مکالمه بین narma و Sabo3eur

فکرش را هم نمی کردم که زندگی به این زودی ها خمیازه ام را بکشد

سوگوار خودم هستم

لحظه ای که چشم های مادرم واقعیت را بغض کرد

تا

پلک های نیم بازم از دریچه ای دلگیر آه بکشند

که تابستان دیگر نیستم....!!!!!!!!!!!!!!

عزادارخودم هستم.

بازم ممنون

خدانکنه....ناراحت شدم

روزگاره
به ادم که میپیچه ادم رو زمین میزنه ما هم از یص زمین خوردیم
دیگه هیچ شکسته بندی استخونمون رو نمیتونه بضنه صرجاش

خوب چرا آخه؟
ناراحت شدم

سلام
زندگیه

سلام
خوبیییییییییییییییییییییی ییییییییییییییین؟
چرا اینقدر غمگین؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟//

خسته ام از سفر طولانی این هفته....
چشمانم هنوز دودوی غمی را می دهند
که درمن فریادی به بلندی هق هق می زد...........
ازتمام من گریزی مانده بود که می دوید
و اشک هایش را باد گذر باخود پای سپیدار غروری می برد
تا تنومندتر ازهمیشه ادامه دهد
و چه بی سایه من درگرمای بی مهریش سوختم
ودرلابه لای صفحات سرنوشت گم شدم تا ازمن تنها جسدی بماند
اسیر خاکستری وقوع که فقط نفس می کشد ...
کاش تمام می شدم.
تمام این لحظه های تکراری مرگ
من و تنهایی بعد از تو

به جزء حضور تو !!! هیچ چیز این جهان بیکرانه را جدی نگرفتم ...
حتی عشق را

وامروز برای تو می نویسم که آخرین بار به جرم دانستن نفس هایت به جارپایه ی کشیده شده التماس می کرد. . .

خواب مرا آشفته نکن.

اما ذهنم شاملو را زمزمه می کرد:
وقتی که پیرامن تو
چانه ها
دمی از جنبش باز نمی ماند
بی آنکه از تمامی صداها
یک صدا
آشنای تو باشد
وقتی که دردها
از حسادت های حقیر
بر نمی گذرد
و پرسش ها همه
در محور روده هاست
آری مرگ
انتظاری خوف انگیز است.

دلم تنگ مثل ماهی در شیشه تنگ تاریک
آشفته حالم استرس دارم گیجم میزنه نبضم
هیجان دارم مثل پرنده ای در قفس تاریک
دوست دارم سیاهی اتاقم و پنجره اش را
اتاقی تاریک که نور روشنایی از پنجره ,اما تاریک
خفه گان گرفتم در اتاق تاریک و پر از دود
نگاره به اتاقم بدون در و دستی به سوی آزادی
و نا امید و سرد و بی روح در حبس زمین