اتووود کلاسیک ـ خانه میلا ـ انتونی گائودی
| اتووود کلاسیک ـ خانه میلا ـ انتونی گائودی |
|
| http://www.etoood.com/Images/News/La...1112186212.jpg |
|
یکی از منتقدان در اوایل دهه پنجاه نمای اثار او را اینچنین توصیف می کند:" شکنجه خیال، جنینی در سنگ، قلمبه های وقیحانه"، جورج اورول در سفری به کاتالونیا لاساگردا فامیلیایش را یکی از شنیع ترین ساختمان های جهان می خواند و او را در زمره انارشیست هایی می داند که طعمی تلخ را ان هم در زمانی بد به نمایش می گذارند. انتونیو گائودی با اثارش در میانه ی چنین مواجهاتی تعریف می شود. خانه میلا نیز درگیر یک چنین جوی است. بنا بلافاصله پس از ساخت ـ 1905 تا 1907ـ به یکی از جاذبه های توریستی بارسلنا تبدیل شد. این بـِـلُک ساختمانی با ان ریخت واره غریبش تبلور کامل کلام را تعین می بخشد، عملا تمام استعاره ها برای توصیف نمای مواج عجیب و حیرت اور و ان کمدی پهان در شومینه چند رنگش به کار گرفته شدند. تنوع به عنوان عنصر ذاتی این اثر ان را به سکولارترین اثر گائودی تبدیل نموده است. خانه ای فاقد خط راست که بر طاق ها و ستون هایی جایگزین دیوارهای باربر تعریف شده است و این امکان را برای گائودی فراهم اورد تا پلان های کاملا نامنظم را فارغ از تمام الزامات حل کند. سقف بنا که تبدیل به یک پیاده راه مرتفع، بر خط اسمان بارسنا گردیده و در عین تبلور مفهوم شهر باز با مملویی از پیکره هایی که گویی ریشه در انگاره های به عاریه گرفته شده از سفر به افریقای معمار دارند بر غنای هنری مجموعه افزوده اند، این تمرکز بر پیکره تراشی عملا بسیاری را بر ان داشت تا او را بیش از یک معمار، یک تندیس گر بخوانند حال انکه او خود تاکید می کند، اولویت های معماری عبارت اند از موقعیت، معیار، مصالح و پس از همه این ها فرم. از دیگر بارزه های متبلور در اثر، تاکید بر روی کرد التقاط گرای گائودی به طراحی ای منبعث از گوتیک شعله سان فلاندری و کاشی های منقوش اسپانیایی و موزاییک های اصیلی با رنگ های براق می باشد. ساختمان با حداکثر استفاده از ازادی عمل موجود در سبک التقاطی به تغییر شکل هایی در ساختار فیزیکی بنا دست یافت و از همین روست که در هیچ کدام از اثارش نمی توان اسکلت و سازه بنا را از تزیینات اهنی، سیمانی یا سرامیکی اش تفکیک نمود. سازه بتنی بنا اجرای پیچ و خم تیغه های داخلی را اسان کرد و بنا را یکی از پیش قراولان پلان ازاد ساخت، این روی کرد به سازه در اثر انچنان قوی است که کریستین نوربرگ شولتز در کتاب معنا در معماری غرب با تاکید بر این نکته که خانه میلا از کیفیت های اندام وار ارت نوو تفسیری حجمی ارائه می دهد یاداور می شود که این صور اما بر مبنایی فنی و در عین حال خیال انگیز مقرر شده اند، جز این معماری داخلی خانه نیز با همان سبک و سیاق معماری بیرونی بنا و با همان معیارهای ذاتی اثر ولی مقید به ماهیت فیزیکی بنا طراحی شده است، حجم از خطوط منحنی هم در نمای اصلی و هم در نقشه کف و فضاهای داخلی تبعیت می کند، بدین ترتیب فضاهای داخلی هم دارای حرکتی یکنواخت می باشند. در این خانه نیز مانند دیگر اثار گائودی مخصوصا خانه باتلو انگاره های موج و سنگ خارا به ذهن متبادر می شود، این استعاره انچنان در اثر قوی است که ان را معدن سنگ می نامند. بنا انچنان سرشار از رمز و استعاره است که سالوادر دالی ـ سورئالیست هم وطن گائودی ـ به سبب تبلور نیروهای روانی و روحانی و انگاره های غیر منطقی اندیشه خلاق در اثار وی با ان ها احساس نزدیکی می کند. این اثر امروزه به عنوان شاخصی کلاسیک برای رهیافت های نوْارگانیکی با ریشه های زیستی شناخته می شود.
|
|
|
|
