جلیقه های ضد گلوله ی مدرن
از ابتدایی ترین تجهیزاتی که بشر به اهمیت استفاده از آن پی برد زره ها می باشند .
انسانهای باستانی ازپوست ضخیم برخی حیوانات برای خود پوشش تهیه می نمودند تا آسیب کمتری از جانب جانوران وحشی به آنها برسد .
به تدریج با آشنا شدن انسانها با فنون شکل دهی فلزات ، استفاده از زره های فلزی گوناگون گسترش یافت .
تا قرن 14 میلادی زره ها به حدی پیچیده شده بودکه سلاح های آن زمان تقریبا بر آنها کارگر نبود .
این مساله در قرن پانزدهم و با پیدایش سلاح های گرم به کلی دگرگون شد .
سلاح های گرم به پرتابه ها آنچنان سرعتی می دادند که انرژی لازم برای دریدن زره را فراهم می نمود .
در برابر این موضوع ضخامت زره ها نیز افزوده گردید ولی این تغییر باعث افزایش وزن و دست وپا گیری زره ها می گردید واستفاده از آن رابامحدودیت فراوانی مواجه می نمود .
تا سال ها زره ها از سلاح ها عقب افتاده بودند تا اینکه دانشمندان در قرن بیستم و به خصوص در دهه ی 60 با تکیه برپیشرفت دانش متالوژی و پلیمر جلیقه های ضد گلوله ی مقاوم و جدیدی را عرضه نمودند .
جلیقه های ضد گلوله ی مدرن
زره های جدید از الیاف بسیار مستحکم در شبکه ای پر تراکم تهیه می شود نه از قطعات سنگین فلزی .
مکانیزم عمل آنها به این صورت است که با تکیه بر ساختار شبکه ای خود انرژی گلوله را درسطح وسیعی پراکنده و جذب می کنند در عین حال نباید به سمت داخل بدن تغییر شکل دهند زیرا ممکن است صدمات شدیدی به اجزای داخلی بدن برسد .
به صورت کلی جلیقه ها به دو نوع نرم و سخت تقسیم می شوند که معمولا نوع نرم را در زیر لباس می پوشند ودر مقایسه با نوع سخت مقاومت کمتری دارد .
مهمترین الیاف مورد استفاده در جلیقه ها ی ضد گلوله کولار است .
این ماده 5 برابر محکم تر از فولاد هم وزن خود است .
جلیقه های ضد گلوله ی مدرن
با توجه به هزینه ی مناسب تولید کولار در مقیاس صنعتی ، هنوز برای جلیقه ها ی ضد گلوله بهترین گزینه است .
ماده ی دیگری که همه ی ما با آن آشنا هستیم تارعنکبوت است که نمونه ی مصنوعی آن بیو استیل نام دارد و استحکام آن 20 برابر فولاد می باشد ولی تهیه ی آن بسیار پر هزینه می باشد .
در مقابل زره های مدرن ، گلوله های ویژه ای با سری از جنس تفلون (ماده ای با ضریب اصطکاک نسبی تقریبا صفر ) تهیه گردیده است که پس از برخورد با جلیقه ، الیاف را به طرفین رانده و مسیری از میان الیاف برای ادامه ی حرکت خود باز می نماید .
گلوله هایی نیز با هسته های فلزی بسیار سخت از جنس تنگستن کارباید و یا اورانیوم 238 فلزی تولید شده که باعث تمرکز شدید انرژی گلوله در یک نقطه و شکافتن زره می گردد .
درمقابل ، برای مقاومت بیشتر جلیقه ها آنها را با پولک هایی از جنس سرامیک های ویژه مانند ترکیبات اکسید آلومینیوم ویا تیتانیوم می پوشانند .
این پلیت ها (یا پولک ها ) قابلیت مقاومت در مقابل گلوله های فوق را نیز به جلیقه ها می دهند .
به هر صورت هر زرهی تا سرعت و کالیبر خاصی مقاومت دارد و در مقابل کالیبر های بالا ناکارآمد است .
مثلا اکثر جلیقه ها حتی با پلیت در مقابل تفنگ های تک تیرانداز سنگین مانند نمونه ی ساخته شده توسط صنایع جنگ افزار سازی وزارت دفاع آسیب پذیر است .
به هر حال پژوهشگران امیدوارند با استفاده از پتانسیل نهفته در دانش نانو بتوانند زره هایی به مراتب قدرتمند تولید کنند تاجایی که در مقابل هر کالیبری باهر سرعتی مقاومت نمایند .
پاسخ : جلیقه های ضد گلوله ی مدرن
من یه مستندی درباره جلیقه ضد گلوله دیدم، اونجا گفته بود اولین جلیقه ضد گلوله رو یه کشیش طراحی کرد ؛ که جنسش از ابریشم بود.البته من توی یه مستند دیگه که درباره چنگیز خان بود. شنیدم که چنگیز هم به سرباز های خط مقدم لشکرش که هدف تیر دشمن بودن ؛ لباس ابریشمی می داد.
