S.A.H.A.N.D
15th July 2011, 09:10 AM
با سلام [golrooz][golrooz][golrooz]
ممكن است كمتر توجه كنيم كه چقدر به ميان حرف ديگران مي دويم و يا جملات آنها را تمام مي كنيم. اما بايد دريابيم كه اين عادت نه تنها براي احترام و محبتي كه ديگران به ما دارند بلكه براي نيروي بسيار زيادي كه صرف مي كنيم تا در يك زمان در سر هر دو نفر باشيم نيز تا چه اندازه مخرب است! لحظه اي در اين باره فكر كنيد. وقتي كه به ميان حرف كسي مي دويد يا جمله او را تمام مي كنيد، نه تنها بايد افكار خود، بلكه افكار كسي را هم كه حرفش را قطع مي كنيد پيگيري كنيد. اين گرايش (كه در ضمن، بين مردم پركار فوق العاده متداول است) هر دو طرف را ترغيب مي كند كه سخن و انديشه خود را با سرعت بيان كنند. اين كار، به نوبه خود، هر دو نفر را عصبي، تندخو و ناراحت مي كند. گرايش ياد شده واقعاً فرساينده است و همچنين علت بسياري از بگو و مگوهاست، زيرا اگر فقط يك چيز وجود داشته باشد كه تقريباً همه از آن بيزار باشند، آن ''كسي است كه به حرف ديگران گوش نمي دهد''. و شما چگونه مي توانيد واقعاً به حرف فرد ديگري گوش فرا دهيد، در حالي كه خودتان داريد با او حرف مي زنيد؟
هنگامي كه حرف ديگران را قطع مي كنيد، متوجه مي شويد كه اين گرايش موذي چيزي جز يك عادت بي آزار نيست كه بر شما پوشيده مانده است. همين توجه كردن خبر خوبي است زيرا بدان معني است كه تنها كاري كه واقعاً بايد انجام دهيد آن است كه وقتي يادتان مي رود مچ خود را بگيريد، به خودتان يادآور شويد كه (در صورت امكان، پيش از شروع گفتگو) شكيبا باشيد و منتظر بمانيد. به خودتان بگوييد بگذار طرف مقابل ، حرفش را تمام كند. خيلي زود متوجه خواهيد شد كه نتيجه مستقيم اين عمل ساده چقدر رفتار متقابل را با كساني كه در زندگي تان هستند بهبود خواهد بخشيد. افرادي كه با آنها ارتباط برقرار مي كنيد، هنگام گفتگو احساس راحتي بيشتري خواهند كرد. شما نيز وقتي كه از قطع كردن حرف ديگران دست كشيديد متوجه خواهيد شد كه چقدر احساس راحتي بيشتري مي كنيد. ميزان تپش قلب و نبض شما كاهش پيدا خواهد كرد و از گفتگويتان - به جاي دويدن ميان حرف آنها - لذت خواهيد برد. اين راه آساني است كه به آدمي مهربان و با اعصاب آرام تبديل شويد.
ممكن است كمتر توجه كنيم كه چقدر به ميان حرف ديگران مي دويم و يا جملات آنها را تمام مي كنيم. اما بايد دريابيم كه اين عادت نه تنها براي احترام و محبتي كه ديگران به ما دارند بلكه براي نيروي بسيار زيادي كه صرف مي كنيم تا در يك زمان در سر هر دو نفر باشيم نيز تا چه اندازه مخرب است! لحظه اي در اين باره فكر كنيد. وقتي كه به ميان حرف كسي مي دويد يا جمله او را تمام مي كنيد، نه تنها بايد افكار خود، بلكه افكار كسي را هم كه حرفش را قطع مي كنيد پيگيري كنيد. اين گرايش (كه در ضمن، بين مردم پركار فوق العاده متداول است) هر دو طرف را ترغيب مي كند كه سخن و انديشه خود را با سرعت بيان كنند. اين كار، به نوبه خود، هر دو نفر را عصبي، تندخو و ناراحت مي كند. گرايش ياد شده واقعاً فرساينده است و همچنين علت بسياري از بگو و مگوهاست، زيرا اگر فقط يك چيز وجود داشته باشد كه تقريباً همه از آن بيزار باشند، آن ''كسي است كه به حرف ديگران گوش نمي دهد''. و شما چگونه مي توانيد واقعاً به حرف فرد ديگري گوش فرا دهيد، در حالي كه خودتان داريد با او حرف مي زنيد؟
هنگامي كه حرف ديگران را قطع مي كنيد، متوجه مي شويد كه اين گرايش موذي چيزي جز يك عادت بي آزار نيست كه بر شما پوشيده مانده است. همين توجه كردن خبر خوبي است زيرا بدان معني است كه تنها كاري كه واقعاً بايد انجام دهيد آن است كه وقتي يادتان مي رود مچ خود را بگيريد، به خودتان يادآور شويد كه (در صورت امكان، پيش از شروع گفتگو) شكيبا باشيد و منتظر بمانيد. به خودتان بگوييد بگذار طرف مقابل ، حرفش را تمام كند. خيلي زود متوجه خواهيد شد كه نتيجه مستقيم اين عمل ساده چقدر رفتار متقابل را با كساني كه در زندگي تان هستند بهبود خواهد بخشيد. افرادي كه با آنها ارتباط برقرار مي كنيد، هنگام گفتگو احساس راحتي بيشتري خواهند كرد. شما نيز وقتي كه از قطع كردن حرف ديگران دست كشيديد متوجه خواهيد شد كه چقدر احساس راحتي بيشتري مي كنيد. ميزان تپش قلب و نبض شما كاهش پيدا خواهد كرد و از گفتگويتان - به جاي دويدن ميان حرف آنها - لذت خواهيد برد. اين راه آساني است كه به آدمي مهربان و با اعصاب آرام تبديل شويد.