hamed_noproblem72
کاربر جدید

وامروز برای تو می نویسم که آخرین بار به جرم دانستن نفس هایت به جارپایه ی کشیده شده التماس می کرد. . .

خواب مرا آشفته نکن.

اما ذهنم شاملو را زمزمه می کرد:
وقتی که پیرامن تو
چانه ها
دمی از جنبش باز نمی ماند
بی آنکه از تمامی صداها
یک صدا
آشنای تو باشد
وقتی که دردها
از حسادت های حقیر
بر نمی گذرد
و پرسش ها همه
در محور روده هاست
آری مرگ
انتظاری خوف انگیز است.

دلم تنگ مثل ماهی در شیشه تنگ تاریک
آشفته حالم استرس دارم گیجم میزنه نبضم
هیجان دارم مثل پرنده ای در قفس تاریک
دوست دارم سیاهی اتاقم و پنجره اش را
اتاقی تاریک که نور روشنایی از پنجره ,اما تاریک
خفه گان گرفتم در اتاق تاریک و پر از دود
نگاره به اتاقم بدون در و دستی به سوی آزادی
و نا امید و سرد و بی روح در حبس زمین

من چیستم؟

لبخند پر ملامت پاییزی غروب

در جستجوی شب

یک شبنم فتاده به چنگ شب حیات

گمنام و بی نشان

در آرزوی سر زدن آفتاب مرگ