نخستین نقشه جهان از 11میلیارد سال پیش/ وضعیت کیهان پیش از انرژی تاریک

یک گروه بین المللی از ستاره شناسان نخستین نقشه کیهان را که مربوط به وضعیت آن در 11 میلیار سال پیش می شود تهیه کرده تا شکافی که میان انفجار بزرگ و گسترش سریعی که پس از آن شکل گرفت را پر کنند. به گزارش خبرگزاری مهر، نتایج این تحقیق که در مجله ستاره شناسی و فیزیک نجومی منتشر شده نشان می دهد که کیهان سه میلیون سال پس از انفجار بزرگ، وقتی که درحال گسترش بود، وارد یک فاز دیگری شد. این تحقیق وضعیت کیهان را پیش از آغاز به کار انرژی به اصطلاح تاریک و دورکردن شتابان کهکشانها از یکدیگر، نشان می دهد.
از مطالعاتی که درباره تشعشع پس زمینی کیهانی صورت گرفته، دانشمندان اطلاعات بسیاری درباره پس آیند فوری انفجار بزرگ و گسترش سریع آن طی چندین میلیارد سال در اختیار دارند که این امر با نگاهی به حرکت کهکشانهای دور قابل مشاهده است.
مت پیری از دانشگاه پورتسموت در بریتانیا به عنوان یکی از نویسندگان این تحقیق اظهار داشت: ما به تازگی توانستیم که بلوغ کیهانی را مشاهده کنیم، درست زمانی را که کیهان یک رشد ناگهانی کرد.

دانشمندان اطلاعات اندکی درباره انرژی و ماده تاریک به عنوان همتای آن در اختیار دارند، اما ستاره شناسان استدلال می کنند که وجود این نیروی می تواند توضیحی برای سرعت گسترش کیهان باشد. گفته می شود که ماده و انرژی تاریک روی هم رفته 96 درصد کیهان را تشکیل داده است.
نتایج تحقیقات جدید با شرح دوره ای که گرانش برنده بود و سرعت گسترش را کاهش می داد، به پشتیبانی از این نظریه پرداخته است که انرژی تاریک به نوعی همزمان با گسترش کیهان ایجاد شده است.
پیری اظهار داشت: اگر به کیهان به مثابه یک قطار پرپیچ و خم شهربازی نگاه کنیم، در آن صورت امروز درحال عبور از سراشیبی هستیم و هرچه پیش می رویم سرعت بیشتری می گیریم.
این نقشه به عنوان نتیجه تحقیقات 63 دانشمند از 9 کشور جهان است با استفاده از یک تکنیک جدید برای مطالعه نور شدید از 50 هزار کوازار دور استفاده کرده است.
این محققان اقدام به تولید تصویری از کیهان باستان کرده اند، به گونه ای که هزاران شعاع نور می تواند یک کرانه تاریک و تیره را روشن کند.
براساس اظهارات پیری گفت: کوازارها نور پس زمینه هستند و این که گاز مقابل آنها بخشی از نور را جذب می کند موجب می شود که ستاره شناسان تصویر جزئی از این ابرهای دور تشکیل شده از گاز به عنوان حدفاصل کهکشانها داشته باشند.
این تحقیقات نخستین ثمره از یک پروژه 5 ساله است که در سال 2009 آغاز شده است. این گروه انتظار دارند که این تحقیقات را با نور حاصل از 160 هزار کوازار گسترش دهند تا پروژه به پایان برسد.



منبع : مهر

اخترنما یا کوازار چیست؟

وقتی در دهه 1950 اخترشناسان برای اولین بار تلسکوپ های رادیویی را برای مطالعه جهان هستی بکار بردند، یک پدیده عجیبی را کشف نمودند. اخترشناسان در طول موج های رادیویی اجرامی را کشف کردند که بسیار درخشان دیده می شدند، اما هیچ شئی مرئی و قابل دید را که با این کشف همخوانی داشته باشد نتوانستند ببینند. آنها این شئی تازه کشف شده را به انگلیسی منبع رادیویی " quasi-stellar " یا بصورت مخفف "quasars" کوازار نامیدند که به معنی اخترنما یا جسمی شبیه اختر یا ستاره است.


http://www.kabulsky.com/uploads/quasar-station.jpg

طی یک دهه کشف اخترشناسان فهمیدند که این اخترنما ها با سرعت های بی نهایت زیاد در حال دور شدن هستند. این سرعت و یا تغییر نور آنها به سرخ نشان میداد که میلیارد ها سال نوری دور قرار دارند و خارج از توان دید اکثر تلسکوپ های اوپتیک یا بصری می باشند ( طول موج هر منبع نور درحال دور شدن به سمت سرخ تغییر میکند و برعکس در حالت نزدیک شدن به آبی تغییر میکند و این پدیده را اثر داپلر می گویند) تا اینکه در دهه 1960 در یک کهکشان دور یک اخترنما به یک شئی مرئی و قابل دید گرده خورده بود.

از آن زمان به بعد هزاران اخترنما یا کوازار دیگر کشف گردید، ولی اخترشناسان نمی دانستند که به راستی این های چه اجرامی اند؟ بلاخره در دهه 1980 اخترشناسان یک نمونه بی نظیر را طراحی نمودند که میتوانستند به کمک آن اخترنما ها را در داخل کهکشان های فعال کشف کنند. بخاطر اینکه قرص یا صفحه برافزایشی (مواد انباشته شده در اطراف سیاه چاله که به داخل آن میریزند) سیاه چاله های ابرغول را احاطه کرده اند، تباش های درخشانی از داخل اخترنما به بیرون بازتاب میکند. ما یک اخترنما را زمانی می بینیم که یک سیاه چاله ابرغول بطور فعالانه در حال خوردن مواد اطراف خود باشد


http://www.kabulsky.com/uploads/Milkyway%20Galaxy.JPG

از آنجائیکه کهکشان راه شیری (خانه منظومه شمسی ما و شما) هم یک سیاه چاله ابرغول در مرکز خود دارد، به احتمال زیاد ما هم پروسه های زیادی را پشت سر گذاشته ایم و زمانیکه ماده به داخل سیاه چاله بریزد ما میتوانید کهکشان خود را بصورت یک اخترنما ببینیم، اما در دیگر دوره ها مانند حالا سیاه چاله ابرغول ما ساکت و آرام است.

اختر نما، موجود مورد علاقه ی من!!!