گام حیاتی دانشمندان در جداسازی سلول‌های سرطانی و سالم
http://media.isna.ir/content/9386[1].jpg/3دانشمندان در آمریکا راهی برای جداسازی سلول‌های سرطانی از سلول‌های سالم با استفاده از خواص چسبندگی آنها یافتند. جداسازی سلول‌های سرطانی یک گام حیاتی برای تعیین مسیر صحیح درمان بیماران است. هنگامی که هیذر پاول و همکارانش از دانشگاه ایالت اوهایو مقادیر مشخصی از تنش را به سلول‌های رسوب‌یافته روی الیاف نانواندازه اعمال کردند، متوجه شدند که سلول‌های سرطانی نسبت به سلول‌های غیرسرطانی اتصال ضعیف‌تری به این نانوالیاف دارند. اگرچه چسبندگی ضعیف سلول‌های سرطانی چندین دهه است که شناخته شده ولی تاکنون هیچ روش ارزان و پربازدهی برای بکارگیری این خاصیت ارائه نشده تا به سلول‌های سرطانی اجازه دهد از جمعیت‌های سلولی مخلوط جدا شود.
پاول می‌گوید: «همان‌طور که دیده‌ایم، روش «یک نسخه برای همه» جهت درمان سرطان در همه بیماران وجود ندارد؛ از اینرو علاقمند به ارائه فناوری‌هایی شدیم که درمان‌های شخصی سرطان را ممکن کند. برای انجام این کار، سلول‌های سرطانی بیمار نیاز به جداشدن از تومور دارند.»
گروه تحقیقاتی مذکور ابتدا با استفاده از روش الکتروریسندگی از محلول‌های پلیمری نانوالیافی روی بستر شیشه‌ای یا لغزه (Slit) روکش‌دهی کردند. الکتروریسندگی فرآیندی است که در آن با کمک یک میدان الکتریکی از یک مایع، الیاف پلیمری ساخته می‌شود. در مرحله بعد این سطح پلیمری تحت دمش CF4 پرداخت شده-پلاسمایی قرار گرفتند تا برای ایجاد یک محیط ایده‌آل جهت چسبیدن سلول‌ها به چیزی که تفاوت رفتار سلولی را نشان دهد، اصلاح شوند. آنها سپس سلول‌ها را روی این سطح رسوب داد.
هنگامی که محلولی از محیط کشت سلولی از روی سطح عبور داده شد اکثریت وسیعی از سلول‌های سرطانی از سطح کنده شدند، ولی سلول‌های سالم دست نخورده باقی مانند.
کاپ-یانگ سو، متخصص استفاده از افزاره‌های میکروسیالی برای جداسازی سلول‌های سرطانی از دانشگاه ملی سئول، کره، می‌گوید: «این نوع طرح جداسازی فیزیکی همیشه خوشایند است زیرا ساده بوده و مراحل پیش-پرداختی که در سایر روش‌های جداسازی برچسبی تایید شده (جداسازی سلولی فلورسانسی یا مغناطیسی) ضروری است، را ندارد. در حالیکه این کار دارای قابلیت زیادی است، کارآیی و سرعت جداسازی آن هنوز بسیار کمتر از روش‌های قابل دسترس تجاری فوق‌الذکر است.» این پژوهشگران جزئیات نتایج کار تحقیقاتی خود را در مجله‌ی Integr. Biol. منتشر کرده‌اند.
منبع: ایسنا
