درياهاي گرم‌تر توفان‌هاي دريايي شديدتر
جام جم آنلاين: مطالعات جديد انجام‌شده قوت اين فرضيه را كه گرماي جهاني عاملي در تقويت توفان‌هاي دريايي اقيانوس اطلس در 30 سال گذشته است، بيشتر مي‌كند.
مطالعات محققان دانشگاه ويسكانسين نشان مي‌دهد كه تندبادهاي استوايي شدت بيشتري يافته‌اند كه دماي اقيانوس در به وجود آمدن اين روند نقش داشته است. اين نتايج با تئوري موتور حرارتي و شدت توفان‌هاي دريايي سازگار است.
همان‌طور كه درياها گرم‌تر مي‌شوند، انرژي قابل انتقال از اقيانوس به چرخه باد استوايي بيشتر مي‌شود. اين نتايج فرضيه موتور حرارتي را اثبات نمي‌كند؛ اما نشان مي‌دهد كه داده‌هاي به دست آمده، كاملا با آن سازگار است.
اولين بار در سال 2005 كري امانوئل احتمال ارتباط بين گرماي جهاني و افزايش شدت تندباد استوايي را مطرح كرد. او افزايش شدت تندباد را با گرماي اقيانوس مرتبط دانست كه در گرماي جهاني نيز نقش دارد. منتقدان معتقد بودند داده‌ها براي اثبات اين موضوع به اندازه كافي قابل اتكا نيستند. علاوه بر اين، وقتي دانشمندان نگاهي به آمار تندبادهاي استوايي انداختند، روند صعودي را مشاهده نكردند.
تئوري امانوئل اين است كه ميزان پذيرش هواي گرم نزديك سطح اقيانوس و خروج هواي سردتر بالاي چرخه باد عاملي است كه باعث راه‌اندازي تندباد استوايي مي‌شود و ديگر فاكتورها نقش يكساني دارند. اين تئوري موتور حرارتي كه چگونگي افزايش شدت تندباد را بيان مي‌كند پذيرفته شده است؛ اما عوامل محيطي زيادي مانند انحراف جهت باد وجود دارد كه ممكن است مانع شدت گرفتن تندباد شود.
محققان به زيرمجموعه‌اي از تندبادهايي كه شدتشان به حداكثر ميزان ممكن نزديك بود، نگاهي انداختند. طبق تئوري موتور حرارتي هر تندباد مقداري از انرژي خود را از دست مي‌دهد كه اين عامل پتانسيل تندباد را كاهش مي‌دهد. حداكثر شدت ممكن (mpi) بيانگر حداكثر پتانسيل تندباد تحت شرايط محيطي است.
محققان تخمين زدند كه ممكن است تحت شرايط محيطي شدت توفان گرايشي به سمت حداكثر داشته باشد. اما اگر تئوري موتور حرارتي درست باشد، مي‌توان اين گرايش به سمت حداكثر را مشاهده كرد. به طور ميانگين، شدت قوي‌ترين تندبادها چيزي نزديك به mpi آنها بوده است.
محققان با جمع‌آوري اطلاعات مربوط به شدت توفان‌هاي چرخه استوايي در تمام زمين دريافتند كه تندبادهاي استوايي شدت بيشتري يافته‌اند، خصوصا در شمال اقيانوس اطلس و اقيانوس هند. مطالعات نشان مي‌دهد سرعت باد در اين مناطق از 140 مايل بر ساعت در سال 1981 به 156 مايل بر ساعت در سال 2006 رسيده است. همچنين در اين مدت دماي هوا در تمامي نواحي كه تندباد استوايي شكل مي‌گيرد، از 2/28 سلسيوس به 5/28 درجه رسيده است.
با نگاهي به چرخه استوايي، جايي كه ارتباط ميان توفان‌ها و آب و هوا بسيار واضح و مشخص است، مي‌توان گرايش به سمت زياد شدن شدت توفان‌ها را مشاهده كرد.
محققان هنوز به طور كامل نمي‌دانند چرا بعضي گردبادها شدت مي‌گيرند؛ اتفاقي كه در بعضي مواقع خيلي سريع و در بعضي مواقع كند صورت مي‌گيرد
