اتووود کلاسیک ـ استادیوم المپیک مونیخ ـ فرای اتو و گانتر بنیش
| اتووود کلاسیک ـ استادیوم المپیک مونیخ ـ فرای اتو و گانتر بنیش |
|
| http://www.etoood.com/Images/News/La...1242127894.jpg |
|
فرای اتو همراه با گانتر بنیش که غالبا به عنوانه پیشرو در ساخت بنا های کششی و پوسته ای کم وزن معرفی شده و حتی نظم و ترتیب معماری را تحت الشعاع خود قرار داده اند برای طراحی استادیوم المپیک مونیخ در سال 1972 همکاری کردند . با اینکه المپیک قبلا در سال 1963 در برلین برگزار شده بود، فرای اتو و گانتر بنیش بازی های المپیک آلمان را به عنوان یک فرصت و شانس دوم برای نشان دادن آلمان به گونه ای متفاوت در نظر گرفتند. هدف آنها ساخت بنائی برای شبیه سازی شعار "بازی های شاد" مربوط به بازی ها ، به عنوان پاسخ معماری برای تحت الشعاع قرار دادن استادیوم سنگین و اقتدار گرای شهر برلین بود و پس از یک استراحت بعد از استادیوم المپیک مونیخ در سال 1972 آنها کارهای بیشتری ارائه دادند . فرای اتو و گانتر بنیشیک ساختمان کششی فراگیر را تصویر کردند که می توانست به طور مداوم در محل جریان داشته باشد و بر آمدگی های منظم و منحصر به فرد آلپ سویس را شبیه سازی کند . نتیجه یک بنای معلق ابری مانند بود که انگار روی سایت شناور است وانشعابات آن بین استخر شنا ، ورزشگاه و استادیوم اصلی است .سطح کششی مداوم که در تمام ساختمان های اصلی بازی های المپیک منشعب شده است ، به یک سیستم ساختاری درختی شاخه شاخه متصل است که باعث ایجاد یک سری حجم در سر تا سر سایت میشود . پوسته سایبان از تعداد زیادی دکل آویزان است که به خمیدگی های نمایشی و منحصر به فرد سطح اجازه می دهد به صورت پویا در سر تا سر سایت جاری گردند و تغییر شکل ، اندازه و خصوصیات بخشی دهند .سایبان های بزرگ به صورت جانبی از طریق شبکه های کابلی کوچک تر تثبیت شده اند که این کابل های کوچک به یک کابل فولادی بزرگ تر که در کل محدوده گسترش یافته و در هر انتهایش پای ستونی بتونی دارد چسبانده شده است . جدا از ساختمان که پوسته آن را پوشانده است ، یک سری حجم ها وجود دارند که توسط سطح معلق پوشانده شده اند و به عنوان فضای انعطاف پذیر برای سکوی تماشاچیان در طول بازیها یا مناسبت های مختلف استفاده می شوند .برای چنین فضای وسیعی ، حد اقل اجزای ساختاری برای تولید سطوح فراگیر متحرک که توسط اتصالات کششی گوناگون ساخته شده اند کار می کنند که نتیجه یک شبکه موج دار به هم بافته شده است . در حالی که سیستم این گونه کار خود را سر تا سر چشم انداز مصنوعی به سمت استادیوم اصلی- که در حفره ای که در اثر بمب گذاری های جنگ جهانی دوم گذاشته شده ساخته شده - انجام می دهد، پوسته شروع به متراکم شدن کرده و از دور استادیوم محو میگردد . تغییر نمایشی در اندازه پوشش ، قدرت درک چشم انداز مصنوعی شناور را که برای به وجود آوردن محدوده های حجم، بزرگ و آزاد سر از زمین در آورده و به زمین برگشته را افزایش می دهد. علاوه بر اتصال آن به چشم انداز ، پنل های شیشه ای اکریلیکی که روی پوسته کششی کشیده شده اند رابطه ای را بین محتوا و نوری که در معرض آن قرار می گیرد به وجود می آورد . حاشیه های اکریلیک در نور خورشید روشن و خاموش می شوند و باعث باز گرداندن نور، رنگ آسمان و چشم انداز محیط می شوند . زمانی که روشن می شوند ، پوسته معلق مانند یک شکل ابری به نظر می رسد که در بالای سایت به تکاپو می پردازد .با توجه به محاسبات دقیق فرای اتو، تمام سیستم ساختاری و پوسته ای بیرون از سایت ساخته شدند . دقت بالای محاسبات باعث شد که این سازه به یکی از نو آورانه ترین و پیچیده ترین سیستم های ساختاری دنیا که منحصرا بر پای کشش کار کرده است تبدیل گردد . حتی پس از گذشت 40 سال از اتمام این کار ، این بنای کششی چادر مانند همانگونه که در المپیک 1972 احداث شده به نظر بیاید و خط ها ، شکل ، ساختار و هیبت معماری آن هنوز پا بر جا باشد . |
|
|
|
