود که نشاندهنده ابتلا به این نوع اختلال است.

کهانی تصریح کرد: البته در برخی از افراد برخی از شاخص ها به عنوان صفت و ویژگی اختلال روانی شناخته می شود نه عین اختلال، بروز اختلال شخصیتی مرزی بین هفت تا هشت علایم از جمله، احساس تهی بودن ، بی معنا بدون زندگی، دم دمی مزاج بودن، بروز رفتارهای ناگهانی، آسیب رساندن به خود و بد بینی دارد.

وی اضافه کرد: این نوع اختلال تا حدودی با دارو قابل درمان است البته درمان های غیر دارویی مثل روان درمانی یا درمان جدید تحت عنوان ˈجدل درمانیˈ نیز در این زمینه تاثیرگذار است.