وحشت ما

از خود می پرسیم که اگر مرگ تغییرات کنونی را به ما نمی داد یعنی جسم ما را فاسد و متلاشی نمی کرد و در پایان مبدل به یک اسکلت زشت و وحشت آور نمی شدیم و در عوض بعد از مردن جسم ما مبدل به یک گل سرخ زیبا میشد آیا این همه که امروز برای روح خود مشوش هستیم آن موقع هم مشوش میشدیم؟؟؟
هر کس که این پرسش را از خود بنماید پاسخ منفی خواهد داد و خواهد گفت که چون مبدل به گل سرخ خواهم شد برای روح خود بیمناک نیستم.
پس معلوم میشود قسمت اعظم وحشت ما ناشی از ملاحظات جسمانی است . موریس مترلینگ

آره موافقم ولی این فقط یکی از دلایل ترس از مرگه به نظر من ترس از لحظه جون دادن و نحوه مرگ و معلوم نبودن تاریخ اون باعث میشه که از مرگ بترسیم فقط توکل به خدا و فکر کردن به ارحم الراحمین بودن اوست که باعث از بین رفتن این ترس میشهsh_omomi60

اره شاید واسه همینم هست که میگن دلیل بیشتر ترس های ادما ناآگاهی نسبت به اون موضوع هستش...[golrooz]

کیفش به همینه که ندونی کی بمیری . اگه قرار باشه مردم بدونن کی میمیرن ، روز آخر عمرشون رو میزارن برای توبه کردن . کی میدونه چطور عزرائیل موقع مرگ بالا سر همه هست ، یعنی اینکه در یه لحظه هزار نقطه از کره زمین قرار داره ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

man mokhalefam.tars az marg bekhatere in nist ke badanemun mipuse, bekhatere ine ke vaghti bemirim dige nistim, dige chizayi ro ke dust darim nemibinim, be khatere karaye badie ke anjam dadim,bekhatere ineke az jahanam mitarsim,bekhatere ine ke tu in donya vabastegi ziad darim va nahayatan be khatere inke nemidunim untaraf chekhabare.inke bedunam bad az margam badanam be gol tabdil mishe chizi ro avaz nemikone

من از ازل بوده ام و اکنون نیز هستم و تا پایان روزگار هم خواهم بود
وجود مرا هیچ پایانی نیست.....

من بعد از مرگم نه تبدیل به فسیل میشم و نه گل سرخ...
من تبدیل به منِ واقعی میشم....کسی که سالیان سال باهاش زندگی کردم،باهاش حرف زدم و باهم بزرگ شدیم ...
.بعد از مرگ،من از این جسمِ دست و پا گیر جدا میشم،مجبور به دل کندن ازش میشم و با منِ واقعی به دیدار احسن الخالقین میرم....
بهترین لحظه ها رو قراره من بعد از مرگم تجربه کنم....لحظه هایی عاری از هرگونه از مادیات....بدون دوست،بدون دشمن،بدون هرگونه رذیلت و فضیلت اخلاقی...دیگه قرار نیست کار خوب کنم تا امتیاز مثبت بگیرم یا بترسم از کارای بد تا از امتیازم کم شه...
بعد از مرگ، بزرگترین امتیاز که بالاتر از اون دیگه عدد و رقمی نیست و نهایت بلخره معنی پیدا میکنه، نصیب من میشه...تنهایی،معبود و باز هم تنهایی نصیبم خواهد شد....

من معتقدم که مرگ زیباترین لبخندیست که زندگی میتونست برروی آدمیان بزنه....

مخالفم، آقای موریس مترلینگ از کجا میدونه اگر مرگی وجود نداشت، ما تبدیل به اسکلت زشت و وحشت آور میشدیم؟

من از پوسیده شدن و از بین رفتن نمی ترسم . من ، از منه بعد از مرگم می ترسم....من از نگاه خدا به ، منه بعد از مرگم میترسم.............

ب نظر من دوستان درست میگن ،بحث،بحث فطرته،این ک همه وجدان دارن گرچه خیلیا انکارش میکنن. اگه ب کارامون مطمئن باشیم دلیلی برای از مرگ ترسیدن وجود نداره.(منم ک اصن ته اطمینان[nishkhand])
ولی کلن ترس از فسیل شدن نیس! کارایی ک کردیم &عدم آگاهی از آخرته.

منم از لحظه جون دادن و بعدش میترسم .