diamonds55
2nd January 2009, 02:57 PM
کای معتقد بود چنین کامپیوترهای قابل حملی باید چنان ساخته شوند که هر شخص بتواند یکی از آنها را از آن خود داشته باشد.
رضا جوالچی : اگرچه به نظر می رسد امروزه به مرور لپ تاپ ها به واسطه ویژگی های برتر و افت قیمت جای سیستم های رومیزی را گرفته اند ولی این کامپیوترهای کوچک و قابل حمل تا رسیدن به شکل و شمایل امروزی راه درازی را پیموده اند. آلن کای از شرکت زیراکس، احتمالاً اولین کسی بود که در دهه 1970 طرح یک کامپیوتر قابل حمل دستی را به طور اصولی پایه ریزی کرد. او در این طرح رویایی، کامپیوترهایی به اندازه یک دفترچه یادداشت را با نام پیشنهادی داینابوک ترسیم کرد که به راحتی قابل حمل بوده و توانایی حفظ و نگهداری تمام اطلاعات مورد نیاز هر شخص را داشت.
کای معتقد بود چنین کامپیوترهای قابل حملی باید چنان ساخته شوند که هر شخص بتواند یکی از آنها را از آن خود داشته باشد. در سال 1983 شرکت کامپیوتری گاویلان لپ تاپی ساخت که 64 کیلوبایت حافظه با دسترسی تصادفی داشت و از یک ریزپردازنده 8088 به علاوه یک ماوس لمسی بهره می برد. این لپ تاپ سیستم عاملی مخصوص به خود داشت و یک چاپگر قابل حمل نیز آن را همراهی می کرد که 4 کیلوگرم وزن لپ تاپ و 6/4 کیلوگرم وزن چاپگر بود. درایو فلاپی هم برای آن در نظر گرفته شده بود اما با دیگر کامپیوترها همساز نبود. سال بعد، غول صنعت کامپیوتر Apple IIc را روانه بازار کرد که هرچند کامپیوتری در ابعاد یک نوت بوک بود اما به راستی یک لپ تاپ محسوب نمی شد.
گفته می شد Apple IIcدارای 128 کیلوبایت حافظه، درایو فلاپی 5/25 اینچی، دو درگاه سریال، یک درگاه برای ماوس، کارت مودم، منبع تغذیه خارجی و به صورت تاشونده بود. 5 کیلوگرم وزن داشت اما نمایشگر 9 اینچی مونوکرومی آن جدا و سنگین تر بود با این وجود کل این کامپیوتر قابلیت حمل نسبتاً آسانی داشت و برای کار در منازل و فروشگاه ها استقبال خوبی از آن شد و تا پنج سال بعد هم همچنان در اوج ماند. در سال 1986 نیز IBM کامپیوتر شخصی چندکاربردی خود را به بازار فرستاد که برخلاف Apple IIc یک لپ تاپ واقعی بود. این لپ تاپ همچون لپ تاپ گاویلان از یک ریزپردازنده مدل 8088 استفاده می کرد اما دارای 256 کیلوبایت حافظه، یک درایو فلاپی 5/3 اینچی، نمایشگر LCD، درگاه های موازی و سری چاپگر و فضایی برای نصب مودم داخلی بود. کامپیوتر شخصی چندکاربردی IBM همراه با یک سری از نرم افزارهایی که ویژه آن طراحی شده بودند، نظیر ویرایشگر متن، تقویم، ماشین حساب و دفترچه تلفن عرضه می شد. وزنی حدود 4/5 کیلوگرم داشت و 3500 دلار فروخته می شد. موفقیت این دستگاه بی نظیر بود و طلیعه دار تجارتی نو در عرصه لپ تاپ ها شد به طوری که به دنبال آن شرکت های متعددی با پشتوانه های قوی علمی و مالی به این قافله پیوستند. از آن زمان تاکنون سازندگان بسیاری به این عرصه وارد شده و هر کدام در حد خود به بهبود لپ تاپ ها کمک کرده اند.
لپ تاپ های امروزی پیچیده تر، سبک تر، شکیل تر و خلاصه به آنچه که «کای» در نظر داشت نزدیک ترند
رضا جوالچی : اگرچه به نظر می رسد امروزه به مرور لپ تاپ ها به واسطه ویژگی های برتر و افت قیمت جای سیستم های رومیزی را گرفته اند ولی این کامپیوترهای کوچک و قابل حمل تا رسیدن به شکل و شمایل امروزی راه درازی را پیموده اند. آلن کای از شرکت زیراکس، احتمالاً اولین کسی بود که در دهه 1970 طرح یک کامپیوتر قابل حمل دستی را به طور اصولی پایه ریزی کرد. او در این طرح رویایی، کامپیوترهایی به اندازه یک دفترچه یادداشت را با نام پیشنهادی داینابوک ترسیم کرد که به راحتی قابل حمل بوده و توانایی حفظ و نگهداری تمام اطلاعات مورد نیاز هر شخص را داشت.
کای معتقد بود چنین کامپیوترهای قابل حملی باید چنان ساخته شوند که هر شخص بتواند یکی از آنها را از آن خود داشته باشد. در سال 1983 شرکت کامپیوتری گاویلان لپ تاپی ساخت که 64 کیلوبایت حافظه با دسترسی تصادفی داشت و از یک ریزپردازنده 8088 به علاوه یک ماوس لمسی بهره می برد. این لپ تاپ سیستم عاملی مخصوص به خود داشت و یک چاپگر قابل حمل نیز آن را همراهی می کرد که 4 کیلوگرم وزن لپ تاپ و 6/4 کیلوگرم وزن چاپگر بود. درایو فلاپی هم برای آن در نظر گرفته شده بود اما با دیگر کامپیوترها همساز نبود. سال بعد، غول صنعت کامپیوتر Apple IIc را روانه بازار کرد که هرچند کامپیوتری در ابعاد یک نوت بوک بود اما به راستی یک لپ تاپ محسوب نمی شد.
گفته می شد Apple IIcدارای 128 کیلوبایت حافظه، درایو فلاپی 5/25 اینچی، دو درگاه سریال، یک درگاه برای ماوس، کارت مودم، منبع تغذیه خارجی و به صورت تاشونده بود. 5 کیلوگرم وزن داشت اما نمایشگر 9 اینچی مونوکرومی آن جدا و سنگین تر بود با این وجود کل این کامپیوتر قابلیت حمل نسبتاً آسانی داشت و برای کار در منازل و فروشگاه ها استقبال خوبی از آن شد و تا پنج سال بعد هم همچنان در اوج ماند. در سال 1986 نیز IBM کامپیوتر شخصی چندکاربردی خود را به بازار فرستاد که برخلاف Apple IIc یک لپ تاپ واقعی بود. این لپ تاپ همچون لپ تاپ گاویلان از یک ریزپردازنده مدل 8088 استفاده می کرد اما دارای 256 کیلوبایت حافظه، یک درایو فلاپی 5/3 اینچی، نمایشگر LCD، درگاه های موازی و سری چاپگر و فضایی برای نصب مودم داخلی بود. کامپیوتر شخصی چندکاربردی IBM همراه با یک سری از نرم افزارهایی که ویژه آن طراحی شده بودند، نظیر ویرایشگر متن، تقویم، ماشین حساب و دفترچه تلفن عرضه می شد. وزنی حدود 4/5 کیلوگرم داشت و 3500 دلار فروخته می شد. موفقیت این دستگاه بی نظیر بود و طلیعه دار تجارتی نو در عرصه لپ تاپ ها شد به طوری که به دنبال آن شرکت های متعددی با پشتوانه های قوی علمی و مالی به این قافله پیوستند. از آن زمان تاکنون سازندگان بسیاری به این عرصه وارد شده و هر کدام در حد خود به بهبود لپ تاپ ها کمک کرده اند.
لپ تاپ های امروزی پیچیده تر، سبک تر، شکیل تر و خلاصه به آنچه که «کای» در نظر داشت نزدیک ترند