دلایلی برای دست یابی به موبایل های پوشیدنی در آینده نزدیک
دلایلی برای دست یابی به موبایل های پوشیدنی در آینده نزدیک
http://narenji.ir/sites/default/file...peg?1328080961
احتمالا تکنولوژی های پوشیدنی فراوانی را در فیلم ها و سریال های علمی تخیلی دیده اید که آرزو می کردید واقعیت داشتند. لباس های چسبیده به تن با قابلیت ارتجاعی یا عینک های ویژه ای که تمام اطلاعات لازم را به نمایش می گدارند. اما فکر می کنید چند سال دیگر باید صبر کنیم تا به چنین تکنولوژی هایی در زندگی روزمره دست یابیم؟ تخمین زمان دقیقی برای این مورد کار مشکلی است، اما حداقل می توانیم از روی برخی شواهد و دلایل با اطمینان بگوییم که دیگر چیزی به تبدیل این رویاها به واقعیت باقی نمانده.
تکنولوژی های پوشیدنی سالها است که مورد توجه محققان و در دست تولید بوده اند
ساخت و توسعه اولین دستگاه محاسباتی قابل حمل که توسط ادوارد او.تورپ ساخته شده، متعلق به سال ۱۹۶۱ است.
تورپ و
کلود شانون در حقیقت به عنوان پدر
نظریه اطلاعات شناخته می شوند. دستگاه آنها یک کامپیوتر آنالوگ به اندازه پاکت سیگار بود که برای تقلب در رولت و پیش بینی اینکه توپ در کدام شماره توقف خواهد کرد به کار می رفت. این دستگاه شامل یک میکرو سویچ بود که در کفش جاسازی می شود و سرعت چرخ رولت را اندازه گیری می کرد. آنگاه کامپیوتر با ارسال تن های موسیقی از طریق یک اسپیکر مینیاتوری که در گوش کاربر مخفی شده بود، به وی اطلاع می داد که بر روی کدام شماره شرط ببندد.
تلفن های پوشیدنی یک ایده کاملا جدید هستند. در سال ۲۰۰۰ آی بی ام
یک گوشواره نقره، گردنبند، حلقه و ساعت را به نمایش گذاشت که در نگاه اول همانند یک ست جواهر معمولی به نظر می رسیدند. اما در حقیقت این مجموعه یک موبایل پوشیدنی بود.
تلفن مفهومی نوکیا Morph در سال ۲۰۰۹ چشم اندازی از ابزارهایی که خود را با شکل بدن ما وفق می دادند، پیش روی مان گذاشت. در همان سال نوکیا پتنت دستکش ورود اطلاعات نوکیا را به نام خود ثبت کرد. این مخلوق ساده و راحت حاوی سنسورهایی است که جهت حرکات دست شما را تشخیص داده و آنها را به دستورات ویژه ای تبدیل و به صورت بیسیم برای گوشی تان ارسال می کند.
چقدر از وقت روزانه تان را مشغول خیره شدن به صفحه موبایل تان هستید؟ بسته به شغل و میزان استفاده از موبایل، معمولا زمان زیادی را به این صفحات کوچک خیره هستیم. خیره شدن به صفحه نمایش امروزه به بیماری مدرنی در بسیاری از شهرهای جهان تبدیل شده است. مثلا در فیلادلفیای آمریکا افراد فراوانی را می بینید که هنگام پیاده روی مشغول ارسال پیامک هستند. مایکل لیبهولد متخصص ابزارهای محاسباتی پوشیدنی از انستیتو برای آینده در مصاحبه با نیویورک تایمز گفته بود که در چند سال آینده
عینک های دارای صفحه نمایش و عاقبت لنزهای چشمی با کاربری صفحه نمایش، ما را از بسیاری از دردسرها نجات خواهد داد. در حقیقت تحقیقات درباره لنزهای چشمی بیونیک ترمیناتور مانند، واقعیت افزوده را به چشمان کاربران اضافه خواهند کرد. چیزی که
قبل از این هم با موفقیت مورد آزمایش قرار گرفته است .
به لطف امکاناتی همچون بلوتوث و NFC، ما هم اکنون هم بخش هایی از ابزارهای مان را می پوشیم. اولین هندزفری بلوتوپ در سال ۱۹۹۸ عرضه شد. با این حال بعد از ۱۳ سال، هنوز تنها ۴ درصد از کاربران موبایل از آن استفاده می کنند. چرا اینقدر کم؟ تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از مردم معتقدند با استفاده از این ابزارها، ظاهر احمقانه ای پیدا می کنند. اما طراحی نمونه هایی همچون
Nokia J و Nokia Luna، هندزفری ها را بسیار جذابتر کرده و دیگر آن ظاهر ترمیناتور مانند را ندارند. این موضوع می تواند تغییر بزرگی در عادات استفاده مردم از چنین ابزاری باشد.
به نظر می رسد که تکنولوژی پوشیدنی، خواه عینک، گردنبند، هندزفری یا دستکش باشد، کم کم در حال تغییر جایگاه از یک اسباب بازی به یک ابزار کاربردی روزمره است. و سوال اینجاست که شما تا چه حد به استفاده از آنها علاقه دارید؟
