جمود مفصل شانه (كپسوليت چسبنده) درد و سفتی مفصل شانه که به‌سوی ناتوانی در حرکت دادن آن پیشرفت می‌کند. واژه «جمود» در این عبارت اشاره به درجه حرارت پایین و انجماد ندارد بلکه به‌معنی عدم انعطاف‌پذیری حرکتی در تاندون‌ها، بورس، کپسول مفصلی، عضلات، عروق خونی و اعصاب مرتبط با مفصل شانه است. این عارضه در همه سنین دیده می‌شود ولی در مردان بالای ۴۰ سال که در دوره جوانی به ورزشهای قهرمانی می‌پرداخته‌اند شایع‌تر است.
در مراحل اولیه:
-درد معمولاً خفیف شانه که به‌سوی درد شدید پیشرفت کرده و خواب و فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری طبیعی فرد را دچار اختلال می‌کند. درد با حرکت دادن شانه بد‌تر می‌شود.
-سفتی مفصل شانه که مانع حرکت طبیعی شانه می‌شود. با کاهش حرکت شانه این سفتی افزایش می‌یابد.
-احساس صدای ساییدگی یا چینی شکسته هنگام حرکت شانه
در مراحل پیشرفته:
-درد در بازو و گردن
-ناتوانی در حرکت دادن شانه
-درد غیر قابل تحمل شانه
آسیب‌ها یا التهاب‌های خفیف شانه، نظیر بورسیت یا تاندنیت، که با کمتر به‌کار بردن مفصل شانه تشدید می‌یابند. با کمتر به‌کار بردن مفصل شانه در عرض ۱۰-۷ روز چسبندگی‌هایی (به‌صورت نوارهای بافتی محدودکننده حرکت) ایجاد می‌شود که این خود حرکت مفصل شانه را باز هم محدود‌تر می‌کند. پس از هفته‌ها کم‌حرکتی مفصل شانه، چسبندگی‌های مذکور به‌قدری پیشرفت می‌کند که به ناتوانی در حرکت دادن مفصل شانه می‌انجامد.
-نادیده گرفتن آسیب‌های خفیف شانه از قبیل بورسیت یا تاندونیت
-نامطلوب بودن وضعیت فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های فیزیکی و پرداختن به ورزشهای قهرمانی به‌طور نامنظم
-دیابت شیرین
-بیماری عروق محیطی
-بی‌حرکتی
-مشاغل نشسته و کم‌تحرک
-شرکت در ورزشهای شدید یا پربرخورد
-اقدام به درمان طبی بورسیت و تاندونیت شانه شامل نرمش‌های شانه به‌منظور جلوگیری از تشکیل چسبندگی
-انجام منظم نرمش‌های کششی
-با درمان و توانبخشی معمولاً بهبود می‌یابد (ولی ممکن است بهبود آن چندین ماه به‌طول انجامد). برخی موارد آن به‌طور خودبه‌خود بهبود می‌یابند.
-درد و ناتوانی دایمی در حرکت دادن شانه، در صورت عدم درمان یا به تأخیر انداختن درمان
-پارگی کپسول شانه در اثر ضعف بافتی و وجود بافت جوشگاهی
اصول کلی :
- بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل رادیوگرافی (آرتروگرافی) با (ام. آر. آی) شانه باشد.
- درمان ممکن است شامل حرکت دادن اجباری شانه برای رفع چسبندگی‌ها باشد. این درمان در بیمارستان یا یک مرکز جراحی سرپایی و زیر بیهوشی عمومی انجام می‌گیرد.
- آویختن دست به گردن با استفاده از یک پارچه ممکن است ناراحتی بیمار را تخفیف دهد.
- به‌کار بردن گرما بر روی محل درگیری (با کمپرس گرم یا بالشتک گرم‌کننده) به تخفیف درد کمک می‌کند.
- در موارد برخی بیماران کمپرس یخ ممکن است سودمند‌تر باشد. در موارد شدید ممکن است جراحی به‌منظور رفع چسبندگی‌ها یا ترمیم کپسول مفصلی ضرورت یابد.
-داروهای ضدالتهابی غیراسترویید
-تزریق کورتون و مواد بیحس‌کننده موضعی به داخل مفصل برای کاهش درد و التهاب
-برای درد خفیف استفاده از داروهای بدون نسخه، نظیر آسپیرین ممکن است کافی باشد.
-فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
-درمان فیزیکی و نرمش‌های غیرفعال شانه
-پس از بهبود علایم هرچه سریع‌تر فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های طبیعی خود را از سر بگیرید.
-رژیم خاصی نیاز نیست. استفاده از مکمل‌های ویتامینی و مواد معدنی کمک‌کننده نیست مگر اینکه بیمار قادر به دریافت رژیم غذایی تعادل طبیعی نباشد.
-اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان دارای علایم جمود شانه باشید.
-بروز درد پایدار شانه که نشان‌دهنده احتمال بورسیت یا تاندونیت است.
-اگر دچار علایم جدید و غیرقابل کنترل شده‌اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.
منبع: سایت رویش
