چگونه یک دفتر پستی غیر رسمی توانست مناطق زاغه نشین ریو دوژانیرو را به هم متصل سازد
چگونه یک دفتر پستی غیر رسمی توانست مناطق زاغه نشین ریو دوژانیرو را به هم متصل سازد
November 17, 2013
پنج سال از اجرای طرحی که با هدف احیای فعالیت های پلیس در مناطق تحت کنترل خلافکاران در شهر ریو شکل گرفت می گذرد . اما همچنان بسیاری از سازمان ها برای خدمات رسانی و فعالیت در مناطق زاغه نشین شهر ریو با مشکلاتی روبرو هستند. از جمله این سازمان ها دفتر پست این شهر است که قادر به تحویل بسته های پستی به خیابان ها و کوچه های تپه های ریو نیست. به گفته دفتر مرکزی پست شهر ریودوژانیرو: “مشکل اصلی نبود علایم و شماره گذاری صحیح خانه ها و به طور کلی دسترسی به آن ها است.” برای حل این معضل ساکنان مناطق زاغه نشین یک سازمان غیر رسمی به شکل یک مرکز پست محلی راه اندازی کرده اند که در محله ویدیگال فعالیت می کند.
این پست محلی در سال ١٩٩٧ توسط چهاردوست که قصد داشتند تا گام مثبتی برای منطقه زاغه نشین ویدیگال بردارند با هدف اشتغال زایی راه اندازی شد. ادسون پپر یکی ازبنیان گذاران این طرح می گوید: “ما پیش از این چنین خدماتی را در محله های دیگر نظیر ایتانانگا مشاهده کرده بودیم. دیدیم که این طرح چگونه در آن جا با موفقیت انجام شد و در نتیجه تصمیم گرفتیم تا مشابه این طرح را در این محله اجرا کنیم”. ما تصمیم گرفتیم تا به تک تک خانه های این محله مراجعه کرده و خدمات خود را به آن ها معرفی کنیم تا ساکنین به کار ما اعتماد کنند.” برای دو ماه این دفتر پستی اقدام به ارائه خدمات پستی رایگان به ساکنین این محل نمود تا با جلب اعتماد، آن ها را وادار به استفاده از این خدمات کند.
به گفته دفتر مرکزی پست مرکزی تنها ٤٥ نقطه درویدیگال بسته های پستی خود را در محل دریافت می کنند. برای سایر زاغه نشینان، بسته های پستی در یک بارکش پارک شده در خارج از محدوده زاغه نگهداری می شوند. ساکنان این منطقه می توانند بسته های خود را در روزهای کاری از ساعت ٩ الی ١٦ و درروز های تعطیل از ساعت ٩ الی ١٢دریافت کنند. به گفته پپر ساعات اعلام شده برای دسترسی به این خدمات چندان مورد اطمینان نیست. علاوه بر این بسیاری از ساکنان پیش از ورود این خودرو سرکار رفته و پس از رفتن آن از محل کار باز می گردند.
بر اساس سرشماری های سال٢٠١٠ درمحله ویدیگال ٣٣٦٠ واحدمسکونی وجود دارد. پست محلی درمناطقی فعالیت می کند که نقاط کورخدمات دفتر پست مرکزی محسوب می شوند. این پست محلی به ١٣٠٠ واحدمسکونی و ٥٠٠٠ خانواده خدمات رسانی می کند. زمانی که این پست محلی شروع به فعالیت در این محله نمود به طور هم زمان اقدام به تهیه نقشه خیابان ها، شماره گذاری واحد ها و تطبیق دادن هر واحد با اسامی ساکنان آن ها کرد. هر واحد مسکونی که به این طرح پیوسته است مبلغی در حدود ٣ دلار در ماه به این پست محلی می پردازد، در نتیجه هر کدام از شش نفری که در این مجموعه استخدام شده اند چیزی در حدود ٤٣٠ دلار به صورت ماهیانه درآمد کسب می کنند. گالدینو ویلسون یکی از پستچیان این طرح هفت سال است که این شغل را دارد و با این درآمد توانسته است تا خانه شخصی خود را خریداری کند.
به گفته پپر این کار توسط ساکنین محلی به رسمیت شناخته شده است. او می گوید: ” ما همواره مورد حمایت انجمن ساکنین و مدیران این انجمن بوده ایم”. پپر و سایر کارمندان این پست محلی کار خود را اساسا به صورت خدمات رسانی به مردم محل می دانند. اما آرایش اجتماعی این محله در حال تغییر است. این زاغه و بسیاری از مناطق حومه آن در حال رسمی شدن هستند و در نتیجه ساکنین این مناطق نیز در حال تغییر هستند. ساکنین جدید را افرادی از طبقه اجتماعی متوسط و حتی گاهی افرادی خارجی تشکیل می دهند. پپر با تعجب می گوید که حتی نامه هایی را که از کشور اتریش ارسال شده اند در این محله تحویل داده است. او می گوید: ” ما این فعالیت را برای مردم محلی انجام می دهیم اما در صورتی که خصوصیات این زاغه بیش از این تغییر کند ممکن است ادامه این کار چندان مفید و معنی دار به نظر نرسد.”
منبع
