mahsa22
کاربر جدید

تولدت مبارک

دست مرتب به افتخار تولد مهسا جون عزیز

گروه ارکست هم از طرف من (بزنید به افتخارش)

و در آخر یه رقص کوچیک به افتخارت

صد سال به این سالها.

http://www.njavan.com/forum/showthre...C%D8%AF/page34

http://www.njavan.com/forum/showthre...%D8%AF!/page12

این بار می خواهم هفت سین عید را با یاد تو بچینم
سبزه را با یاد روی سبزه ات
سمنو به یاد شیرینی لبخندت
سایه دانه به رنگ چشم هایت
سرکه با یاد ترشی مهربانیت
سیب با یاد تردیه گونه هایت
سکه با یاد درخشش قلبت
سیر با یاد تندی کلامت
با همه خوبی ها و بدی هایت ... دوستت دارم

بهار یک نقطه دارد نقطه آغاز
بهار زندگیتان بی انتها باد

پيشاپيش سال نو مبارک

کجایی؟؟

سلام مهسا ناپیدایی خبری از ما نمی گیری؟؟؟
http://www.njavan.com/forum/showthre...C%D8%AF/page22

دعوت به همکاری از کاربران در کلیه رشته ها و تخصص ها

گروگانه :

یک شب در کوچه ای خلوت
( هشت) داشت سیگارش را میکشید و منتظر (نُه) به دیوار تکیه داده بود .
بعد از چند ساعت ( نُه) با قدم هایی سرخوشانه پیدایش شد .
( هشت )وسط کوچه یقه اش را گرفت .
بدون معطلی تفنگش را از جیب پالتو اش درآورد و توی کله ی بزرگ( نُه )چکاند . ددددووووووفــــــــــ .
( هشت) روی جنازه ی ( نه) ایستاده بود در حالی که داشت سیگار تازه ای ازجیب پالتو اش در میآورد فریاد زد :
آی مردم از این به بعد هشت گروی نه نیست . اینو به همه بگید .


یاسی .ش

نشسته بود پسر، روی جعبه‌اش با واکس
غریب بود ، کسی را نداشت الا واکس


نشسته بـــود و سکوت از نگــاه او می‌ریخت
و گاه بغض صدا می‌شکست : «آقا واکس؟»


درست اول پائیــــز ، هفت سالش بـــود

و روی جعبه‌ی مشقش نوشت :‌ بابا واکس...


غـــروب بود ، و مرد از خدا نمی‌فهمید

و می‌زد آن پسرک کفش سردِ او را واکس


(سیاه مشقی از اسمِ خدا خدا بر کفش

نماز محضـی از اعجاز فرچه‌ها با واکس)


بـرای خنده لگد زد به زیـــر قوطــی ، بعد
صدای خنده‌ی مرد و زنی که : «ها ها واکس-


چقدر روی زمیــن خنده‌دار می‌چرخد!»

(چه داستان عجیبی!)‌ بله،‌ در اینجا واکس-


پرید تــوی ِخیــابان ، پسر بــــه دنبــالش

صدای شیهه‌ی ماشین رسید، اما واکس-


یواش قِل زد و رد شد ، کنــــــار جدول مان

و خون سرخ و سیاهی کشیده شد تا واکس...


غروب بود ، و دنیـــا هنــــوز مــی‌چرخید

و کفش‌های همه خورده بود گویا واکس


و کارخانه بـــه کارش ادامه می‌داد و

هنوز طبق زمان هر دقیقه صدها واکس...


کسـی میان خیابان سه بار "مادر!" گفت

و هیچ چیز تکان هم نخورد، حتی واکس


صدای باد ، خیابان ، و جعبــــه‌ای پاره

نشسته بود ولی روی جعبه تنها واکس . . .

"پوریا میر رکنی "