نابودی حیات وحش، انسان ها را به دوران برده داری برمی‌گرداند
نابودی حیات وحش، انسان ها را به دوران برده داری برمی‌گرداند
http://images.khabaronline.ir/images...825slavery.jpg
حیات وحش سال‌هاست که قربانی بحران‌های انسانی است، اما عکس آن نیز ممکن است یعنی از بین رفتن حیات‌وحش می‌تواند منجر به آسیب‌های اجتماعی و حتی بازگشت به برده‌داری شود.
نسیبه خانلرزاده: ما همیشه (و البته به درستی) حیات وحش را قربانی بحران‌های انسانی می‌دانیم. یک مثال آن جنگ در آفریقای مرکزی است که منجر به قتل عام گوریل‌ها شده است.
اما تحلیل جدیدی نشان می‌دهد که عکس این روند نیز امکان‌پذیر است: یعنی از بین رفتن حیات‌وحش می‌تواند منجر به آسیب‌های اجتماعی و حتی بازگشت به برده‌داری شود.
این ادعا را جاستین براشیر از دانشگاه کالیفرنیا و همکارانش در پژوهشی جدید مطرح کرده‌اند که مقاله آن در نشریه ساینس منتشر شده است.
بیش از یک میلیارد نفر از فقیرترین انسان‌های روی زمین، پروتئین مورد نیاز خود را از حیوانات وحشی تامین می‌کنند و امرار معاش آنها نیز از طریق شکار و ماهی‌گیری است.
اما با روند روزافزون ناپدید شدن حیوانات، سفرهایی که برای شکار و ماهی‌گیری انجام می‌شود، طولانی و طولانی‌تر می‌شود و ماحصل آنها کمتر. در حالی که بخشندگی طبیعت رو به اتمام است، انسان‌ها ناامیدتر و جوامع لگام گیسخته‌تر می‌گردند.
براشیر می‌گوید: «صدها هزار خانواده فقیر، کودکان خود را می‌فروشند تا در شرایط سخت و به عنوان شکارچی و ماهی‌گیر به کار بپردازند».
در تایلند خانواده‌های بدهکار جوانان خود را به عنوان کارگر به کشتی‌های ماهی‌گیری‌ای می‌فروشند که اغلب 20 ساعت در روز بدون هیچ حقوقی کار می‌کنند و به ندرت به بندر برمی‌گردند.
در غرب افریقا بچه‌ها به جنگل‌ها فرستاده می‌شوند تا حیواناتی را که به سرعت در حال انقراض هستند، شکار کنند.
آمار ناامید کننده
دلیل شیوع دزدی‌های دریایی مرگبار در سواحل شرقی آفریقا در دهه اخیر هم همین مسئله است.
به گفته براشیر خدمه لنج‌های ماهی‌گیری محلی توسط کشتی‌های ماهی‌گیری خارجی (اغلب از اروپا که آب‌های اطراف آن یکی از بزرگ‌ترین منابع ماهی جهان است) تحت فشار قرار گرفته اند.
این ماهی‌گیران ناتوان با دزدیدن قایق‌های ماهی‌گیری خارجی غذای خانواده‌های خود را تامین می‌کردند و سپس به تانکرهای سوخت و کشتی‌های حامل هجوم بردند.
همزمان، و با کمیاب شدن تجملات غیرقانونی مثل خرطوم فیل و شاخ کرگدن، این محصولات به‌طور فزاینده‌ای مورد توجه گروه‌های تبهکار و حتی گروه‌های چریکی همانند بوکوحرام در نیجریه قرار گرفتند (طبق گزارش‌های رسیده، بوکوحرام از این تجارت برای تامین نیازهای مالی نیروهای نظامی خود استفاده می‌کند).
وقتی چنین گروه‌هایی وارد منطقه‌ای می‌شوند و آنجا را به آشوب می‌کشند، دیگر جوامع محلی نخواهند توانست بهره‌های مفیدتری از حیات وحش خود ببرند و مثلا به جذب توریست بپردازند.
گزارشی از دولت انگلیس در سال گذشته هم به نتایج مشابهی رسیده بود.
نویسندگان این گزارش، رزالین دافی از دانشکده تحقیقات شرقی و آفریقایی لندن و فریا سنت‌جان از دانشگاه کنتربری انگلیس می‌گویند: «جوامع فقیرتر در نواحی پرکشمکش، ارزش حیات وحش خود را به خاطر نیروهای شبه‌نظامی سازماندهی شده و گروه‌های یاغی که از عاج فیل و شاخ کرگدن برای تامین مالی عملیات خود استفاده می‌کنند، از دست می‌دهند». آنها در مورد روی آوردن ارتش مقاومت در اوگاندا به تجارت عاج فیل و شاخ کرگدن درهمسایگی جمهموری دمکراتیک کنگو اخطار دادند.
کشتار را متوقف کنید
اما باید چه کار کرد؟ گروه‌های حمایت از حیات وحش به شدت از تشدید مجازات‌ها برای جرایم مربوط به آن دفاع می‌کنند. دانیل براکینگتون در دانشگاه منچستر انگلیس می‌گوید که راه‌حل‌های نظامی نیز برای عدم دسترسی افراد به حیات وحش وجود دارد.
افریقای جنوبی سربازانی را به پارک ملی کروگر فرستاده تا به محیط‌‌بانان برای محافظت از کرگدن‌ها کمک کنند.براشیر و بروکینگتون هر دو بر این نظر اتفاق دارند که استفاده از نیروی نظامی کارساز نیست. بروکینگتون می‌گوید: «این روش تنها پرداختن به علایم بیماری است».
به نظر براشیر به جای اقدام نظامی، می‌توان از جوامع محلی برای کنترل ماهی‌گیری و حیات وحش بهره گرفت.
به گفته دافی و سنت‌جان، همه‌گیری اخیر شکار عاج فیل در آفریقا، ریشه در دوران استعمار انگلیس در این قاره دارد، زمانی که حقوق قانونی شکار، از آفریقایی‌ها گرفته شد تا از صنعت سافاری (طبیعت گردی در افریقا) حفاظت شود و با تداوم فقر در آن قاره، مردم چاره‌ای جز شکار غیر قانونی فیل برای استفاده از عاج قیمتی‌اش نداشتند.
منبع
