اشعار محرم

دوستان گرامی
با توجه به فرا رسیدن ماه محرم
این اشعار خدمتتون تقدیم میشه.



ایام محرم تسلیت باد

عزّت و آزادگى بين تا كجا دارد حسين

شيعيان در سر هواى نينوا دارد حسين
خون دل با كاروان كربلا دارد حسين


از حريم كعبه و جدش به اشكى شست دست
مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسين


بردن اهل حرم دستور جدش مصطفى است
ورنه اين بى حرمتى ها كى روا دارد حسين


آب خود با دشمنان تشنه قسمت مى كند
عزّت و آزادگى بين تا كجا دارد حسين


دشمنش هم آب مى بندد به روى شاه دين
داورى بين با چه قوم بى حيا دارد حسين


دشمنانش بى امان و دوستانش بى وفا
با كدامين سركند مشكل دوتا دارد حسين


رخت و ديباج حرم چون گل به تاراجش برند
تا به جايى كه كفن از بوريا دارد حسين


اشك خونين گو بيا بنشين به چشم شهريار
كاندرين گوشه عزاى بى ريا دارد حسين


«شهریار»

http://hesam-h.ir/blog/wp-content/up...Ya-hossein.jpg




چشم ما به در مانده بی خبر، وعده‌ی اجابت به ما بده
مسند بزرگی از آن تو، ذرّه‌ای کرامت به ما بده


عشق اگر ولایت به ما دهد، پیر ما و سلطان ماست او
خرقه‌ی خلافت که داده‌ای، خرقه‌ی لیاقت به ما بده


ما کجا و شرح بیان تو، ای خوشا تماشای جان تو
هیبت و کرامت از آن تو، جلوه ی جلالت به ما بده


صبح و شاممان سر نمی‌شود، حال و روز دیگر نمی‌شود
سهمی از عدالت که داده‌ای، سهمی از عبادت به ما بده


درد را به ما تحفه داده‌ای، اشک را به ما هدیه کرده‌ای
داغ تازه‌ای داده‌ای به دل ، درد بی نهایت به ما بده


یارب این دو روز بقا گذشت، فرصت نماز و دعا گذشت
تاب این جهان را نداشتیم، طاقت قیامت به ما بده


بشکن این طلسم شکسته را باز باز کن قفل بسته را
خنده‌ی جسارت که داده‌ای، گریه‌ی ندامت به ما بده


ما سیاه‌پوش غم خودیم ، زخم خورده‌ی مرهم خودیم
در عزای خود گریه می‌کنیم، مرده‌ایم، طاقت به ما بده


شب رسید و گیسوی درهمت، گم شدیم در کوچه‌ی غمت
کشتگان زلف خم توایم ، رخصت زیارت به ما بده


«علیرضا قزوه»

این بار بی مقدمه از سر شروع کرداین روضه خوان پیر از آخر شروع کرد

مقتل گشوده شد همه دیدند روضه را
از جای بوسه های پیمبر شروع کرد

از تل دوید مرثیه قتلگاه را
از لا به لای نیزه و خنجر شروع کرد

از خط به خطّ مقتل گودال رد شد و
با گریه از اسیری خواهر شروع کرد

این جا چقدر چشم حرامی به خیمه هاست!
طاقت نداشت از خط دیگر شروع کرد

بر سر گرفت گوش عبا را و صیحه زد
از روضۀ ربودن معجر شروع کرد

برگشت، روضه را به تمامی دشت برد
از ارباً ارباً تن اکبر شروع کرد

لب تشنه بود خیره به لیوان نگاه کرد
از التهاب مشک برادر شروع کرد

هی دست را شبیه به یک گاهواره کرد
از لای لایِ مادر اصغر شروع کرد

تیر از گلوی کودک من در بیاورید!
هی خواند و گریه کرد و مکرر شروع کرد

غش کرد روضه خوان نفسش در شماره رفت
مدّاحی از کناره منبر شروع کرد:

ای تشنه لب حسین من ای بی کفن حسین!
دم را برای روضه مادر شروع کرد

یک کوچه باز کنید که زهرا رسیده است
مداح بی مقدمه از در شروع کرد

- هیزم می آورند حرم را خبر کنید-
این بیت را چه مرثیه آور شروع کرد

این شعر هم که قافیه هایش تمام شد
شاعر بدون واهمه از سر شروع کرد

محسن ناصحی


http://www.uc-njavan.ir/images/dpozhdu2laj5tmi1qbst.jpg

http://danesh.roshd.ir/mavara/img/da...p/1/10/h19.jpg




هنگام محرّم شد و هنگام عزا، های
برخیز و بخوان مرثیت کرببلا، های


پیراهن نیلی به تن تکیه بپوشان
درهای حسینیه ی دل را بگشا، های


طبّال بزن طبل که با گریه درآیند
طّبال بزن باز بر این طبل عزا، های


زنجیر زنان حرم نور بیایید
ای سلسله‌ها ، سلسله‌ها، سلسله‌ها، های


ای سینه زنان، شور بگیرید و بخوانید
ای قوم کفن پوش، کجایید؟ کجا؟ های


شمشیر به کف، حیدر حیدر همه بر لب
خون خواه حسین آید، درآیید هلا، های


کس نیست در این بادیه دلسوخته چون من
کس نیست در این واحه به دلتنگی ما، های


این داغ چه داغی ست که طوفان شده عالم
آتش زده در جان و پر مرغ هوا، های


***

از کوفه خبر می‌رسد از غربت مسلم
از کوفه و کوفی ببرم شکوه کجا؟ های


عباسِ علی تشنه و طفلان همه تشنه
فریاد و فغان از ستم قوم دغا، های


بازوی حرم، نخل جوانمردی و ایثار
عباس علی، حضرت شمع شهدا، های


آتش به سوی خیمه و خرگاه تو می‌رفت
از دست ابالفضل چو افتاد لوا، های


با یاد جوانمردی عباس و غم تو
خورشید جدا گریه کند، ماه جدا، های


خورشید نه این است که می‌چرخد هر روز
خورشید سری بود جدا شد ز قفا، های


می‌چرخد و می‌چرخد و می‌چرخد، گریان
هفتاد قمر گرد سرِ شمس ضُحی، های


خونین شده انگشتری سوّم خاتم
از سوگ سلیمان چه خبر، باد صبا!؟ های


از داغ علی اصغر محزون، جگرم سوخت
با رفتن عباس، قدم گشت دو تا، های

***

طفلان عطش نوش تو را حنجره، خون شد
از خفتنِ فریاد در آن حنجره‌ها، های


بگذار که از اکبر داماد بگویم
با خون سر آن کس که به کف بست حنا، های


تنها چه کند با غم شان زینب کبری
رأس شهدا وای، غریو اسرا، های


بر محمل اُشتر سر خود کوبید، زینب(س)
از درد بکوبم سر خود را به کجا؟ های


امشب شب دلتنگی طفلان حسین(ع) است
این شعله به تن دارد و آن خار به پا، های


این مویه کنان در پی راهی به مدینه‌ست
آن موی کنان در پی جسم شهدا، های


این پیرهن پاره، تن کیست؟ خدایا
گشتیم به دنبال سرش در همه جا، های


در آینه سر می‌کشد این سر، سر خونین
در باد ورق می‌خورد آن زلف رها، های


این حنجر داوودی سرهای بریده ست
ترتیل شگفتی‌ست ز سرهای جدا، های


بگذار هم از گریه چراغی بفروزم
بادا که فروزان بشود شام شما،های...

***

من تشنه و دل تشنه و عالم همه تشنه
کو آب که سیراب کند زخم مرا، های


آتش شده‌ام آتش نوشان منا، هوی
عنقا شده‌ام، سوخته جانان منا، های


هنگام اذان آمد و در چِک چک شمشیر
او حی غزا می‌زد و من «حی علی» های


امشب شب شوریدگی، امشب، شب اشک است
شمشیر مرا تیز کن از برق دعا، های


خون خوردن و لبخند زدن را همه دیدید
گل دادن قنداقه ندیدید الا، های


با فرق علی(ع) کوفه‌ی دیروز، چها کرد؟
از کوفه ندیدیم بجز قحط وفا، های


بر حنجره تشنه چرا تیر سه شعبه؟
کس نیست بپرسد ز شمایان که چرا؟ های


این کودک معصوم چه می‌خواست؟ چه می‌گفت؟
در چشم شما سنگدلان مُرد حیا، های

***

هر راه که رفتید همه خبط و خطا بود
هر کار که کردید هدر بود و هبا، های


این قوم نبودند مگر نامه نبشتند
گفتند که ما منتظرانیم بیا! های


گفتند اگر رو به سوی کوفه کنی، نَک
از مقدم تو می‌رسد این سر به سما، های


گفتند به شکرانه‌ی دیدار شما شهر
آذین شده با آینه و نور و صدا، های


آیینه‌تان پر شده از زنگ و دورویی
چشمان شما پر شده از روی و ریا، های


مختار، به حبس اندر و میثم، به سر دار
در کوفه ندیدیم بجز حرمله‌ها، های


این بود سرانجام وفا؟ رسم امانت؟
ای اف به شما، اف به شما، اف به شما، های


ای اف به شمایان که سرم بر سر نیزه‌ست
بس نیست تماشای شهیدان مرا؟ های!


در جان شما مرده دلان زمزمه‌ای نیست
در شهر شما سنگدلان مرده صدا، های


ای قوم تماشاگر افسونگر بی‌روح!
یک تن ز شمایان بنمانید به جا، های

***

یک تن ز شما دم نزد آن روز که می‌رفت
از کوفه سوی شام سر کشته ما، های


یک مشت دل سوخته پاشیدم زی عرش
یعنی که ببینید، منم خون خدا، های


آن شام که از کوفه گذشتند اسیران
از هلهله، از هی هی و هی های شما، های


دیروز تنی بودم زیر سم اسبان
امروز سری هستم در طشت طلا، های


ما این همه با یاد شماییم و شما حیف
ما این همه دلتنگ شماییم و شما... های

***