نمایش نسخه قابل چاپ
زیارت ناحیه مقدسه یکی از زیارت های حسین بن علی در روز عاشورا است. زیارت ناحیه مقدسه از حجت بن حسن، امام دوازدهم شیعیان صادر شده‌است.
زیارت ناحیه مقدسه با درود بر پیامبران و اهل بیت محمد و حسین و یارانش در کربلا آغاز می‌شود. پس از آن، به شرح کامل اوصاف و کردار حسین پیش از جنگ، زمینه‌های جنگ او، شرح کشته شدن و سختی‌های او، و عزادار شدن تمام عالم و موجودات زمینی و آسمانی می‌پردازد.
در پایان، با توسل به اهل بیت و دعا، دعا پایان می‌پذیرد.
منبع
أَلسَّلامُ عَلى ادَمَ صِفْوَةِ اللهِ مِنْ خَليقَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى شَيْث وَلِىِّ اللهِ وَ خِيَرَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى إِدْريسَ الْقآئِمِ للهِِ بِحُجَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى نُوح الْمُجابِ في دَعْوَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى هُود الْمَمْدُودِ مِنَ اللهِ بِمَعُونَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى صالِح الَّذي تَوَّجَهُ اللهُ بِكَرامَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى إِبْراهيمَ الَّذي حَباهُ اللهُ بِخُلَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى إِسْمعيلَ الَّذي فَداهُ اللهُ بِذِبْح عَظيم مِنْ جَنَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى إِسْحقَ الَّذي جَعَلَ اللهُ النُّبُوَّةَ في ذُرِّيَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى يَعْقُوبَ الَّذي رَدَّ اللهُ عَلَيْهِ بَصَرَهُ بِرَحْمَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى يُوسُفَ الَّذي نَجّاهُ اللهُ مِنَ الْجُبِّ بِعَظَمَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى مُوسَى الَّذي فَلَقَ اللهُ الْبَحْرَ لَهُ بِقُدْرَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى هارُونَ الَّذي خَصَّهُ اللهُ بِنُبُوَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى شُعَيْب الَّذي نَصَرَهُ اللهُ عَلى اُمَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى داوُدَ الَّذي تابَ اللهُ عَلَيْهِ مِنْ خَطيئَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى سُلَيْمانَ الَّذي ذَلَّتْ لَهُ الْجِنُّ بِعِزَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى أَيُّوبَ الَّذي شَفاهُ اللهُ مِنْ عِلَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى يُونُسَ الَّذي أَنْجَزَ اللهُ لَهُ مَضْمُونَ عِدَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى عُزَيْر الَّذي أَحْياهُ اللهُ بَعْدَ ميتَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى زَكَرِيا الصّابِرِ في مِحْنَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى يَحْيَى الَّذي أَزْلَفَهُ اللهُ بِشَهادَتِهِ،
سلام بر آدم يارِ مخلص خدا از بينِ آفريدگانش، درود بر شيث ولىّ خدا و بهترينِ بندگانش، سلام بر ادريس كه براى خدا حجّتِ او را بپا داشت، درود بر نوح كه دعايش قرينِ اجابت بود، سلام بر هود كه كمك و يارىِ خدا مَدَدِ او بود، درود بر صالح كه خداوند تاج كرامت بر سرش نهاد، سلام بر ابراهيم كه خدا مقامِ خُلّت و رفاقت رابه او عطا نمود، درود بر اسماعيل كه خداوند ذبحى عظيم از بهشت را فداىِ او نمود، سلام بر اسحاق كه خداوند پيامبرى را در نسل او قرار داد، درود بر يعقوب كه خداوند به رحمت خود بينايىِ چشمش را به او بازگرداند، سلام بر يوسف كه خداوند به عظمتِ خود او را از قعر چاه رهايى بخشيد، درود بر موسى كه خداوند به قدرتِ خود دريا را برايش شكافت، سلام بر هارون كه خداوند پيامبرى خود را به وى اختصاص داد، درود بر شعيب كه خدا او را بر اُمّتش پيروز نمود، سلام بر داوود كه خداوند از لغزش او درگذشت، درود بر سليمان كه بخاطر شوكتش جنّ به فرمان او درآمد، سلام بر ايّوب كه خداوند او را از بيماريش شفا بخشيد، درود بر يونس كه خداوند به وعده خود برايش وفا نمود، سلام بر عُزَير كه خداوند او را پس از مرگش به حيات بازگردانيد، درود بر زكريّا كه در رنج و بَلا شكيبا بود، سلام بر يحيى كه خداوند به سبب شهادت مقام و منزلتِ او را بالا برد،
أَلسَّلامُ عَلى عيسى رُوحِ اللهِ وَ كَلِمَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى مُحَمَّد حَبيبِ اللهِ وَ صِفْوَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى أَميرِالْمُؤْمِنينَ عَلِىِّ بْنِ أَبي طالِب الْمَخْصُوصِ بِاُخُوَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى فاطِمَةَِ الزَّهْرآءِ ابْنَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى أَبي مُحَمَّد الْحَسَنِ وَصِىِّ أَبيهِ وَ خَليفَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ الَّذي سَمَحَتْ نَفْسُهُ بِمُهْجَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ أَطاعَ اللهَ في سِرِّهِ وَ عَلانِيَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ جَعَلَ اللهُ الشّفآءَ في تُرْبَتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى مَنِ الاِْ جابَةُ تَحْتَ قُبَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلى مَنِ الاَْ ئِمَّةُ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ خاتَِمِ الاَْ نْبِيآءِ، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ سَيِّدِ الاَْوْصِيآءِ، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ فاطِمَةَِ الزَّهْرآءِ، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ خَديجَةَ الْكُبْرى، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ سِدْرَةِ الْمُنْتَهى، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ جَنَّةِ الْمَأْوى، أَلسَّلامُ عَلَى ابْنِ زَمْزَمَ وَ الصَّفا، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُرَمَّلِ بِالدِّمآءِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَهْتُوكِ الْخِبآءِ، أَلسَّلامُ عَلى خامِسِ أَصْحابِ الْكِسْآءِ، أَلسَّلامُ عَلى غَريبِ الْغُرَبآءِ، أَلسَّلامُ عَلى شَهيدِ الشُّهَدآءِ، أَلسَّلامُ عَلى قَتيلِ الاَْدْعِيآءِ، أَلسَّلامُ عَلى ساكِنِ كَرْبَلآءَ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ بَكَتْهُ مَلائِكَةُ السَّمآءِ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ ذُرِّيَّتُهُ الاَْزْكِيآءُ، أَلسَّلامُ عَلى يَعْسُوبِ الدّينِ، أَلسَّلامُ عَلى مَنازِلِ الْبَراهينِ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْئِمَّةِ السّاداتِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْجُيُوبِ الْمُضَرَّجاتِ، أَلسَّلامُ عَلَى الشِّفاهِ الذّابِلاتِ، أَلسَّلامُ عَلَى النُّفُوسِ الْمُصْطَلَماتِ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْرْواحِ الْمُخْتَلَساتِ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْجْسادِ الْعارِياتِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْجُسُومِ الشّاحِباتِ، أَلسَّلامُ عَلَى الدِّمآءِ السّآئِلاتِ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْعْضآءِ الْمُقَطَّعاتِ، أَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤُوسِ الْمُشالاتِ، أَلسَّلامُ عَلَى النِّسْوَةِ الْبارِزاتِ، أَلسَّلامُ عَلى حُجَّةِ رَبِّ الْعالَمينَ،
درود بر عيسى روح خدا و كلمه او، سلام بر محمّد محبوبِ خدا و يار مخلص او، درود بر فرمانرواى مؤمنان على بن ابيطالب، كه برادرىِ رسول خدا به وى اختصاص يافت، سلام بر فاطمه زهراء دختر رسول الله، درود بر حسن بن على وصىّ و جانشين پدرش، سلام بر حسين كه جانش را تقديم نمود، سلام بر آن كسى كه در نهان و آشكار خدا را اطاعت نمود، سلام بر آن كسى كه خداوند شفا را در خاكِ قبرِ او قرار داد، سلام بر آن كسى كه (محلِّ) اجابتِ دعا در زيرِ بارگاه اوست، سلام بر آن كسى كه امامان از نسل اويند، سلام بر فرزندِ خاتم پيامبران، سلام بر فرزند سرور جانشينان، سلام بر فرزند فاطمه زهراء، سلام بر فرزند خديجه كبرى، سلام بر فرزند سدرة المنتهى، سلام بر فرزند جنّة المأوى، سلام بر فرزند زمزم و صفا، سلام بر آن آغشته به خون، سلام بر آنكه (حُرمَتِ) خيمه‌گاهش دريده شد، سلام بر پنجمينِ اصحابِ كساء، سلام بر غريبِ غريبان، سلام بر شهيدِ شهيدان، سلام بر مقتولِ دشمنان، سلام بر ساكنِ كربلاء، سلام بر آن كسى كه فرشتگانِ آسمان بر او گريستند، سلام بر آن كسى كه خاندانش پاك و مطهّرند، سلام بر پيشواى دين، سلام بر آن جايگاه‌هاى براهين و حُجَجِ الهى، درود بر آن پيشوايانِ سَروَر، سلام بر آن گريبان‌هاى چاك شده، سلام بر آن لب‌هاى خشكيده، سلام بر آن جان‌هاى مُستأصل و ناچار، سلام بر آن ارواحِ (از كالبد) خارج شده، سلام بر آن جسدهاى عريان و برهنه، سلام بر آن بدن‌هاى لاغر و نحيف، سلام بر آن خون‌هاى جارى، سلام بر آن اعضاىِ قطعه قطعه شده، سلام بر آن سرهاىِ بالا رفته (بر نيزه‌ها)، سلام برآن بانوانِ بيرون آمده (از خيمه‌ها)، سلام بر حجّتِ پروردگارِجهانيان،
أَلسَّلامُ عَلَيْك َ وَ عَلى ابآئِك َ الطّاهِرينَ، أَلسَّلامُ عَلَيْك َ وَ عَلى أَبْنآئِكَ الْمُسْتَشْهَدينَ، أَلسَّلامُ عَلَيْك َ وَ عَلى ذُرِّيَّتك َ النّاصِرينَ، أَلسَّلامُ عَلَيْك َ وَ عَلَى الْمَلآئِكَةِ الْمُضاجِعينَ، أَلسَّلامُ عَلَى الْقَتيلِ الْمَظْلُومِ، أَلسَّلامُ عَلى أَخيهِ الْمَسْمُومِ، أَلسَّلامُ عَلى عَلِىّ الْكَبيرِ، أَلسَّلامُ عَلَى الرَّضيعِ الصَّغيرِ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْبْدانِ السَّليبَةِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْعِتْرَةِ الْقَريبَةِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَدَّلينَ فِى الْفَلَواتِ، أَلسَّلامُ عَلَى النّازِحينَ عَنِ الاَْوْطانِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَدْفُونينَ بِلا أَكْفان، أَلسَّلامُ عَلَى الرُّؤُوسِ الْمُفَرَّقَةِ عَنِ الاَْبْدانِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُحْتَسِبِ الصّابِرِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَظْلُومِ بِلا ناصِر، أَلسَّلامُ عَلى ساكِنِ التُّرْبَةِ الزّاكِيَةِ، أَلسَّلامُ عَلى صاحِبِ الْقُبَّةِ السّامِيَةِ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ طَهَّرَهُ الْجَليلُ، أَلسَّلامُ عَلى مَنِ افْتَخَرَ بِهِ جَبْرَئيلُ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ ناغاهُ فِي الْمَهْدِ ميكآئيلُ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ نُكِثَتْ ذِمَّتُهُ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ هُتِكَتْ حُرْمَتُهُ، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ اُريقَ بِالظُّلْمِ دَمُهُ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُغَسَّلِ بِدَمِ الْجِراحِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُجَرَّعِ بِكَأْساتِ الرِّماحِ أَلسَّلامُ عَلَى الْمُضامِ الْمُسْتَباحِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَنْحُورِ فِى الْوَرى، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ دَفَنَهُ أَهْلُ الْقُرى، أَلسَّلامُ عَلَى الْمَقْطُوعِ الْوَتينِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْمُحامي بِلا مُعين، أَلسَّلامُ عَلَى الشَّيْبِ الْخَضيبِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْخَدِّ التَّريبِ، أَلسَّلامُ عَلَى الْبَدَنِ السَّليبِ، أَلسَّلامُ عَلَى الثَّغْرِ الْمَقْرُوعِ بِالْقَضيبِ، أَلسَّلامُ عَلَى الرَّأْسِ الْمَرْفُوعِ، أَلسَّلامُ عَلَى الاَْجْسامِ الْعارِيَةِ فِى الْفَلَواتِ، تَنْهَِشُهَا الذِّئابُ الْعادِياتُ، وَ تَخْتَلِفُ إِلَيْهَا السِّباعُ الضّارِياتُ،
سلام بر تو (اى حسين بن على) و بر پدرانِ پاك و طاهِرَت، سلام بر تو و بر فرزندانِ شهيدت، سلام بر تو و بر خاندانِ يارى‌دهنده‌ات (به دين الهى)، سلام بر تو و بر فرشتگانِ مُلازمِ آرامگاهت، سلام بر آن كشته مظلوم، سلام بر برادرِ مسمومش، سلام بر على اكبر، سلام بر آن شيرخوارِ كوچك، سلام بر آن بدن‌هاى برهنه شده، سلام بر آن خانواده‌اى كه نزديك (و همراه سَروَرشان) بودند، سلام بر آن به خاك افتادگان در بيابان‌ها، سلام بر آن دور افتادگان از وطن‌ها، سلام بر آن دفن‌شدگانِ بدون كفن، سلام بر آن سرهاى جدا شده از بدن، سلام بر آن حسابگر (اعمالِ خويش براى خدا) و شكيبا، سلام بر آن مظلومِ بى ياور، سلام بر آن جاى گرفته در خاكِ پاك، سلام بر صاحبِ آن بارگاهِ عالى رتبه، سلام بر آن كسى كه ربّ جليل او را پاك و مطهّر گردانيد، سلام بر آن كسى كه جبرئيل به او مباهات مى‌نمود، سلام بر آن كسى كه ميكائيل در گهواره با او تكلّم مى‌نمود، سلام بر آن كسى كه عهد و پيمانش شكسته شد، سلام بر آن كسى كه پرده حُرمَتش دريده شد، سلام برآن كسى كه خونش به ظلم ريخته شد، سلام برآنكه با خونِ زخم‌هايش شست و شو داده شد، سلام بر آنكه از جام‌هاى نيزه‌ها جرعه نوشيد، سلام بر آن مظلومى كه خونش مباح گرديد، سلام بر آنكه در ملأ عام سرش بريده شد، سلام بر آنكه اهل قريه‌ها دفنش نمودند، سلام بر آنكه شاهرَگش بريده شد، سلام بر آن مدافعِ بى ياور، سلام بر آن مَحاسنِ بخون خضاب شده، سلام بر آن گونه خاك آلوده، سلام بر آن بدنِ برهنه، سلام بر آن دندانِ چوب خورده، سلام بر آن سرِ بالاى نيزه رفته، سلام بر آن بدن‌هاى برهنه و عريانى كه در بيابان‌ها(ىِ كربلا) گُرگ‌هاى تجاوزگر به آن دندان مى‌آلودند، و درندگان خونخوار بر گِردِ آن مى‌گشتند،
أَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلاىَ وَ عَلَى الْمَلآ ئِكَةِ الْمُرَفْرِفينَ حَوْلَ قُبَّتِكَ، الْحافّينَ بِتُرْبَتِكََ، الطّآئِفينَ بِعَرْصَتِكَ، الْوارِدينَ لِزِيارَتِكَ، أَلسَّلامُ عَلَيْكَ فَإِنّي قَصَدْتُ إِلَيْكَ، وَ رَجَوْتُ الْفَوْزَ لَدَيْكَ، أَلسَّلامُ عَلَيْك َ سَلامَ الْعارِفِ بِحُرْمَتِكَ، الْمُخْلِصِ في وَِلايَتِكَ، الْمُتَقَرِّبِ إِلَى اللهِ بِمَحَبَّتِكَ، الْبَرىءِ مِنْ أَعْدآئِكَ، سَلامَ مَنْ قَلْبُهُ بِمُصابِك َ مَقْرُوحٌ، وَ دَمْعُهُ عِنْدَ ذِكْرِك َ مَسْفُوحٌ، سَلامَ الْمَفْجُوعِ الْحَزينِ، الْوالِهِ الْمُسْتَكينِ، سَلامَ مَنْ لَوْ كانَ مَعَكَ بِالطُّفُوفِ، لَوَقاك َ بِنَفْسِهِ حَدَّ السُّيُوفِ، وَ بَذَلَ حُشاشَتَهُ دُونَكَ لِلْحُتُوفِ، وَ جاهَدَ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ نَصَرَكَ عَلى مَنْ بَغى عَلَيْكَ، وَ فَداكَ بِرُوحِهِ وَ جَسَدِهِ وَ مالِهِ وَ وَلَدِهِ، وَ رُوحُهُ لِرُوحِكَ فِدآءٌ، وَ أَهْلُهُ لاَِهْلِكَ وِقآءٌ، فَلَئِنْ أَخَّرَتْنِى الدُّهُورُ، وَ عاقَني عَنْ نَصْرِكَ الْمَقْدُورُ، وَ لَمْ أَكُنْ لِمَنْ حارَبَكَ مُحارِباً، وَ لِمَنْ نَصَبَ لَكَ الْعَداوَةَ مُناصِباً، فَلاََ نْدُبَنَّكَ صَباحاً وَ مَسآءً، وَ لاََبْكِيَنَّ لَكَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً، حَسْرَةً عَلَيْكَ، وَ تَأَسُّفاً عَلى ما دَهاكَ وَ تَلَهُّفاً، حَتّى أَمُوتَ بِلَوْعَةِ الْمُصابِ، وَ غُصَّةِ الاِكْتِيابِ،
سلام برتو اى مولاى من و برفرشتگانى كه بر گِردِ بارگاه تو پَر مى‌كِشند، و اطرافِ تُربتت اجتماع كرده‌اند، و در آستانِ تو طواف مى‌كنند، و براى زيارت تو وارد مى‌شوند، سلام برتو من به سوى تو رو آورده‌ام، و به رستگارى در پيشگاه تو اميد بسته ام، سلام بر تو سلامِ آن كسى كه به حُرمتِ تو آشناست، و درولايت و دوستىِ تو مُخلص و بى‌ريا است، و به سببِ محبّت و ولاى تو به خدا تقرّب جسته، و از دشمنانت بيزار است، سلام كسي كه قلبش ازمصيبت تو جريحه‌دار، و اشكش به هنگام ياد تو جارى است، سلام كسيكه دردناك و غمگين و شيفته و فروتن است، سلام كسي كه اگر با تو در كربلا مى‌بود، با جانش (در برابرِ) تيزىِ شمشيرها از تو محافظت مى‌نمود، و نيمه جانش را به خاطر تو به دست مرگ مى‌سپرد، و در ركاب تو جهاد مي‌كرد، و تو را بر عليه ستمكاران يارى داده، جان و تن و مال و فرزندش را فداى تو مى‌نمود، و جانش فداى جان تو، و خانواده‌اش سپر بلاىِ اهل بيت تو مى‌بود، اگر چه زمانه مرا به تأخير انداخت، و مُقدَّرات الهى مرا از يارىِ تو بازداشت، و نبودم تا با آنان كه با تو جنگيدند بجنگم، و با كسانيكه با تو اظهار دشمنى كردند خصومت نمايم، (درعوض) صبح و شام بر تو مويِه ميكنم، و به جاى اشك براى تو خون گريه ميكنم، از روى حسرت و تأسّف و افسوس بر مصيبت‌هايى كه بر تو وارد شد، تاجايى كه از فرط اندوهِ مصيبت، و غم و غصّه شدّتِ حزن جان سپارم،
أَشْهَدُ أَ نَّك َ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلوةَ، وَ اتَيْتَ الزَّكوةَ، وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ، وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ الْعُدْوانِ، وَ أَطَعْتَ اللهَ وَ ما عَصَيْتَهُ، وَ تَمَسَّكْتَ بِهِ وَ بِحَبْلِهِ فَأَرْضَيْتَهُ، وَ خَشيتَهُ وَ راقَبْتَهُ وَ اسْتَجَبْتَهُ، وَ سَنَنْتَ السُّنَنَ، وَ أَطْفَأْتَ الْفِتَنَ، وَ دَعَوْتَ إِلَى الرَّشادِ، وَ أَوْضَحْتَ سُبُلَ السَّدادِ، وَ جاهَدْتَ فِى اللهِ حَقَّ الْجِهادِ، وَ كُنْتَ للهِِ طآئِعاً، وَ لِجَدِّكَ مُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ تابِعاً، وَ لِقَوْلِ أَبيكَ سامِعاً، وَ إِلى وَصِيَّةِ أَخيكَ مُسارِعاً، وَ لِعِمادِ الدّينِ رافِعاً، وَ لِلطُّغْيانِ قامِعاً، وَ لِلطُّغاةِ مُقارِعاً، وَ لِلاُْ مَّةِ ناصِحاً، وَ في غَمَراتِ الْمَوْتِ سابِحاً، وَ لِلْفُسّاقِ مُكافِحاً، وَ بِحُجَجِ اللهِ قآئِماً، وَ لِلاِْسْلامِ وَ الْمُسْلِمينَ راحِماً، وَ لِلْحَقِّ ناصِراً، وَ عِنْدَ الْبَلآءِ صابِراً، وَ لِلدّينِ كالِئاً، وَ عَنْ حَوْزَتِهِ مُرامِياً، تَحُوطُ الْهُدى وَ تَنْصُرُهُ، وَ تَبْسُطُ الْعَدْلَ وَ تَنْشُرُهُ، وَ تَنْصُرُ الدّينَ وَ تُظْهِرُهُ، وَ تَكُفُّ الْعابِثَ وَ تَزْجُرُهُ، وَ تَأْخُذُ لِلدَّنِىِّ مِنَ الشَّريفِ، وَ تُساوي فِى الْحُكْمِ بَيْنَ الْقَوِىِّ وَ الضَّعيفِ،
گواهى مي‌دهم كه تو نماز را بپاداشتى، و زكات دادى، و امر به معروف كردى، و از منكر و عداوت نَهى نمودى، و اطاعتِ خدا كردى و نافرماني وى ننمودى، و به خدا و ريسمان او چنگ زدى تا وى را راضى نمودى، و از وى در خوف و خشيَت بوده نظاره‌گر او بودى، و او را اجابت نمودى، و سنّت‌هاى نيكو بوجود آوردى، و آتش‌هاى فتنه را خاموش نمودى، و دعوت به هدايت و استقامت كردى، و راه‌هاى صواب و حقّ را روشن و واضح گرداندى، و در راه خدا بحقّ جهاد نمودى، و فرمان‌بردار خداوند، و پيرو جدّت محمّدبن عبدالله بودى، و شنواى كلام پدرت على بودى، و پيشى گيرنده به (انجامِ) سفارش برادرت امام حسن بودى، و رفعت‌دهنده پايه شرافتِ دين، و خوار و سركوب‌كننده طغيان، و كوبنده سركشان، و خيرخواه و نصيحت‌گر اُمّت بودى، درهنگامى كه در شدائدِ مرگ دست و پا مي‌زدى، و مبارزه‌كننده با فاسقان بودى، و قيام‌كننده باحُجَج و براهين الهى، و ترحُّم كننده بر اسلام و مسلمين بودى، يارى‌گرِ حق بودى، در هنگام بلا شكيبا و صابر، حافظ و مراقب دين، و مدافع حريم آيين بودى، (طريقِ) هدايت را حفظ نموده يارى مي‌نمودى، عدل و داد را گسترش داده و وسعت مى‌بخشيدى، دين و آيينِ الهى را يارى نموده آشكار مى‌نمودى، ياوه‌گويان را (از ادامه راه) بازداشته جلوگيرى مي‌كردى، حقّ ضعيف را از قوى باز مي‌ستاندى، در قضاوت و داورى بين ضعيف و قوى برابر حُكم مي‌نمودى،
كُنْتَ رَبيعَ الاَْيْتامِ، وَ عِصْمَةَ الاَْ نامِ، وَ عِزَّ الاِْسْلامِ، وَ مَعْدِنَ الاَْحْكامِ، وَ حَليفَ الاِْنْعامِ، سالِكاً طَرآئِقَ جَدِّكَ وَ أَبيكَ، مُشْبِهاً فِى الْوَصِيَّةِ لاَِخيكَ، وَفِىَّ الذِّمَمِ، رَضِىَّ الشِّيَمِ، ظاهِرَ الْكَرَمِ، مُتَهَجِّداً فِى الظُّلَمِ، قَويمَ الطَّرآئِقِ، كَريمَ الْخَلائِقِ، عَظيمَ السَّوابِقِ، شَريفَ النَّسَبِ، مُنيفَ الْحَسَبِ، رَفيعَ الرُّتَبِ، كَثيرَ الْمَناقِبِ، مَحْمُودَ الضَّرآئِبِ، جَزيلَ الْمَواهِبِ، حَليمٌ رَشيدٌ مُنيبٌ، جَوادٌ عَليمٌ شَديدٌ، إِمامٌ شَهيدٌ، أَوّاهٌ مُنيبٌ، حَبيبٌ مَهيبٌ،
تو بهار سرسبز يتيمان بودى، نگاهبان و حافظ مردم بودى، مايه عزّت و سرافرازى اسلام، معدنِ احكام الهى، هم پيمان نيكى و احسان بودى، پوينده طريقه جدّ و پدرت و در سفارشات و وصايا همسانِ برادرت بودى، وفادار به پيمان‌ها، داراى سجاياىِ پسنديده، و با جود و كَرَمِ آشكار بودى، شب‌زنده‌دار (به عبادت) در دلِ شب‌هاىِ تاريك، معتدل و ميانه‌رو در روش‌ها، با سجايا و اخلاقِ كريمانه، داراى سوابقِ باعظمت و ارزشمند، داراى نَسَبِ شريف، و حَسَبِ والا، بادرجات و رتبه‌هاىِ رفيع و عالى، مناقب و فضائلِ بسيار، سِرِشت‌ها و طبيعت‌هاى مورد ستايش، و با عطايا و مواهبِ بزرگ بودى، حليم و صبور، هدايت‌شده، بازگشت كننده به سوى خدا، باجود و سخاوت دانا توانا و قاطع، پيشواى شهيد، بسيار نالان و گريان در پيشگاه خداوند، محبوب و باهيبت بودى،
كُنْتَ لِلرَّسُولِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَلَداً، وَ لِلْقُرْءانِ سَنَداً ]مُنْقِذاً :خل[ وَ لِلاُْ مَّةِ عَضُداً، وَ فِى الطّاعَةِ مُجْتَهِداً، حافِظاً لِلْعَهْدِ وَالْميثاقِ، ناكِباً عَنْ سُبُلِ الْفُسّاقِ ]وَ :خل[ باذِلاً لِلْمَجْهُودِ، طَويلَ الرُّكُوعِ وَ السُّجُودِ، زاهِداً فِى الدُّنْيا زُهْدَ الرّاحِلِ عَنْها، ناظِراً إِلَيْها بِعَيْنِ الْمُسْتَوْحِشينَ مِنْها، امالُكَ عَنْها مَكْفُوفَةٌ، وَ هِمَّتُكَ عَنْ زينَتِها مَصْرُوفَةٌ، وَ أَلْحاظُكَ عَنْ بَهْجَتِها مَطْرُوفَةٌ، وَ رَغْبَتُكَ فِى الاْخِرَةِ مَعْرُوفَةٌ، حَتّى إِذَا الْجَوْرُ مَدَّ باعَهُ، وَ أَسْفَرَ الظُّلْمُ قِناعَهُ، وَ دَعَا الْغَىُّ أَتْباعَهُ، وَ أَنْتَ في حَرَمِ جَدِّكَ قاطِنٌ، وَ لِلظّالِمينَ مُبايِنٌ، جَليسُ الْبَيْتِ وَ الْمِحْرابِ، مُعْتَزِلٌ عَنِ اللَّذّاتِ وَ الشَّهَواتِ، تُنْكِرُ الْمُنْكَرَ بِقَلْبِك َ وَ لِسانِكَ، عَلى حَسَبِ طاقَتِكَ وَ إِمْكانِكَ، ثُمَّ اقْتَضاكَ الْعِلْمُ لِلاِْنْكارِ، وَ لَزِمَكَ ]أَلْزَمَكَ :ظ[ أَنْ تُجاهِدَ الْفُجّارَ،
تو براى پيامبر كه درود خدا بر او و آل او باد فرزند، و براى قرآن پشتوانه ]نجات دهنده[، و براى امّتِ اسلام بازوى توانا، و در طاعتِ حقّ كوشا بودى، توحافظِ عهد و پيمانِ الهى، دورى‌كننده ازطُرُقِ فاسقان بودى، ]و[ تو آنچه در توان داشتى (براى اعتلاي كلمه حقّ) بذل نمودى، داراى ركوع و سجود طولانى بودى، تو مانند كسي كه از دنيا رخت برخواهد بست از آن روگردان بودى، و مانند كساني كه از دنيا در وحشت و هراس بسر مي‌برند به آن نگاه مي‌كردى، آرزوهايت از (تعلّق به) دنيا بازداشته شده، و همّت و كوششت از زيور دنيا رو گردانده بود، ديدگانت از بهجت و سرور دنيا بربسته، و اشتياق و مِيلَت به آخرت شهره آفاق است، تا آنكه جور و ستم دستِ تعدّى دراز نمود، و ظلم و سركشى نقاب از چهره بركشيد، و ضلالت و گمراهى پيروان خويش را فرا خواند، با آنكه تو در حَرَمِ جدّت متوطّن بودى، و از ستمكاران فاصله گرفته بودى، و مُلازمِ منزل ومحرابِ عبادت بوده، و از لذّت‌ها و شهوات دنيوى كناره‌گير بودى، و بر حسب طاقت و تَوانَت مُنكَر را با قلب و زبانت انكار مى‌نمودى، پس از آن علم و دانشت اقتضاى انكارِ آشكار نمود، و بر تو لازم گشت ]لازم نمود[ با بدكاران روياروى جهاد كنى،
فَسِرْتَ في أَوْلادِكَ وَ أَهاليكَ، وَ شيعَتِك َ وَ مَواليكَ وَ صَدَعْتَ بِالْحَقِّ وَ الْبَيّنَةِ، وَ دَعَوْتَ إِلَى اللهِ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ، وَ أَمَرْتَ بِإِقامَةِ الْحُدُودِ، وَ الطّاعَةِ لِلْمَعْبُودِ، وَ نَهَيْتَ عَنِ الْخَبآئِثِ وَ الطُّغْيانِ، وَ واجَهُوكَ بِالظُّلْمِ وَ الْعُدْوانِ، فَجاهَدْتَهُمْ بَعْدَ الاْيعازِ لَهُمْ ]الاْيعادِ إِلَيْهِمْ : خل[، وَ تَأْكيدِ الْحُجَّةِ عَلَيْهِمْ، فَنَكَثُوا ذِمامَكَ وَ بَيْعَتَكَ، وَ أَسْخَطُوا رَبَّكَ وَ جَدَّكَ، وَ بَدَؤُوكَ بِالْحَرْبِ، فَثَبَتَّ لِلطَّعْنِ وَالضَّرْبِ، وَ طَحَنْتَ جُنُودَ الْفُجّارِ، وَاقْتَحَمْتَ قَسْطَلَ الْغُبارِ، مُجالِداً بِذِى الْفَقارِ، كَأَنَّكَ عَلِىٌّ الْمُخْتارُ، فَلَمّا رَأَوْكَ ثابِتَ الْجاشِ، غَيْرَ خآئِف وَ لا خاش، نَصَبُوا لَكَ غَوآئِلَ مَكْرِهِمْ، وَ قاتَلُوكَ بِكَيْدِهِمْ وَ شَرِّهِمْ، وَ أَمَرَ اللَّعينُ جُنُودَهُ، فَمَنَعُوكَ الْمآءَ وَ وُرُودَهُ، وَ ناجَزُوكَ الْقِتالَ، وَ عاجَلُوكَ النِّزالَ، وَ رَشَقُوكَ بِالسِّهامِ وَ النِّبالِ، وَ بَسَطُوا إِلَيْكَ أَكُفَّ الاِصْطِلامِ، وَ لَمْ يَرْعَوْا لَكَ ذِماماً، وَ لاراقَبُوا فيكَ أَثاماً، في قَتْلِهِمْ أَوْلِيآءَكَ، وَ نَهْبِهِمْ رِحالَكَ،
بنابر اين در ميان فرزندان و خانواده‌ات، و پيروان و دوستانت روانه شدى، و حقّ و برهان را آشكارنمودى، و با حكمت و پند و اندرزِ نيكو (مردم را) به سوىِ خدا فراخواندى، و به برپادارىِ حدودِ الهى، و طاعتِ معبود امر نمودى، و از پليدى‌ها و سركشى نهى فرمودى، ولى آنهابه ستم و دشمنى روياروىِ تو قرار گرفتند، پس تو نيز با آنان به جهاد برخاستى پس از آنكه (حقّ را) به آنان گوشزد نمودى ]آنها رابه عذابِ الهى تهديد نمودى[، و حجّت را بر آنها مؤكّد فرمودى، ولى عهد و پيمان و بيعت تو را شكستند، و پروردگار تو و جدّت را بخشم آوردند و با تو ستيز آغازيدند، پس توبه جهت زدوخورد و پيكار استوار شدى، ولشكريان فاجر راخورد و آسيا نمودى، ودرگَرد وغُبار ِنبرد فرو رفتى، وچنان با ذوالفقار جنگيدى، كه گويا علىّ مرتضى هستى، پس چون تو را با قلبى مطمئن، بدون ترس و هراس يافتند، شرور ِمكر و حيله‌شان را بر تو برافراشتند و از در نيرنگ و فساد با تو قتال نمودند، و آن ملعون لشكريانش رافرمان داد، تا تو را از آب و استفاده آن منع نمودند، و با تو قتال نمودند، و به جنگ و مبارزه با تو شتافتند، و تيرها و خدنگ‌ها به سوى تو پرتاب نمودند، و براى استيصال و ناچار نمودن تو دست دراز كردند، و حُرمتى براى تو مراعات نكردند، و از هيچ گناهى در مورد تو خوددارى ننمودند، چه دركشتن آنها دوستانت را، و چه درغارت اثاثيه خيمه‌هايت،
وَ أَنْتَ مُقَدَّمٌ فِى الْهَبَواتِ، وَ مُحْتَمِلٌ لِلاَْذِيّاتِ، قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِكَ مَلآئِكَةُ السَّماواتِ، فَأَحْدَقُوا بِكَ مِنْ كُلّ ِالْجِهاتِ، وَ أَثْخَنُوكَ بِالْجِراحِ، وَ حالُوا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الرَّواحِ، وَ لَمْ يَبْقَ لَكَ ناصِرٌ، وَ أَنْتَ مُحْتَسِبٌ صابِرٌ، تَذُبُّ عَنْ نِسْوَتِكَ وَ أَوْلادِكَ، حَتّى نَكَسُوكَ عَنْ جَوادِكَ، فَهَوَيْتَ إِلَى الاَْرْضِ جَريحاً، تَطَؤُكَ الْخُيُولُ بِحَوافِرِها، وَ تَعْلُوكَ الطُّغاةُ بِبَواتِرِها، قَدْ رَشَحَ لِلْمَوْتِ جَبينُكَ، وَ اخْتَلَفَتْ بِالاِنْقِباضِ وَ الاِنْبِساطِ شِمالُكَ وَ يَمينُكَ، تُديرُ طَرْفاً خَفِيّاً إِلى رَحْلِكَ وَ بَيْتِكَ، وَ قَدْ شُغِلْتَ بِنَفْسِكَ عَنْ وُلْدِكَ وَ أَهاليكَ، وَ أَسْرَعَ فَرَسُكَ شارِداً، إِلى خِيامِكَ قاصِداً، مُحَمْحِماً باكِياً،
(بارى) تو در گرد و غُبارهاى جنگ پيش تاختى، و آزار و اذيّت‌هاى فراوانى تحمّل نمودى، آنچنان كه فرشتگانِ آسمان‌ها از صبر و شكيبايى توبه شگفت آمدند، پس دشمنان از همه طرف به تو هجوم آوردند، و تو را به سبب زخم‌ها و جراحت‌ها ناتوان نمودند، و راه خلاص و رفتن بر تو بستند، تا آنكه هيچ ياورى برايت نماند، ولى تو حسابگر (عمل خويش براى خدا) و صبور بودى، از زنان و فرزندانت دفاع و حمايت مي‌نمودى، تا آن كه تو را از اسبِ سواري‌ات سرنگون نمودند، پس با بدن مجروح بر زمين سقوط كردى، در حالي كه اسب‌ها تو را با سُم‌هاى خويش كوبيدند، و سركشان با شمشيرهاى تيزِشان بر فرازت شدند، پيشانىِ تو به عرقِ مرگ مرطوب شد، و دستانِ چپ و راستت به باز و بسته شدن در حركت بود، پس گوشه نظرى به جانب خِيام و حَرَمَت گرداندى، در حالي كه از زنان و فرزندانت (روگردانده) به خويش مشغول بودى، اسبِ سوارى‌ات با حال نفرت شتافت، شيهه‌كشان و گريان، بجانبِ خيمه‌ها رو نمود،
فَلَمّا رَأَيْنَ النِّسآءُ جَوادَكَ مَخْزِيّاً، وَ نَظَرْنَ سَرْجَك َ عَلَيْهِ مَلْوِيّاً، بَرَزْنَ مِنَ الْخُدُورِ، ناشِراتِ الشُّعُورِ عَلَى الْخُدُودِ، لاطِماتِ الْوُجُوهِ سافِرات، وَ بِالْعَويلِ داعِيات، وَ بَعْدَ الْعِزِّ مُذَلَّلات، وَ إِلى مَصْرَعِك َ مُبادِرات، وَ الشِّمْرُ جالِسٌ عَلى صَدْرِكَ، وَ مُولِغٌ سَيْفَهُ عَلى نَحْرِكَ، قابِضٌ عَلى شَيْبَتِكَ بِيَدِهِ، ذابِحٌ لَكَ بِمُهَنَّدِهِ، قَدْ سَكَنَتْ حَوآسُّكَ، وَ خَفِيَتْ أَنْفاسُكَ، وَ رُفِعَ عَلَى الْقَناةِ رَأْسُكَ، وَ سُبِىَ أَهْلُكَ كَالْعَبيدِ، وَ صُفِّدُوا فِى الْحَديدِ، فَوْقَ أَقْتابِ الْمَطِيّاتِ، تَلْفَحُ وُجُوهَهُمْ حَرُّ الْهاجِراتِ، يُساقُونَ فِى الْبَراري وَالْفَلَواتِ، أَيْديهِمْ مَغلُولَةٌ إِلَى الاَْعْناقِ، يُطافُ بِهِمْ فِى الاَْسْواقِ، فَالْوَيْلُ لِلْعُصاةِ الْفُسّاقِ، لَقَدْ قَتَلُوا بِقَتْلِك َ الاِْسْلامَ، وَ عَطَّلُوا الصَّلوةَ وَ الصِّيامَ، وَ نَقَضُوا السُّنَنَ وَ الاَْحْكامَ، وَ هَدَمُوا قَواعِدَ الاْيمانِ، وَ حَرَّفُوا اياتِ الْقُرْءانِ، وَ هَمْلَجُوا فِى الْبَغْىِ وَالْعُدْوانِ،
پس چون بانوانِ حَرَم اسبِ تيز پاى تو را خوار و زبون بديدند، و زينِ تو را بر او واژگونه يافتند، از پسِ پرده‌ها(ىِ خيمه) خارج شدند، در حالي كه گيسوان بر گونه‌ها پراكنده نمودند، بر صورت‌ها طپانچه مى‌زدند و نقاب از چهره‌ها افكنده بودند، و به صداى بلند شيون مي‌زدند، و از اوجِ عزّت به حضيض ذلّت درافتاده بودند، و به سوىِ قتلگاه تو مى‌شتافتند، درهمان حال شِمرِ ملعون بر سينه مباركت نشسته، و شمشيرخويش را بر گلويت سيراب مي‌نمود، بادستى مَحاسنِ شريفت را درمُشت مي‌فِشرد، (و با دست ديگر) با تيغِ آخته‌اش سر از بدنت جدا مى‌كرد، تمامِ اعضا و حواسّت از حركت ايستاد، نَفَس‌هاىِ مباركت درسينه پنهان شد، و سرِ مقدّست بر نيزه بالا رفت، اهل و عيالت چون بردِگان به اسيرى رفتند، و در غُل و زنجير آهنين بر فراز جهازِ شتران دربند شدند، گرماى (آفتابِ) نيمروز چهره‌هاشان مى‌سوزاند، در صحراها و بيابان‌ها كشيده مي‌شدند، دستانشان به گَردَن‌ها زنجير شده، در ميان بازارها گردانده مي‌شدند،اي واى بر اين سركشان گناهكار!، چه اينكه با كُشتنِ تو اسلام را كُشتند، و نماز و روزه (خدا) را بدون ياور رها نمودند، و سُنّت‌ها و احكام (دين) را از بين برده شكستند، و پايه‌هاىِ ايمان را منهدم نمودند، و آياتِ قرآن را تحريف كرده، در (وادىِ) جنايت و عداوت پيش تاختند،
لَقَدْ أَصْبَحَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ مَوْتُوراً، وَ عادَ كِتابُ اللهِ عَزَّوَجَلَّ مَهْجُوراً، وَ غُودِرَ الْحَقُّ إِذْ قُهِرْتَ مَقْهُوراً، وَ فُقِدَ بِفَقْدِكَ التَّكْبيرُ وَالتَّهْليلُ، وَالتَّحْريمُ وَالتَّحْليلُ، وَالتَّنْزيلُ وَالتَّأْويلُ، وَ ظَهَرَ بَعْدَكَ التَّغْييرُ وَالتَّبْديلُ، وَ الاِْلْحادُ وَالتَّعْطيلُ، وَ الاَْهْوآءُ وَ الاَْضاليلُ، وَ الْفِتَنُ وَ الاَْباطيلُ، فَقامَ ناعيكَ عِنْدَ قَبْرِ جَدِّكَ الرَّسُولِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ، فَنَعاكَ إِلَيْهِ بِالدَّمْعِ الْهَطُولِ، قآئِلا يا رَسُولَ اللهِ قُتِلَ سِبْطُكَ وَ فَتاكَ، وَ اسْتُبيحَ أَهْلُكَ وَ حِماكَ، وَ سُبِيَتْ بَعْدَكَ ذَراريكَ، وَ وَقَعَ الْمَحْذُورُ بِعِتْرَتِكَ وَ ذَويكَ، فَانْزَعَجَ الرَّسُولُ، وَ بَكى قَلْبُهُ الْمَهُولُ، وَ عَزّاهُ بِكَ الْمَلآئِكَةُ وَ الاَْنْبِيآءُ، وَ فُجِعَتْ بِكَ اُمُّك َ الزَّهْرآءُ، وَ اخْتَلَفَتْ جُنُودُ الْمَلآئِكَةِ الْمُقَرَّبينَ، تُعَزّي أَباكَ أَميرَالْمُؤْمِنينَ،
به راستى رسولِ خدا «كه درود خدا بر او و آل او باد» (با شهادتِ تو) تنها ماند! (يا مظلوم واقع شد)، و كتاب خداوند عزّوجلّ مَتروك گرديد، و آنگاه كه تو مقهور و مغلوب گشتى، حقّ و حقيقت موردِ خيانت واقع شد، و به فقدانِ تو تكبيرِ خدا و كلمه توحيد، حرام و حلالِ دين، و تنزيل و تأويلِ قرآن جملگى از بين رفت، و پس از تو تغيير و تبديلِ (احكام)، كفر و اِلحاد و بى‌سرپرستىِ دين، هوى و هوس‌ها و گمراهي‌ها، فتنه‌ها و باطل‌ها جملگى (بر صفحه روزگار) ظاهر شد، پس پيكِ مرگ نزدِ قبرِ جدّت رسول خدا «كه رحمتِ بى پايانِ خداوندى بر او و آلِ او باد» ايستاد، و با اشكِ ريزان خبرِ مرگِ تو را به وى داد، و اينگونه گفت كه: اى رسولِ خدا! دخترزاده جوانمردت شهيد شد، خاندان و حَريمَت مُباح گرديد، پس از تو فرزندانت به اسيرى رفتند، و وقايع ناگوارى به عترت و خانواده‌ات واردشد، پس(از شنيدنِ اين خبر) رسول خدا مضطرب و پريشان گرديد، و قلبِ هراسناكَش بگريست، و فرشتگان و انبياء (بخاطر مصيبتِ تو) او را تسليت و تعزيت گفتند، و مادرت زهرا (از اندوهِ مصيبتِ تو) دردناك شد، و دسته‌هاىِ ملائكه مقرّبين در آمد و شد بودند، پدرت اميرمؤمنان راتعزيت مي‌گفتند،
وَ اُقيمَتْ لَك َ الْمَاتِمُ في أَعْلا عِلِّيّينَ، وَ لَطَمَتْ عَلَيْك َ الْحُورُ الْعينُ، وَ بَكَتِ السَّمآءُ وَ سُكّانُها، وَ الْجِنانُ وَ خُزّانُها، وَ الْهِضابُ وَ أَقْطارُها، وَ الْبِحارُ وَ حيتانُها، ]وَ مَكَّةُ وَ بُنْيانُها، :خل[ وَ الْجِنانُ وَ وِلْدانُها، وَ الْبَيْتُ وَ الْمَقامُ، وَ الْمَشْعَرُ الْحَرامُ، وَ الْحِلُّ وَ الاِْحْرامُ، أَللّهُمَّ فَبِحُرْمَةِ هذَا الْمَكانِ الْمُنيفِ، صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَاحْشُرْني في زُمْرَتِهِمْ، وَ أَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ بِشَفاعَتِهِمْ،
مجالسِ ماتم و سوگوارى براىِ تو در اعلاعليّين برپا شد، و حورالعين به جهت تو به سر و صورت زدند، (در عزاىِ تو) آسمان و ساكنانش، بهشت‌ها و نگهبانانش، كوه‌ها و كوه‌پايه‌ها، درياها و ماهيانش، ]شهر مكّه و پايه‌هايش[، فردوس‌ها و جوانانش، خانه كعبه و مقام ابراهيم، و مشعرالحرام، و حلّ و حَرَم جملگى گريستند، بار خدايا! به حُرمتِ اين مكانِ رفيع، بر محمّد و آلِ او رحمت فرست، و مرا در زمره آنان محشور فرما، و به شفاعت و وساطتِ آنها مرا داخلِ بهشت گردان،
أَللّهُمَّ إِنّي أَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ يا أَسْرَعَ الْحاسِبينَ، وَ ياأَكْرَمَ الاَْكْرَمينَ، وَ يا أَحْكَمَ الْحاكِمينَ، بِمُحَمَّدخاتَِمِ النَّبِيّينَ، رَسُولِكَ إِلَى الْعالَمينَ أَجْمَعينَ، وَ بِأَخيهِ وَابْنِ عَمِّهِ الاَْنْزَعِ الْبَطينِ، الْعالِمِ الْمَكينِ، عَلِىّ أَميرِالْمُؤْمِنينَ، وَ بِفاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، وَ بِالْحَسَنِ الزَّكِىِّ عِصْمَةِ الْمُتَّقينَ، وَ بِأَبي عَبْدِاللهِ الْحُسَيْنِ أَكْرَمِ الْمُسْتَشْهَدينَ، وَ بِأَوْلادِهِ الْمَقْتُولينَ، وَ بِعِتْرَتِهِ الْمَظْلُومينَ، وَ بِعَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ زَيْنِ الْعابِدينَ، وَ بِمُحَمَّدِ بْنِ عَلِىّ قِبْلَةِ الاَْوّابينَ، وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد أَصْدَقِ الصّادِقينَ، وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَر مُظْهِرِ الْبَراهينِ، وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى ناصِرِالدّينِ، وَ مُحَمَّدِبْنِ عَلِىّ قُدْوَةِ الْمُهْتَدينَ، وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّد أَزْهَدِ الزّاهِدينَ، وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىّ وارِثِ الْمُسْتَخْلَفينَ، وَالْحُجَّةِ عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعينَ، أَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدوَالِ مُحَمَّدالصّادِقينَ الاَْبَرّينَ، الِ طه وَ يس، وَ أَنْ تَجْعَلَني فِى الْقِيامَةِ مِنَ الاْمِنينَ الْمُطْمَئِنّينَ، الْفآئِزينَ الْفَرِحينَ الْمُسْتَبْشِرينَ، أَللّهُمَّ اكْتُبْني فِى الْمُسْلِمينَ، وَ أَلْحِقْني بِالصّالِحينَ، وَاجْعَلْ لي لِسانَ صِدْق فِى الاْخِرينَ، وَانْصُرْني عَلَى الْباغينَ،وَاكْفِني كَيْدَ الْحاسِدينَ، وَاصْرِفْ عَنّي مَكْرَ الْماكِرينَ، وَاقْبِضْ عَنّي أَيْدِىَ الظّالِمينَ، وَاجْمَعْ بَيْني وَ بَيْنَ السّادَةِ الْمَيامينِ في أَعْلي عِلِّيّينَ، مَعَ الَّذينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيّينَ وَالصِّدّيقينَ وَالشُّهَدآءِ وَالصّالِحينَ، بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرّاحِمينَ،
بار خدايا! من به تو توسّل مى‌جويم اى سريع‌ترينِ حسابگران، و اِى بخشنده‌ترينِ كَريمان، و اِى فرمانرواى حاكمان، به (حقِّ) محمّد آخرينِ پيامبران، و فرستاده تو به سوىِ تمامِ جهان‌ها، و به (حقِّ) برادرش و پسرعمويش آن بلند پيشانىِ ميان پُر، آن دانشمندِ عالى مرتبه، يعنى علىّ فرمانرواىِ مؤمنان، و به (حقِّ) فاطمه سروَرِ بانوانِ جهانيان، و به (حقِّ) حسنِ مجتبى كه پاك و مبرّا و پناهگاه مُتّقين است، و به (حقِّ) أبي عبدالله الحسين گرامي‌ترينِ شهداء، و به (حقِّ) فرزندانِ مقتولش، و خانواده مظلومش، و به (حقّ) على بن الحسين زيورِ عابدان، و به محمّد بن على قبله توبه‌كنندگان، و جعفر بن محمّد راستگوترينِ صادقان، و موسى بن جعفر آشكار كننده دلائل و براهين، و على بن موسى ياورِ دين، و محمّد بن على اُسوه و الگوىِ هدايت شوندگان، و على بن محمّد زاهدترينِ پارسايان، و حسن بن على وارثِ جانشينان، و حُجّتِ خدا بر تمامِ آفريدگان، اينكه درود فرستى بر محمّد و آلِ او، آن راستگويانِ نيكوكار، همان آلِ طه و يس، و اين كه مرا در قيامت از كسانى قرار دهى كه (از عذابِ تو) ايمن و با آرامشِ خاطر و رستگار و مسرور و بشارت يافته‌اند، بارخدايا! (نامِ) مرا در زُمره مسلمين نگاشته، و مرا به صالحين ملحق فرما، و نامِ مرا بر زبان اُمّت‌هاى آتيه نيكو قرار ده، و مرا بر عليه ظالمين يارى ده، و از مكرِ حسودان حفظ فرما، و (نيز) حيله حيله‌گران را از من برگردان، و دست ستمكاران را از من (دور) نگهدار، و بينِ من و آن سرورانِ با ميمنت در اعلا عليّين جمع بفرما، همراه با كساني كه بر آنها اِنعام فرمودى يعنى پيامبران، و راستگويانِ در عمل و گفتار و شهداء و نيكويان، به رحمتت اى مهربانترينِ مهربانان،
أَللّهُمَّ إِنّي اُقْسِمُ عَلَيْكَ بِنَبِيِّكَ الْمَعْصُومِ، وَ بِحُكْمِكَ الْمَحْتُومِ، وَنَهْيِكَ الْمَكْتُومِ، وَ بِهذَا الْقَبْرِ الْمَلْمُومِ، الْمُوَسَّدِ في كَنَفِهِ الاِْمامُ الْمَعْصُومُ، الْمَقْتُولُ الْمَظْلُومُ، أَنْ تَكْشِفَ ما بي مِنَ الْغُمُومِ، وَ تَصْرِفَ عَنّي شَرَّ الْقَدَرِ الْمَحْتُومِ، وَ تُجيرَني مِنَ النّارِ ذاتِ السَّمُومِ، أَللّهُمَّ جَلِّلْني بِنِعْمَتِك َ، وَ رَضِّني بِقَسْمِكَ، وَ تَغَمَّدْني بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ، وَ باعِدْني مِنْ مَكْرِكَ وَ نِقْمَتِكَ،
بارخدايا! تورا سوگند مي‌دهم به حقّ پيامبرِ معصومت، و به حقّ حُكمِ حتمى و قطعى‌ات، و به حقّ نهىِ پنهانى‌ات، و بحقّ اين آرامگاهى كه (مردم از هرطرف به جهت زيارت) بر او گِرد مى‌آيند، و اين امامِ معصومِ مقتولِ مظلوم در جانبِ آن تكيه زده، اينكه غم و غصّه‌ها را از من برطرف فرمايى، و شُرورِ قضا و قَدَرِ حتمى را از من برگردانى، و مرا از آتش (عذابت) كه داراى بادهاى سوزان است پناه دهى (و نگاهدارى)،
أَللّهُمَّ اعْصِمْني مِنَ الزَّلَلِ، وَ سدِّدْني فِى الْقَوْلِ وَ الْعَمَلِ، وَ افْسَحْ لي في مُدَّةِ الاَْجَلِ، وَ أَعْفِني مِنَ الاَْوْجاعِ وَ الْعِلَلِ، وَ بَلِّغْني بِمَوالِىَّ وَ بِفَضْلِكَ أَفْضَلَ الاَْمَلِ،
بارخدايا! مرا با نعمت خود بپوشان (يا بزرگ گردان)، و به عطاياى خود راضى و خوشحال فرما، و به جود و كَرَمَت مرا بپوشان، و از مكر و انتقام خود دورَم ساز، بارخدايا مرا از لغزش و خطا حفظ فرما، و در گفتار و كردار به راه صحيح هدايتم فرما، و در مدّت زندگى‌ام وسعت ده، و مرا از دردها و بيماري‌ها عافيت بخش، و مرا به مولاى و سرورانم برسان و به فضل (و كَرَمِ) خويش مرا به بالاترينِ آرزوها نائل فرما،
أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ اقْبَلْ تَوْبَتي، وَ ارْحَمْ عَبْرَتي، وَ أَقِلْني عَثْرَتي، وَ نَفِّسْ كُرْبَتي، وَاغْفِرْلي خَطيئَتي، وَ أَصْلِحْ لي في ذُرِّيَّتي،
بار خدايا بر محمّد و آلِ او رحمت فرست و توبه مرا قبول فرما، و بر اشكِ چشمم ترحّم نما، و لغزش مرا چشم پوشى فرما، و حُزن و اندوه مرا زائل كن، و گناهم را بر من ببخشاى، و خاندان و نسلِ مرا برايم اصلاح فرما،
أَللّهُمَّ لاتَدَعْ لي في هذَاالْمَشْهَدِ الْمُعَظَّمِ، وَالْمَحَلِّ الْمُكَرَّمِ ذَنْباً إِلاّ غَفَرْتَهُ، وَ لاعَيْباً إِلاّ سَتَرْتَهُ، وَ لاغَمّاً إِلاّ كَشَفْتَهُ، وَ لارِزْقاً إِلاّ بَسَطْتَهُ، وَ لاجاهاً إلاّ عَمَرْتَهُ، وَ لافَساداً إِلاّ أَصْلَحْتَهُ، وَ لاأَمَلا إِلاّ بَلَّغْتَهُ، وَ لادُعآءً إِلاّ أَجَبْتَهُ، وَ لامَضيقاً إِلاّ فَرَّجْتَهُ، وَ لاشَمْلا إِلاّ جَمَعْتَهُ، وَ لاأَمْراً إِلاّ أَتْمَمْتَهُ، وَ لامالا إِلاّ كَثَّرْتَهُ، وَ لاخُلْقاً إِلاّ حَسَّنْتَهُ، وَ لاإِنْفاقاً إِلاّ أَخْلَفْتَهُ، وَ لاحالا إِلاّ عَمَرْتَهُ، وَ لاحَسُوداً إِلاّ قَمَعْتَهُ، وَ لاعَدُوّاً إِلاّ أَرْدَيْتَهُ، وَ لاشَرّاً إِلاّ كَفَيْتَهُ، وَ لامَرَضاً إِلاّ شَفَيْتَهُ، وَ لابَعيداً إِلاّ أَدْنَيْتَهُ، وَ لاشَعَثاً إِلاّ لَمَمْتَهُ، وَ لا سُؤالا ]سُؤْلا :ظ[ إِلاّ أَعْطَيْتَهُ،
بارخدايا در اين مشهدِ والا مقام و در اين محلّ گرامى، برايم وامَگُذار گناهى را مگرآنكه ببخشى، و نه عيبى را مگر آنكه مستور نمايى، و نه غم و غصّه‌اى را مگر برطرف فرمايى، و نه رزقى را مگر گسترش دهى، و نه قدر و منزلتى را مگر باقى بدارى، و نه فسادى را مگر اصلاح فرمايى، و نه آرزويى را مگر نائل كنى، و نه دعايى را مگر اجابت فرمايى، و نه تنگنايى را مگر بگشايى، و نه امور مُتشتّتى را مگر جمع و برقرار نمايى، و نه امرى را مگر تمام فرمايى، و نه مالى را مگر فراوانى بخشى، و نه خُلق و صفتى را مگر نيكو گردانى، و نه انفاقى را مگر جايگزين فرمايى، و نه حالى را مگر آباد فرمايى، و نه حسودى را مگر ذليل نمايى، و نه دشمنى را مگر هلاك گردانى، ونه شرّى را مگر منع فرمايى، و نه بيماريى را مگر شفا بخشى، و نه (امرِ) دورى را مگر نزديك فرمايى (و در دسترسم قرار دهى)، و نه تفرّق و اختلالى را مگر جمع (و اصلاح) نمايى، و نه خواهشى ]خواسته‌اى[ را مگر عطا فرمايى،
أَللّهُمَّ إِنّي أَسْئَلُكَ خَيْرَ الْعاجِلَةِ، وَ ثَوابَ الاْجِلَةِ،
بارخدايا! من از تو درخواست ميكنم خيرِ دنيا و ثوابِ آخرت را،
أَللّهُمَّ أَغْنِني بِحَلالِكَ عَنِ الْحَرامِ، وَ بِفَضْلِكَ عَنْ جَميعِ الاَْنامِ،
بارخدايا! مرا به سبب حلالت از حرام مستغنى كن، و به فضل و احسانت از جميع خلق بى نياز فرما،
أَللّهُمَّ إِنّي أَسْئَلُكَ عِلْماً نافِعاً، وَ قَلْباً خاشِعاً، وَ يَقيناً شافِياً، وَ عَمَلا زاكِياً، وَ صَبْراً جَميلا، وَ أَجْراً جَزيلا،
بارخدايا! از تو درخواست ميكنم دانشى مفيد، قلبى خاشع، يقينى سلامت بخش، عملى صالح و پاك، صبرى زيبا، و اجرى عظيم را،
أَللّهُمَّ ارْزُقْني شُكْرَ نِعْمَتِكَ عَلَىَّ، وَ زِدْ في إِحْسانِكَ وَ كَرَمِكَ إِلَىَّ، وَاجْعَلْ قَوْلي فِى النّاسِ مَسْمُوعاً، وَ عَمَلي عِنْدَكَ مَرْفُوعاً، وَ أَثَري فِى الْخَيْراتِ مَتْبُوعاً، وَ عَدُوّي مَقْمُوعاً،
بارالها! شكر نعمتت بر من را روزيَم كن، و احسان و كَرَمَت بر من زياد فرما، و گفته مرا درميان مردم شنوده نما، و عمل مرا به نزد خويش بالا بَر، و سنّت باقيمانده مرا در امورِ خير مورد پيروى قرارده، و دشمنم را خوار و ذليل گردان،
أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد الاَْخْيارِ، في اناءِ اللَّيْلِ وَ أَطْرافِ النَّهارِ، وَاكْفِني شَرَّ الاَْشْرارِ، وَ طَهِّرْني مِنَ الذُّنُوبِ وَ الاَْوْزارِ، وَ أَجِرْني مِنَ النّارِ، وَ أَحِلَّني دارَالْقَرارِ، وَ اغْفِرْلي وَ لِجَميعِ إِخْواني فيكَ وَ أَخَواتِىَ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ، بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرّاحِمينَ.
بارخدايا! بر محمّد و آلِ او كه نيكانند، درتمامى لحظات شبانه روز رحمت فرست، و مرا از شرّ بَدان محفوظ بدار، و از (كثافاتِ) گناهان و سنگينىِ وِزر و وَبال پاك و مبرّا گردان، و از آتش (عذابت) پناهم ده، و در سراى جاويد واردفرما، و (گناهانِ) مرا و تمامى خواهران و برادران مؤمنِ مرا ببخشاى، به رحمتت اى مهربانترين مهربانان.
پس از تمام شدن زيارت، رو به قبله كن و دو ركعت نماز بجاى آور به اين ترتيب كه در ركعت اول بعد از حمد سوره انبياء، و در ركعت دوم بعد از حمد سوره حشر را بخوان و آنگاه در قنوت نماز بگو:
لاإِلهَ إِلاَّ اللهُ الْحَليمُ الْكَريمُ، لاإِلهَ إِلاَّاللهُ الْعَلِىُّ الْعَظيمُ، لاإِلهَ إِلاَّاللهُ رَبُّ السَّماواتِ السَّبْعِ وَ الاَْرَضينَ السَّبْعِ، وَ ما فيهِنَّ وَ ما بَيْنَهُنَّ، خِلافاً لاَِعْدآئِهِ، وَ تَكْذيباً لِمَنْ عَدَلَ بِهِ، وَ إِقْراراً لِرُبُوبِيَّتِهِ، وَ خُضُوعاً لِعِزَّتِهِ، الاَْوَّلُ بِغَيْرِ أَوَّل، وَالاْخِرُ إِلى غَيْرِ اخِر، الظّاهِرُ عَلى كُلِّ شَىْء بِقُدْرَتِهِ، الْباطِنُ دُونَ كُلِّ شَىْء بِعِلْمِهِ وَ لُطْفِهِ، لا تَقِفُ الْعُقُولُ عَلى كُنْهِ عَظَمَتِهِ، وَ لاتُدْرِكُ الاَْوْهامُ حَقيقَةَ ماهِيَّتِهِ، وَ لاتَتَصَوَّرُ الاَْنْفُسُ مَعانِىَ كَيْفِيَّتِهِ، مُطَّلِعاً عَلَى الضَّمآئِرِ، عارِفاً بِالسَّرآئِرِ، يَعْلَمُ خآئِنَةَ الاَْعْيُنِ وَ ما تُخْفِى الصُّدُورُ،
هيچ معبودى جز خداوندِ شكيبا و كريم نيست، هيچ خدايى جز خداوندِ بزرگوار و عظيم نيست، هيچ معبودى نيست جز خداوندى كه پروردگارِ آسمان‌ها و زمين‌هاى هفتگانه و موجوداتى كه در آنها و ميان آن‌هاست مى‌باشد، (به اين توحيد معتقدم) برخلاف دشمنانِ حقّ، و به جهت تكذيب كسانى كه به خداوند شرك ورزيدند، و (به اين توحيد معتقدم) به خاطر اعتراف نمودن به ربوبيّت او، و خضوع و خشوع در مقابل عزّت و شرافت وى، (اوست خدايى كه) اوّل است بدون اوّل، و آخر است تا بى‌نهايت، به قدرتش بر تمام اشياء غلبه نموده، و به دانش و لطف و مرحمتش در هرچيز نفوذ كرده، عقول بشرى بر حقيقتِ بزرگى او مطّلع نخواهدشد، و اوهام و خيالات كنهِ ذات او را درك نمى‌كند، و معانىِ كيفيّتِ او را هيچ ذهنى تصوّر نمى‌تواند كرد، (اوست) مطّلع و آگاه بر باطنِ اشخاص، و آشنا به تمام امورِ پنهان، خيانت چشم‌ها و پنهانى دلها را خبر دارد،
أَللّهُمَّ إِنّي اُشْهِدُكَ عَلى تَصْديقي رَسُولَكَ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ الِهِ وَ إيماني بِهِ، وَ عِلْمي بِمَنْزِلَتِهِ، وَ إِنّي أَشْهَدُ أَنَّهُ النَّبِىُّ الَّذي نَطَقَتِ الْحِكْمَةُ بِفَضْلِهِ، وَ بَشَّرَتِ الاَْ نْبِيآءُ بِهِ، وَ دَعَتْ إِلَى الاِْقْرارِ بِما جآءَ بِهِ، وَ حَثَّتْ عَلى تَصْديقِهِ، بِقَوْلِهِ تَعالى: «اَلَّذي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِى التَّوْريةِ وَ الاِْنْجيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهيهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الاَْغْلالَ الَّتي كانَتْ عَلَيْهِمْ»، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد رَسُولِكَ إِلَى الثَّقَلَيْنِ، وَ سَيِّدِ الاَْنْبِيآءِ الْمُصْطَفَيْنَ، وَ عَلى أَخيهِ وَ ابْنِ عَمِّهِ، الَّذَيْنِ لَمْ يُشْرِكا بِكَ طَرْفَةَ عَيْن أَبَداً، وَ عَلى فاطِمَةَِ الزَّهْرآءِ سَيِّدةِ نِسآءِ الْعالَمينَ، وَ عَلى سَيِّدَىْ شَبابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ، صَلاةً خالِدَةَ الدَّوامِ، عَدَدَ قَطْرِ الرِّهامِ، وَ زِنَةَ الْجِبالِ وَ الاْكامِ، ما أَوْرَقَ السَّلامُ، وَ اخْتَلَفَ الضِّيآءُ وَ الظَّلامُ، وَ عَلى الِهِ الطّاهِرينَ، الاَْئِمَّةِ الْمُهْتَدينَ، الذّآئِدينَ عَنِ الدّينِ، عَلِىّ وَ مُحَمَّد وَ جَعْفَر وَ مُوسى وَ عَلِىّ وَ مُحَمَّد وَ عَلِىّ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُجَّةِ الْقَوّامِ بِالْقِسْطِ، وَ سُلالَةِ السِّبْطِ، أَللّهُمَّ إِنّي أَسْئَلُكَ بِحَقِّ هذَا الاِْمامِ فَرَجاً قَريباً، وَ صَبْراً جَميلا، وَ نَصْراً عَزيزاً، وَ غِنىً عَنِ الْخَلْقِ، وَ ثَباتاً فِى الْهُدى، وَ التَّوْفيقَ لِما تُحِبُّ وَ تَرْضى، وَ رِزْقاً واسِعاً حَلالا طَيِّباً، مَريئاً دارّاً سآئِغاً، فاضِلا مُفَضَِّلا صَبّاً صَبّاً، مِنْ غَيْرِ كَدّ وَ لا نَكَد، وَ لا مِنَّة مِنْ أَحَد، وَ عافِيَةً مِنْ كُلِّ بَلآء وَ سُقْم وَ مَرَض، وَ الشُّكْرَ عَلَى الْعافِيَةِ وَ النَّعْمآءِ، وَ إِذا جآءَ الْمَوْتُ فَاقْبِضْنا عَلى أَحْسَنِ ما يَكُونُ لَكَ طاعَةً، عَلى ما أَمَرْتَنا مُحافِظينَ حَتّى تُؤَدِّيَنا إِلى جَنّاتِ النَّعيمِ، بِرَحْمَتِكَ يا أَرْحَمَ الرّاحِمينَ،
بارخدايا! تو را گواه مي‌گيرم كه رسولت «صلَّى الله عليه و آله» را تصديق مى‌كنم و به او ايمان دارم، و آگاه به قدر و منزلتِ اويم، و براستى شهادت مي‌دهم كه اوست پيامبرى كه حكمت به فضيلت و برترىِ او سخن راند، و تمامى پيامبران (گذشته) بشارتِ (آمدنِ) او را دادند، و (مردم را) به گرويدنِ به دين او دعوت نمودند، و بر تصديقِ او برانگيختند، چنانچه خودت در قرآن ميفرمايى: «(او پيامبرى است) كه نام وى را در تورات و انجيلِ خودشان نگاشته مى‌يابند، او آنها را به نيكويى امر مى‌كند و از زشتى نهى مى‌فرمايد، نعمتهاى پاك و طيّب را برايشان حلال و خبائث و پليدي‌ها را بر آنها حرام و ممنوع مي‌گرداند، و سنگينى و مشقّت‌هايى كه در اديان سابق چون زنجير بر گردن آنها بود همه را برمي‌دارد»، پس درود فرست بر محمّد فرستاده‌ات به سوى جنّ و انس، و سَروَرِ پيامبرانِ برگزيده، و بر برادرش و پسرعمويش، آنانى كه هيچگاه به قدرِ چشم برهم زدنى به تو شرك نورزيدند، و برفاطمه زهراء سَروَرِ تمامى زنان جهانيان، و بر دو آقاى جوانان اهل بهشت يعنى حسن و حسين، درودى جاويدان و هميشگى، بعدد قطرات بارانها، و همگونِ كوه‌ها و تپه‌ها، تا آن زمان كه درخت «سلام» برگ مي‌دهد، و روشنى و تاريكىِ شبانه روز در رفت و آمدند، و بر خاندانِ طاهرِ حسين، آن پيشوايان هدايت يافته، آنها كه از حريم دين و آيين دفاع نمودند، يعنى على و محمد و جعفر و موسى و على و محمد و على و حسن و حضرت حجّت، آنكه عدل و داد را برپا مي‌دارد و فرزندِ دخترزاده پيامبر است، بارخدايا! از تو درخواست ميكنم به حقِّ اين امامِ بزرگوار، گشايشى نزديك را، و صبرى نيكو را، و پيروزى‌اى توأم با عزّت را، و بى‌نيازى از خلايق را، و دوام و استمرار در طريقِ هدايت را، و توفيق را بر آنچه تو دوست دارى و رضايت تو در آنست، و روزى‌اى را كه وسيع و حلال و پاك، و گوارا و ريزان و خوشگوار، فراوان و برتر و پى‌درپى باشد، بدون هيچ زحمت و مشقّتى، و خالى از هرگونه منّتى از اَحَدى، و (نيز درخواست ميكنم) تندرستى از هر بلا و ناخوشى و بيمارى را، و شكرگزارى بر هر عافيت و نعمتى را، و هنگامى كه مرگ ما فرا رسيد بر نيكوترين حالِ طاعت ما را قبض روح فرمايى، و در حالتى كه نگاهبانِ دستورات تو باشيم، تا آنكه ما را به بهشت‌هاى پُرنعمت برسانى، به رحمتت اى مهربانترينِ مهربانان،
أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَ أَوْحِشْني مِنَ الدُّنْيا وَ انِسْني بِالاْخِرَةِ، فَإِنَّهُ لايُوحِشُ مِنَ الدُّنْيا إِلاّ خَوْفُكَ، وَ لايُؤْنِسُ بِالاْخِرَةِ إِلاّ رَجآ ؤُكَ، أَللّهُمَّ لَكَ الْحُجَّةُ لاعَلَيْكَ، وَ إِلَيْكَ الْمُشْتَكى لامِنْكَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِهِ وَ أَعِنّي عَلى نَفْسِىَ الظّالِمَةِ الْعاصِيَةِ، وَ شَهْوَتِىَ الْغالِبَةِ، وَ اخْتِمْ لي بِالْعافِيَةِ، أَللّهُمَّ إِنَّ اسْتِغْفاري إِيّاكَ وَ أَنَا مُصِرٌّ عَلى مانَهَيْتَ قِلَّةُ حَيآء، وَ تَرْكِىَ الاِسْتِغْفارَ مَعَ عِلْمي بِسَِعَةِ حِلْمِكَ تَضْييعٌ لِحَقِّ الرَّجآءِ،
بارخدايا! بر محمّد و آل او رحمت فرست، و مرا از دنيا در وحشت و هراس قرار ده و به آخرت انيس فرما، چرا كه فقط خوف تو از دنيا وحشت‌زا است، و فقط اميد و دلبندى به تو به آخرت انس بخش است، بارالها! حجّت و دليل با توست نه بر عليه تو، و شكايت و گلايه بايد به سوى تو باشد نه از تو، پس بر محمّد و آل او درود فرست و مرا برعليه نفس ستمكار و سركش خويش، و بر شهوت غالبِ خودم يارى فرما، و پايان كارم را با عافيت قرار ده، بارخدايا! اين كم حيايىِ من است كه (از طرفى) در خانه تو استغفار ميكنم و (از طرف ديگر) بر مناهىِ تو پافشارى مي‌ورزم، چنانچه اگر استغفار نكنم با اينكه وسعت حلمِ تو را آگاهم، اين تباه نمودنِ حقِّ اميدوارى است،
أَللّهُمَّ إِنَّ ذُنُوبي تُؤْيِسُني أَنْ أَرْجُوَكَ، وَ إِنَّ عِلْمي بِسَِعَةِ رَحْمَتِكَ يَمْنَعُني أَنْ أَخْشاكَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَ صَدِّقْ رَجآئي لَكَ، وَ كَذِّبْ خَوْفي مِنْكَ، وَ كُنْ لي عِنْدَ أَحْسَنِ ظَنّي بِكَ يا أَكْرَمَ الاَْكْرَمينَ،
بارالها! (كثرت) گناهانم مرا از اميدوارى به تو مأيوس مي‌كند، و آگاهيم به وسعتِ رحمتِ تو مرا از ترس و هراسِ از تو بازمي‌دارد، پس بر محمّد و آلش رحمت فرما، و اميد و دلبندىِ مرا بخودت پابرجا نما، و ترس و وحشتِ مرا از خودت تكذيب فرما، و براى من آنچنان باش كه به تو حُسنِ ظنّ دارم، اى بخشنده‌ترينِ كريمان،
أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ أَيِّدْني بِالْعِصْمَةِ، وَ أَنْطِقْ لِساني بِالْحِكْمَةِ، وَ اجْعَلْني مِمَّنْ يَنْدَمُ عَلى ما ضَيَّعَهُ في أَمْسِهِ، وَ لايَغْبَنُ حَظَّهُ في يَوْمِهِ، وَ لا يَهُمُّ لِرِزْقِ غَدِهِ،
بارخدايا! برمحمّد و آل او درود فرست و مرا به حفظ (از گناه) مؤيَّد فرما، و زبانم را به حكمت گويا فرما، و مرا از كسانى قرار ده كه بر تباهى‌هاى گذشته خويش نادِم و پشيمانند، و بهره خويش را اكنون ناقص و ضايع نكنند، و اهتمام بر روزى فرداىِ خود ننمايند،
أَللّهُمَّ إِنَّ الْغَنِىَّ مَنِ اسْتَغْنى بِكَ وَ افْتَقَرَ إِلَيْكَ، وَ الْفَقيرَ مَنِ اسْتَغْنى بِخَلْقِكَ عَنْكَ، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَ أَغْنِني عَنْ خَلْقِكَ بِكَ، وَ اجْعَلْني مِمَّنْ لا يَبْسُطُ كَفّاً إِلاّ إِلَيْكَ،
بارالها! غنىّ آن كسى است كه به سبب تو بى‌نيازى جويد و به سوى تو محتاج باشد، و فقير و درمانده كسى است كه از تو (روگردان شده) به جانب مخلوقت بى‌نيازى طلبد، پس رحمت نما بر محمّد و آل او، و مرا از خَلقِ خودت به سبب خودت بى‌نياز فرما، و مرا چنان قرارده كه هيچگاه دستى جز به سوى تو دراز نكنم،
أَللّهُمَّ إِنَّ الشَّقِىَّ مَنْ قَنَطَ وَ أَمامَهُ التَّوْبَةُ وَ وَرآءَهُ الرَّحْمَةُ، وَ إِنْ كُنْتُ ضَعيفَ الْعَمَلِ فَإِ نّي في رَحْمَتِكَ قَوِىُّ الاَْمَلِ، فَهَبْ لي ضَعْفَ عَمَلي لِقُوَّةِ أَمَلي،
بارالها! بدبخت كسى است كه با اينكه توبه و بازگشت فرا راهِ او و رحمت تو پشتيبانِ اوست نااميد شود، اگرچه عملِ من ضعيف و سُست است لكن اميدِ رحمتِ تو در من قوىّ است، پس ضعف عملِ مرا در قبال قوّت اميدم، برمن ببخشاى،
أَللّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنْ ما في عِبادِكَ مَنْ هُوَ أَقْسى قَلْباً مِنّي وَ أَعْظَمُ مِنّي ذَنْباً، فَإِ نّي أَعْلَمُ أَنَّهُ لامَوْلى أَعْظَمُ مِنْكَ طَوْلا، وَ أَوْسَعُ رَحْمَةً وَ عَفْواً، فَيامَنْ هُوَ أَوْحَدُ في رَحْمَتِهِ، إِغْفِرْ لِمَنْ لَيْسَ بِأَوْحَدَ في خَطيئَتِهِ،
بارخدايا! اگرتو چنان دانى كه درميان بندگانت از من سنگدل‌تر و پرگناه‌تر نيست، (درعوض) من هم به يقين مي‌دانم كه هيچ مولا و سرپرستى فضل و عطايش از تو بيشتر نيست، و رحمت و عفوش از تو وسيع‌تر نيست، پس اى كسى كه در رحمت و مهربانى يگانه‌اى، ببخشاى كسى را كه در جُرم و گناهش تنها و يگانه نيست،
أَللّهُمَّ إِنَّكَ أَمَرْتَنا فَعَصَيْنا، وَ نَهَيْتَ فَمَا انْتَهَيْنا، وَ ذَكَّرْتَ فَتَناسَيْنا، وَ بَصَّرْتَ فَتَعامَيْنا، وَ حَذَّرْتَ فَتَعَدَّيْنا، وَ ما كانَ ذلِكَ جَزآءَ إِحْسانِكَ إِلَيْنا، وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِما أَعْلَنّا وَ أَخْفَيْنا، وَ أَخْبَرُ بِما نَأْتي وَ ما أَتَيْنا، فَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد وَ لاتُؤاخِذْنا بِما أَخْطَأْنا وَ نَسينا، وَ هَبْ لَنا حُقُوقَكَ لَدَيْنا، وَ أَتِمَّ إِحْسانَكَ إِلَيْنا، وَ أَسْبِلْ رَحْمَتَكَ عَلَيْنا،
بارخدايا! تو ما را امر فرمودى و ما سرپيچى نموديم، و ما را بازداشتى ولى ما دست برنداشتيم، ما را يادآورى فرمودى ولى ما خود را به فراموشى زديم، ما را بينا فرمودى و ما خودرا به كورى زديم، تو ما را تهديد نمودى ولى ما از حدّ گذرانديم، (آرى!) اين در مقابل احسان تو بر ما پاداش نيكويى نبود، ليك تو به آنچه ما آشكار و پنهان نموديم داناترى، و به اعمالى كه بجا آورده و مى‌آوريم آگاه‌ترى، پس رحمت فرما بر محمّد و آلش و ما را بر خطاها و فراموشى‌هامان مؤاخذه نفرما، و حقوق تو را (كه ضايع نموديم) بر ما ببخشا، و احسان و كَرَم خويش بر ما تمام فرما، و پرده رحمتت بر ما افكن،
أَللّهُمَّ إِنّا نَتَوَسَّلُ إِلَيْكَ بِهذَا الصِّدّيقِ الاِْمامِ، وَ نَسْئَلُكَ بِالْحَقِّ الَّذي جَعَلْتَةُ لَهُ وَ لِجَدِّهِ رَسُولِكَ وَ لاَِبَوَيْهِ عَلِىّ وَ فاطِمَةَ، أَهْلِ بَيْتِ الرَّحْمَةِ، إِدْرارَ الرِّزْقِ الَّذي بِهِ قِوامُ حَياتِنا، وَ صَلاحُ أَحْوالِ عِيالِنا، فَأَنْتَ الْكَريمُ الَّذي تُعْطي مِنْ سَِعَة، وَ تَمْنَعُ مِنْ قُدْرَة، وَ نَحْنُ نَسْئَلُكَ مِنَ الرِّزْقِ مايَكُونُ صَلاحاً لِلدُّنْيا، وَ بَلاغاً لِلاْخِرَةِ،
بارخدايا! ما به تو توسّل مي‌جوييم به سبب اين امام راستگو، و از تو درخواست مي‌كنيم به آن حقّ و حُرمَتى كه براى او و جدِّ او رسول خودت و براى پدر و مادر او على و فاطمه كه اهل بيتِ رحمتند قراردادى، اينكه روزى خودت را كه قوام زندگى ما به آن وابسته است، و نظام احوال عيال ما در گرو آنست، بر ما پياپى فرو ريزى، چرا كه تويى آن كريمى كه از خزانه وسيعت عطا مي‌كنى، و با قدرت و توانِ خويش (آنكه را بخواهى) محروم مي‌كنى، و ما از تو رزقى را خواهانيم كه براى دنياى ما موجب صلاح، و براى آخرت ما رسا و مايه كفاف باشد،
أَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِ مُحَمَّد، وَ اغْفِرْلَنا وَ لِوالِدَيْنا، وَ لِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ، وَ الْمُسْلِمينَ وَ الْمُسْلِماتِ، الاَْحْياءِ مِنْهُمْ وَالاَْمْواتِ، وَ اتِنا فِى الدُّنْياحَسَنَةً وَفِى الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنا عَذابَ النّارِ.
بارخدايا! بر محمّد و آلش رحمت فرست، و ببخشاى ما و والدين ما را، و جميع مؤمنين و مؤمنات را، و تمام مسلمين و مسلمات را، چه آنان كه در قيد حيات‌اند و چه آنها كه درگذشته‌اند، و در دنيا و آخرت به ما حسنه عطا فرما و ما را از عذاب آتش (دوزخ) حفظ فرما.
پس از تمام شدن قنوت، ركوع و سجود و تشهّد و سلام نماز را انجام ده، پس چون تسبيح حضرت فاطمه زهرا (س) را خواندى، دو طرف صورت را بر خاك بگذار و چهل مرتبه اين تسبيحات را بگو:
سُبْحانَ اللهِ وَ الْحَمْدُ للهِِ وَ لاإِلهَ إِلاَّ اللهُ وَ اللهُ أَكْبَرُ.
خداوند را تسبيح و تمجيد مينمايم، و تمامى ستايشها براى خدا است، و هيچ معبودى جزالله نيست،وخداوند ازهمه موجودات بزرگ تراست (از آنكه توصيف شود).
پس از تمام شدن تسبيحات، دعا كن و از خدا بخواه كه تو را از گناهان نگهدارد و از عذاب خود نجات دهد و ببخشد و توفيق عمل نيك كرامت فرمايد و اعمال تو را قبول نمايد. سپس خود را به ضريح بچسبان و ببوس و بگو:
زادَ اللهُ في شَرَفِكُمْ، وَالسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ.
خداوند در عزّت و شرفِ شما (اهل بيت) بيفزايد، و درود و رحمت و بركاتِ خداوند بر شما باد
سپس براى خود و والدين خود و هر كس كه خواهى دعا كن.
منبع : تبار